Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 50:6 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

6 ไพร่พล​ของ​เรา​เป็น​ฝูง​แกะ​หลง​หาย​ไป, ผู้รักษา​ทั้ง​หลาย​นั้น​ได้​กระทำ​ให้​เขา​เดิน​ผิด​ไป, ผู้รักษา​เขา​ได้​กระทำ​ให้​เลี้ยว​ออก​จาก​ทาง​ที่​บน​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, เขา​ทั้งปวง​ได้​ไป​จาก​ภูเขา​ถึง​เนินเขา, เขา​ได้​ลืม​ที่​นอน​ของ​ตัว.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

6 “ประชากรของเราเป็นแกะหลง บรรดาผู้เลี้ยงของพวกเขาได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

6 ประชาชนของเราเป็นแกะที่​หลง บรรดาผู้เลี้ยงของเขาทั้งหลายได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภู​เขา เขาทั้งหลายได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

6 “ประชากรของเราเป็นแกะหลงทาง คนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไป และเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขา พวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขา และลืมถิ่นที่พำนักของตน

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

6 “คน​ของเรา​กลายเป็น​แกะ​ที่​หลงทาง พวกคนเลี้ยง​พวกมัน​ทำให้​มัน​ระหกระเหิน​ไป พวกผู้เลี้ยงแกะ​ทำให้​พวกมัน​กระจัด​กระจาย​ไป​ตาม​ภูเขา พวกมัน​เดิน​จาก​ภูเขา​ไป​ถึง​เนินเขา แล้ว​พวกมัน​ก็​ลืม​ทุ่งหญ้า​อันเป็น​ที่พักพิง​ของ​พวกมัน

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

6 ชน​ชาติ​ของ​เรา​เป็น​แกะ​ที่​หลง​หาย บรรดา​ผู้​เลี้ยง​ดู​ฝูง​แกะ​ของ​พวก​เขา​ได้​นำ​พวก​เขา​ให้​หลง​ผิด ซึ่ง​ทำ​ให้​หัน​กลับ​ไป​เตร่​บน​ภูเขา พวก​เขา​ระหก​ระเหิน​ขึ้น​ลง​บน​ภูเขา​และ​เนิน​เขา จน​ลืม​ที่​พักพิง​ของ​ตน

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 50:6
36 Referans Kwoze  

เรา​ทั้ง​หลาย​ได้​หลงทาง ไป​เสียแล้ว​เช่นเดียวกับ​แกะ, เรา​ต่าง​คน​ก็​หัน​ไป​ตาม​ทาง​ของ​ตนเอง, และ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ให้​บาป​ผิด​ทัง​หมด​ของ​พวกเรา​ตก​อยู่​กับ​เขา​ผู้​นั้น,


แต่​เมื่อ​พระ​องค์​ทอดพระเนตร​เห็น​ประชาชน​ก็​ทรง​พระ​กรุณา​เขา, ด้วย​เขา​อิด​โรย​กระจัด​กระจาย​ไป​ดุจ​ฝูง​แกะ​ไม่​มี​ผู้​เลี้ยง.


แต่​ว่า​จง​ไป​หา​แกะ​ชาติยิศรา​เอล​ที่​หายไป​นั้น​ก็​ดีกว่า.


เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​นอน​ใน​คอก​อัน​ดี​ที่​นั้น, และ​เขา​ทั้ง​หลาย จะ​กินใน​ทุ่งนา​อัน​อุดม​บน​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แห่ง​ยิศ​รา​เอล.


พวก​ยิศ​รา​เอล​เป็น​ฝูง​แกะ​ต้อง​กระจัดกระจาย​ไป, สิงห์โต​ทั้ง​หลาย​ได้​ขับไล่​เขา​ไป​เสีย, กษัตริย์​เมือง​อา​ซู​ระ​ได้​กัด​กิน​เขา​เป็นต้น, แล​ทีหลัง​นะ​บูคัศเนซัร​องค์​นี้​ผู้​เป็น​เจ้าเมือง​บาบู​โลน​ได้​หัก​กะ​ดู​ก​ของ​เขา​เสีย​หมด.


ข้าพ​เจ้า​ได้​หลง​ไป​ดุจ​แกะ​หลง; ขอ​ทรง​โปรด​ติดตาม​ผู้​ทาส​ของ​พระองค์; ด้วยว่า​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ลืม​ข้อบัญญัติ​ของ​พระองค์


แล​เรา​จะ​นำ​พวก​ยิศ​รา​เอล​มา​ถึง​ที่อยู่​ของ​เขา​อีก, แล​เขา​จะ​กิน​บน​คา​รเม็ล​แล​มา​ซาน, แล​จิตต์​ใจ​ของ​เขา​จะ​อิ่ม​บน​เขา​เอ็ฟ​รา​ยิม​แล​ฆี​ละ​อาด.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ใน​วัน​เดือน​ของ​โยซ​ยา​กษัตริย์​ว่า, เจ้า​ได้​เห็น​การ​ซึ่ง​พวก​ยิศ​รา​เอล​อัน​มัก​ถอยหลัง​ได้​กระทำ​นั้น​หรือ พวก​ยิศ​รา​เอล​ได้​ขึ้น​ไป​บน​ภูเขา​สูง​ทุก​ยอด, แล​ที่​ใต้​ต้นไม้​อัน​เขียว​สด​ทุก​ต้น, แล​ที่​เหล่านั้น​ได้​เล่นชู้.


จิตต์​วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, จง​กลับ​มา​ยัง​ที่พึ่ง​ของ​ตน; เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​ประทาน​พระ​คุณ​อัน​บริบูรณ์​แก่​เจ้า.


ผู้ใด​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​อัน​ลับ​แห่ง​ผู้ใหญ่​ยิ่ง​สูงสุด ผู้​นั้น​จะ​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ร่ม​ของ​พระองค์​ผู้​ทรง​ฤทธิ์​ใหญ่​ยิ่ง.


เพราะว่า​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​เป็น​เหมือน​ฝูง​แกะ​ที่​หลง​ทาง​ไป​นั้น, แต่​บัดนี้​ท่าน​ได้​กลับมา​หา​พระ​องค์​ผู้​เลี้ยง​และ​เจ้า​อธิการ​แห่ง​วิญญาณ​จิตต์​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย


พระ​องค์​ตรัส​ตอบ​ว่า, “เรา​มิ​ได้​รับ​ใช้​มา​หา​ผู้ใด เว้น​แต่​แกะ​ชาติ​ยิศรา​เอล​ที่​หายไป​นั้น.”


เพราะ​นาย​สอน​ทั้งปวง​ได้​เป็น​ดุจ​สัตว์​โดย​รัจ ฉาน, แล​เขา​ไม่​ได้​เสาะหา​พระ​ยะ​โฮ​วา. เหตุ​ดังนี้​เขา​จะ​ไม่​เจริญ, แล​บรรดา​พวก​ที่​เขา​บังคับ​นั้น​กระจัดกระจาย​ไป​แล้ว.


แท้จริง​จะ​มี​ความ​หวัง​ใจ​แต่​เนินเขา​ทั้ง​หลาย​นั้น​ว่า​จะ​รอด​ก็​เปล่าๆ, คือ​ภูเขา​มากมาย​นั้น, ความ​รอด​สำหรับ​พวก​ยิศ​รา​เอล​จำเพาะ​มี​ใน​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​พวกเรา.


หญิงสาว​จะ​ลืม​เครื่องประดับ​ของ​ตัว​ได้​หรือ, หรือ​เจ้าสาว​จะ​ลืม​เครื่องแต่งตัว​ได้​หรือ, แต่​ไพร่พล​ของ​เรา​ได้​ลืม​เรา​วัน​เดือน​จะ​นับ​มิได้.


ด้วยว่า​ตั้งแต่​โบราณ​นั้น​เรา​ได้​หัก​แอก​ของ​เจ้า, แล​ได้​แยก​ซึ่ง​มัด​ตัว​เจ้า​ออก, และ​เจ้า​ได้​ว่า​ไว้​ว่า, เรา​จะ​ไม่​ทำ​เหลือเกิน​อีก, เพราะว่า​ครั้น​อยู่​มา​เจ้า​ได้​หลงใหล​เล่นชู้​บน​เนินเขา​ทุก​ยอด, แล​ใต้​ต้นไม้​เขียว​สด​ทุก​ต้น.


และ​ต่าง​องค์​ต่าง​จะ​เป็น​ที่​คุ้ม​ขัง​บัง​ล้อม​พล​เมือง​มิ​ให้​ต้อง​ลม, และ​เป็น​ที่​คุ้ม​ภัย​มิ​ให้​ต้อง​พายุ, เหมือน​ดัง​ห้วย​น้ำ​ลำธาร​ใน​ที่​กันดาร, เหมือน​ดัง​เงื้อม​ผา​อัน​ใหญ่​ใน​ประเทศ​อัน​แห้งแล้ง.


พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​องค์​บริสุทธิ์​แห่ง​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล​ตรัส​ดังนี้​ว่า, “เจ้า​จะ​รอด​ได้​ก็​โดย​การ​หันกลับ​มา​และ​สงบ​ใจ, และ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​มี​กำลัง​มาก​ขึ้น​ก็​ด้วย​ความ​สงบเงียบ​และ​ความ​ไว้วางใจ,” แต่​เจ้า​หาย​อม​ทำ​ตาม​เช่นนั้น​ไม่;


ข้า​แต่​องค์​พระผู้เป็นเจ้า, พระองค์​เป็น​ที่​อาศัย​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทุก​ชั่ว​อายุ​ต่อๆ กัน​มา.


พระองค์​เป็น​ที่​ซ่อนเร้น​ของ​ข้าพ​เจ้า; พระองค์​จะ​ทรง​รักษา​ข้าพ​เจ้า​ไว้​ให้​พ้น​ทุกข์; พระองค์​จะ​ทรง​แวดล้อม​ข้าพ​เจ้า​ไว้​ด้วย​เพลง​สรรเสริญ​แห่ง​ความ​รอด.


พระองค์​ทรง​โปรด​ให้​ข้าพ​เจ้า​นอน​ลง​ใน​ที่​มี​หญ้า​เขียว​สด; ทรง​นำ​ข้าพ​เจ้า​ไป​ริม​ฝั่ง​แม่น้ำ​ที่​สงบเงียบ.


จง​ถวาย​ความ​รุ่งเรือง​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า, กว่า​พระองค์​จะ​กระทำ​ให้​มี​ความ​มืด, แล​ฝ่าเท้า​ของ​พวก​เจ้า​จะ​โดด​กะ​เดื่อ​งบ​น​เขา​มืด​ทั้ง​หลาย, แล​เมื่อ​เจ้า​ยัง​กำลัง​หา​สว่าง, พระองค์​จะ​ได้​กลับ​สว่าง​ให้​เป็น​เงา​แห่ง​ความ​ตาย, แล​จะ​ได้​กระทำ​ให้​เป็น​ความ​มืด​หนา​ที่สุด.


วิ​บาก​จง​มี​แก่​เจ้านาย​ทั้งปวง, ที่​ได้​ทำลาย​แล​กระจัดกระจาย​ฝูง​แกะ​แห่ง​ทุ่งนา​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, ใน​ประเทศ​นี้​ที่​ร้าง​เสียแล้ว, ปราศ​จาก​คน, แล​ปราศ​จาก​สัตว์​โดย​รัจ ฉาน​อยู่, แล​บรรดา​บ้านเมือง​ใน​ประเทศ​นี้, ยัง​จะ​เป็น​ที่อยู่​ของ​พวก​เลี้ยง​ฝูง​แกะ​อีก, เขา​จะ​จัดแจง​ให้​ฝูง​แกะ​นอน​ลง​อยู่.


และ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​รู้​ว่า​เรา​คือ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ด้วย​เหตุ​ว่า, เขา​ทั้งปวง​ชักชวน​พล​ไพร่​ของ​เรา​ให้​หลง​ว่า, จะ​ได้​ความ​สุข​และ​ความ​สุข​ก็​ไม่​มี.


พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ว่า, เรา​เอง​จะ​เลี้ยง​ฝูง​แกะ​ของ​เรา​และ​จะ​ให้​เขา​ทั้ง​หลาย​นอน​อยู่.


ที่​หลง​ไป​นั้น​เรา​จะ​แสวงหา, และ​ที่​เขา​ได้​ไล่​ไป​เสีย​นั้น​เรา​จะ​ให้​กลับ​มา​อีก, และ​ที่​หัก​นั้น​เรา​จะ​ผูกพัน​รักษา, และ​ที่​อ่อน​หิว​นั้น​เรา​จะ​บำรุง​ให้​มี​กำลัง​ขึ้น, และ​ที่​อ้วน​พี​มี​กำลัง​แล้ว​นั้น​เรา​จะ​ทำลาย​เสีย; เรา​จะ​เลี้ยง​เขา​เหล่านั้น​ด้วย​มหันตโทษ.


โค​ผู้​ยัง​รู้จัก​เจ้าของ​ของ​มัน, และ​สัตว์​ลา​ยัง​รู้จัก​ราง​หญ้า​ของ​เจ้าของ: แต่​พวก​ยิศ​รา​เอล​นั้น​หา​ได้​รู้จัก​อย่าง​นั้น​ไม่, พล​เมือง​ของ​เรา​นั้น​มิได้​ใช้​ความคิด​ตรึกตรอง.”


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite