Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 31:15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

15 พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, มี​เสียง​อย่างหนึ่ง​ได้ยิน​แต่ (เมือง) รา​มา​เป็น​ความ​โศกเศร้า, แล​น้ำตาไหล​ขมขื่น, คือ​รา​เฮ็ล​น้ำตาไหล​เพราะ​ลูก​ของ​ตน, แล​ไม่​ยอม​ให้​เขา​มา​ปลอบโยน​เพราะ​ลูก​ของ​ตัว, ด้วยว่า​ลูก​เหล่านั้น​ไม่​มี​แล้ว.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

15 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ได้ยินเสียงในเมืองรามาห์ เป็นเสียงโอดครวญและร่ำไห้ นางราเชลร้องไห้คร่ำครวญ เพราะบุตรทั้งหลายของตน นางไม่รับคำปลอบโยนในเรื่องบุตรทั้งหลายของตน เพราะว่าบุตรทั้งหลายนั้นไม่มีแล้ว”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

15 พระเยโฮวาห์ตรั​สด​ังนี้​ว่า “​ได้​ยินเสียงในรามา เป็นเสียงโอดครวญและร่ำไห้ ราเชลร้องไห้คร่ำครวญเพราะบุตรทั้งหลายของตน นางไม่รับคำเล้าโลมในเรื่องบุตรทั้งหลายของตน เพราะว่าบุตรทั้งหลายนั้นไม่​มี​แล้ว​”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

15 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ได้ยินเสียงหนึ่งในรามาห์ เป็นเสียงคร่ำครวญสะอึกสะอื้น ราเชลร่ำไห้ถึงลูกๆ ของนาง และไม่ยอมรับคำปลอบโยนใดๆ เพราะลูกๆ ของนางจากไปเสียแล้ว”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

15 พระยาห์เวห์​พูดไว้​ว่า​อย่างนี้ “มี​เสียงดัง​มา​จาก​รามาห์ เป็น​เสียง​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​อย่าง​ขมขื่น ราเชล​กำลัง​ร้องไห้​ให้​พวกลูกชาย​ของเธอ เธอ​ไม่ยอม​ให้​ใคร​มา​ปลอบโยน​เรื่อง​ลูก​ของเธอ​เลย เพราะ​ว่า​ลูก​ของเธอ​หาย​ไปหมดแล้ว”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

15 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ดัง​นี้ “เสียง​ที่​ได้ยิน​ใน​หมู่บ้าน​รามาห์ คือ​เสียง​ร้องไห้​และ​ร้อง​คร่ำครวญ​อัน​ดัง นาง​ราเชล​ร่ำไห้​เพราะ​ลูกๆ ของ​นาง และ​นาง​ไม่​ยอม​ให้​ปลอบใจ เพราะ​ลูกๆ ของ​นาง​ตาย​เสีย​แล้ว”

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 31:15
18 Referans Kwoze  

นี่​เป็น​คำ​โอวาท​ซึ่ง​มา​ถึง​ยิ​ระ​มะ​ยา​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, เมื่อ​นะ​บู​ซา​ระ​ดาร​ผู้​แม่ทัพ​ได้​ปล่อย​ท่าน​เสียแล้ว​ให้​ไป​จาก​ที่​ตำบล​รา​มา, ครั้น​เขา​ได้​จับ​ยิ​ระ​มะ​ยา​ไว้, เมื่อ​ยิ​ระ​มะ​ยา​ยัง​กำลัง​มัด​อยู่​ด้วย​โซ่​ตรวน​ใน​ท่ามกลาง​บรรดา​คน​ทั้งปวง, ที่​ได้​ต้อง​กวาด​เอา​ไป​เป็น​ชะ​เลย​แต่​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, แล​เมือง​ยะฮูดา, คือ​คน​ทั้งปวง​พี่น้อง​กวาด​เอา​ไป​เป็น​ชะ​เลย, เอา​ไป​ถึง​เมือง​บาบู​โลน​นั้น.


ใน​ยาม​ทุกข์ยาก​นั้น​ข้าพ​เจ้า​ได้​แสวงหา​องค์​พระผู้เป็นเจ้า: มือ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ได้​ยื่น​ออก​เวลา​กลางคืน, มิได้​ย่อ​หย่อน; จิตต์วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​มิได้​รับ​ความ​ประเล้า​ประโลม​เลย.


นาง​รา​เฮ็ล​ตาย, แล้ว​เขา​ก็​ฝัง​ศพ​ไว้​ริม​ทาง​จะ​ไป​บ้าน​เอฟะ​รา​ธา, ที่​เรียก​ชื่อ​อีก​ว่า​เบธเล​เฮ​ม.


ทับ​ที่​อาศัย​ของ​ข้าพ​เจ้า​ต้อง​เสียแล้ว, แล​บรรดา​เชือก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ขาด​ออก​ไป​แล้ว, ลูก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ออก​ไป​จาก​ข้าพ​เจ้า, แล​ลูก​ข้าพ​เจ้า​ไม่​อยู่​แล้ว, ไม่​มี​ใคร​ที่​จะ​ขึง​ทับ​ของ​ข้าพ​เจ้า​อีก, แล​ไม่​มี​ผู้ใด​จะ​กาง​ม่าน​ของ​ข้าพ​เจ้า​ขึ้น.


เพราะฉะนั้น​ข้าฯ​จึง​ได้​ว่า, “ขอ​เบือน​หน้า​ไป​เสีย​จาก​ข้าฯ, ข้า​จะ​ได้​หลั่ง​น้ำตา​อย่าง​สะใจ, อย่า​พยายาม​มา​เล่า​โลม​ข้าฯ​เลย, เนื่องด้วย​ความ​พินาศ​ฉิบหาย​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ของ​ข้าฯ!”


พี่ชาย​จึง​ตอบ​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​มี​พี่น้อง​สิบ​สอง​คน​ร่วม​บิดา​เดียวกัน, อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​คะ​นา​อัน; บัดนี้​น้อง​สุดท้อง​นั้น​ยัง​อยู่​กับ​บิดา, แต่​น้อง​อีก​คน​หนึ่ง​เสีย ๆ แล้ว.”


ฝ่าย​บุตรชาย​หญิง​ทั้งปวง​ก็​พา​กัน​มา​เล้าโลม​บิดา; แต่​ท่าน​กลั้น​ความ​โศกเศร้า​ไว้​มิได้; จึง​กล่าว​ว่า, “เรา​จะ​โศกเศร้า​ถึง​บุตร​ของ​เรา​กว่า​เรา​จะ​ลง​ใน​ที่​ฝัง​ศพ​ตาม​กัน​ไป;” แล้ว​ก็​ร้องไห้​ไว้ทุกข์​ถึง​โย​เซฟ.


บรรพบุรุษ​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​ทำบาป, และ​ตาย​ไป​หมด​แล้ว, พวก​ข้าพ​เจ้า​ต้อง​รับเคราะห์​ของ​เขา.


ฝ่าย​ยา​โคบ​บิดา​จึง​พูด​ว่า, “พวก​เจ้า​ทำ​ให้​เรา​พลัดพราก​จาก​ลูก​ของ​เรา​เสีย: โยเซฟ​ก็​ตาย​จาก​กัน, และ​ซี​โมน​ก็​ต้อง​พราก​ไป, เจ้า​จะ​เอา​เบ็น​ยา​มิ​น​ไป​เสีย​อีก: การ​ทั้งนี้​ก็​ทำ​ให้​เป็น​ที่​ขัดใจ​เรา.”


และ​พระองค์​คลี่​หนังสือ​นั้น​ต่อหน้า​ข้าพ​เจ้า, และ​หนังสือ​นั้น​เขียน​ทั้ง​ข้างใน​ข้างนอก, และ​หนังสือ​นั้น​เขียน​เป็น​คำ​เพลง​โศกเศร้า​ร่ำไร, ด้วย​ความ​ทุกข์​ลำบาก


ถึงกระนั้น​เขา​ยัง​ได้​ล่วงลับ​ศูนย์​ไป, และ​ดูเถอะ​ไม่​มี​เขา​แล้ว: เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​แสวงหา​เขา​ก็​มิได้​พบ.


เป็น​ไฉน​หนอ พระองค์​จึง​ไม่​ทรง​ยก​บาป​โทษ​ให้​ข้าฯ เสีย, และ​ปลดเปลื้อง​ความ​ชั่ว​ช้า​ของ​ข้าฯ ให้​พ้น​ไป​เสีย? ไม่​ช้า​ข้าฯ จะ​นอน​ตาย​อยู่​ใน​กอง​ผงคลี​ดิน, และ​พระองค์​จะ​ทรง​มองหา​ข้าฯ แต่​ข้าฯ ก็​จะ​ศูนย์​หาย​ไป​แล้ว.”


กลับ​มา​ยัง​เมือง​รา​มา, ด้วย​บ้าน​ของ​ท่าน​อยู่​ที่นั่น, แล้ว​ท่าน​ได้​พิพากษา​ความ​ชาติ​ยิศ​รา​เอล, และ​ก่อสร้าง​แท่น​บูชา​ถวาย​พระ​ยะ​โฮ​วา​ท​ตำบล​นั้น


ฆิบ​โอน, รา​มา, และ​บะเอ​โร​จ,


ฮะ​โน​ค​ได้​ดำเนิน​กับ​พระเจ้า, แล้ว​ก็​หายหน้า​ไป: เพราะ​พระเจ้า​ทรง​รับ​เขา​ไป


นาง​นี้​อาศัย​อยู่​ใต้​ต้นตาล​ดะ​โบ​รา​ระหว่าง​ฮา​ระ​มา​และ​เบธเอล​ที่​เขตต์​ภูเขา​เอ็ฟ​รา​ยิม: พวก​ยิศ​รา​เอล​เคย​มา​หา​นาง​ให้​ชำระ​ความ.


และ​เขา​ได้​ตั้ง​ค่าย​พัก​อยู่​ที่​ตำบล​เฆบา; เมือง​รา​มา​ก็​สะดุ้ง​ตกใจ​กลัว, และ​เมือง​ฆิเบ​อา​แห่ง​ซา​อู​ล​นั้น​ก็​หนี​เตลิด​ไป.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite