เยเรมีย์ 4:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

³ เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​แก่​พวก​ผู้ชาย​ของ​ตระกูล​ยะฮูดา, แล​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​ว่า​ดังนี้​ว่า, จง​ฟื้น​ดิน​ของ​เจ้า, อย่า​หว่าน​ข้าว​ใน​ที่​ท่ามกลาง​หนาม.

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

³ เพราะพระยาห์เวห์ตรัสกับคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า “จงทุบดินที่ไถไว้แล้วนั้น และอย่าหว่านลงกลางพงหนาม

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

³ เพราะว่า พระเยโฮวาห์ตรัสกับคนยูดาห์และแก่ชาวเยรูซาเล็มว่า “จงทุ​บด​ิ​นที​่ไถไว้​แล​้​วน​ั้น และอย่าหว่านลงกลางหนาม

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

³ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า “จงไถพรวนดินแข็งแห่งจิตใจของเจ้า และอย่าหว่านเมล็ดพืชลงกลางดงหนาม

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

³ เพราะ​พระยาห์เวห์​บอก​กับ​คนยูดาห์​และ​เยรูซาเล็ม​ว่า “ทุ่งนา​ที่​ยัง​ไม่ได้​ไถ ก็​ให้​ไถซะ และ​อย่า​หว่าน​เมล็ดพืช​ลงไป​ใน​พงหนาม

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

³ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​ประชาชน​ชาว​ยูดาห์​และ​เยรูซาเล็ม​ดัง​นี้​ว่า “จง​พรวน​ผืน​ดิน​ของ​เจ้า​ที่​ถูก​ปล่อย​ทิ้ง​ไว้ และ​อย่า​หว่าน​ใน​ดง​ไม้​หนาม

เยเรมีย์ 4:3 Referans Kwoze

โฮเชยา 10:12

“จง​พึง​หว่าน​ความ​ชอบธรรม​สำหรับ​ตนเอง, จง​พึง​เกี่ยว​เก็บ​ผล​แห่ง​ความ​ดี, จง​พึง​ไถ​ที่ดิน​ซึ่ง​ร้าง​อยู่, เพราะ​ถึง​เวลา​ที่​จะ​แสวงหา​พระ​ยะ​โฮ​วา​แล้ว, จนกว่า​พระองค์​จะ​เสด็จ​มา​หลั่ง​ผล​แห่ง​ความ​ชอบธรรม​ให้แก่​ท่าน​ทั้ง​หลาย.

ลู​กา 8:14

ที่​ตก​กลาง​หนาม​นั้น​ได้แก่ คน​เหล่านั้น​ที่​ได้​ยิน​แล้ว​ก็​ออกไป, และ​ความ​ปรารภ​ปรารมภ์ และ​ทรัพย์​สมบัติ และ​ความ​สนุกสนาน​แห่ง​ชีวิต​นี้​ก็​ปก​คลุม​หุ้ม​ห่อ​เขา, ผล​ของ​เขา​จึง​ม้าน​ไป.

ลู​กา 8:7

บ้าง​ก็​ตก​ที่​กลาง​หนาม, หนาม​ก็​งอก​ขึ้น​มา​ด้วย​ปก​คลุม​เสีย.

มัทธิว 13:7

บ้าง​ก็​ตก​กลาง​หนามๆ ก็​งอก​ขึ้น​ปก​คลุม​เสีย.

มาระโก 4:7

บ้าง​ก็​ตก​กลาง​หนาม, หนาม​ก็​งอก​ขึ้น​ปก​คลุม​เสีย, จึง​ไม่​เกิด​ผล.

มัทธิว 13:22

และ​พืช​ซึ่ง​หว่าน​กลาง​หนาม​นั้น, ได้แก่​ผู้​ที่​ได้​ยิน​พระ​วจนะ, แล้ว​ความ​ปรารภ​ปรารมภ์​ด้วย​โลก​นี้​และ​การ​ล่อลวง​แห่ง​ทรัพย์​สมบัติ​ก็​ปก​คลุม​พระ​วจนะ​นั้น​ไว้, จึง​ไม่​เกิดผล.

ปฐมกาล 3:18

แผ่น​ดิน​จะ​งอก​ต้นไม้​ที่​มี​หนาม​ให้แก่​เจ้า, และ​เจ้า​จะ​กิน​ผัก​ที่​ทุ่งนา;

เอ็ก​โซ​โด 23:11

แต่​ปี​ที่​เจ็ด​นั้น​จง​งด​เสีย​ปล่อย​ให้​นา​นั้น​ว่าง​อยู่, เพื่อ​ชาว​เมือง​ที่​เป็น​คนจน​จะ​ได้​มา​เก็บ​เอา​ไป​กิน: ส่วน​ที่​เหลือ​นอกนั้น​จง​ปล่อย​ให้​สัตว์​ใน​ทุ่งนา​กิน. ฝ่าย​สวน​องุ่น​และ​สวน​มะกอก​เทศ​เจ้า​จง​กระทำ​ดังนั้น​เหมือน​กัน.