Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 30:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

16 เรา​ได้​กระทำ​เหตุ​เหล่านี้​แก่​เจ้า, เหตุ​ดังนี้​เขา​ทั้ง​หลาย​ที่​ได้​กัด​กิน​เจ้า​นั้น​จะ​ต้อง​มี​เหตุ​กัด​กิน​ตัว​เขา​ด้วย, แล​บรรดา​พวก​ศัตรู​ของ​เจ้า, ทุก​ตัว​เขา, จะ​ต้อง​เข้า​ใน​ความ​ชะ​เลย, แล​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ที่มา​ทำร้าย​แก่​เจ้า​นั้น​จะ​ต้อง​มี​คน​มา​ทำร้าย​แก่​ตัว​เขา​แล​บรรดา​คน​ที่​ได้​มา​ยื้อแย่ง​กัด​เจ้า​นั้น​เรา​จะ​ยก​ให้​เป็น​ของ​สำหรับ​จะ​ยื้อแย่ง.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

16 เพราะฉะนั้น ทุกคนที่กินเจ้า จะถูกกิน ปรปักษ์ของเจ้าทุกคนจะตกไปเป็นเชลย คนเหล่านั้นที่ปล้นเจ้า จะตกเป็นของถูกปล้น และทุกคนที่เอาเจ้าเป็นเหยื่อเราจะทำให้เขาเป็นเหยื่อ

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

16 เพราะฉะนั้นทุกคนที่​กินเจ​้า เขาจะถู​กก​ิน ปรปักษ์​ของเจ้าหมดสิ้นทุกคนจะตกไปเป็นเชลย ผู้​เหล่​านั้​นที​่ปล้นเจ้า เขาจะเป็นของถูกปล้น และทุกคนที่​กินเจ​้าเป็นเหยื่อ เราจะทำเขาให้เป็นเหยื่อ

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

16 “ ‘แต่บรรดาผู้ที่ล้างผลาญเจ้าจะถูกล้างผลาญ ศัตรูทั้งปวงของเจ้าจะตกเป็นเชลย บรรดาผู้ที่ปล้นเจ้าจะถูกปล้น ผู้ที่โจมตีเจ้าจะถูกเราโจมตี

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

16 คน​พวกนั้น​ที่​ทำลาย​เจ้า ก็​จะ​ถูก​ทำลาย​แน่ ศัตรู​ทั้งหมด​ของเจ้า​จะ​ถูก​จับ​ไป​เป็น​เชลย คน​ที่​ปล้น​เจ้า​จะ​โดน​ปล้น​เสียเอง เรา​จะ​ทำให้​คน​พวกนั้น​ที่​ปล้นสะดม​เจ้า​ถูกปล้น​เสียเอง

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

16 ฉะนั้น ทุก​คน​ที่​ทำลาย​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ทำลาย และ​ศัตรู​ของ​เจ้า​ทั้ง​ปวง ไม่​เว้น​สักคน​เดียว​ก็​จะ​ถูก​จับ​ไป​เป็น​เชลย บรรดา​ผู้​ที่​ริบ​ของ​ได้​จาก​การ​สู้​รบ​กับ​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ริบ​ของ​ไป​ด้วย และ​ทุก​คน​ที่​ล่า​เจ้า​ดั่ง​ล่า​เหยื่อ เรา​ก็​จะ​ทำ​ให้​พวก​เขา​เป็น​เหยื่อ

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 30:16
44 Referans Kwoze  

อย่า​แก้​ด้วย​ความ​พิ​โร​ธ​ของ​พระองค์, เกลือก​ว่า​พระองค์​จะ​นำ​ข้าพ​เจ้า​มา​ถึง​ที่​สาป​ศูนย์, ขอ​พระองค์​ได้​เท​ความ​พิ​โร​ธ​อัน​ยิ่ง​ของ​พระองค์​เหนือ​พวก​นอก​ศาสนา​ที่​ไม่​ได้​รู้จัก​พระองค์, แล​เหนือ​ครอบครัว​ทั้งปวง​ที่​ไม่​ได้​ร้อง​ออก​ชื่อ​ของ​พระองค์, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​กิน​ตระกูล​ยา​โค​บ​แล​ได้​กลืน​ยา​โค​บ​ลง​แล้ว​แล​ได้​เผาผลาญ​เขา, แล​ได้​กระทำ​ให้​บ้านเมือง​ของ​เขา​ร้าง​ไป​เสียแล้ว


วิบัติ​แก่​เจ้า​คน​ช่าง​ทำลาย, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​ได้​ถูก​ทำลาย, วิบัติ​แก่​เจ้า​พวก​ปล้น, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​มี​ใคร​ได้​มา​ปล้น​เจ้า! เมื่อ​เจ้า​ได้​ทำลาย​อะไร​ต่อ​อะไร​จน​เสร็จสิ้น​แล้ว, เมื่อนั้น​ตัว​เจ้า​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ทำลาย​ลง, และ​เมื่อ​เจ้า​ปล้น​จน​เบื่อ​แล้ว, เมื่อนั้น​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ปล้น โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า, ขอ​ทรง​พระ​เมตตากรุณา​แก่​พวก​ข้าพ​เจ้า! พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​รอคอย​ท่า​พระองค์​อยู่. ขอ​ทรง​เป็น​แขน​อัน​ประกอบ​ด้วย​เรี่ยวแรง​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทุกๆ เวลา​เช้า, และ​ขอ​เป็น​ความ​รอด​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ใน​ยาม​ทุกข์ร้อน! ประชาชน​ก็​วิ่งหนี​พอ​ได้ยิน​เสียง​กา​หล, พอ​ทรง​ขยับ​พระองค์, ประชาชาติ​ก็​วิ่ง​กระจัดกระจาย; แล้ว​พล​เมือง​ของ​พระองค์​จะ​เก็บ​ทรัพย์​ชะ​เลย​ไว้​เสีย​ทั้งหมด, เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​จักจั่น​ที่​กิน​เสีย​ทุกอย่าง, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ​เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​ตั๊ก​แตน​ที่​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ. พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เป็น​ที่​ถูก​เท​อด​เท​อน​ขึ้น, เพราะ​พระองค์​ทรง​ประทับ​อยู่​เบื้อง​สูง; พระองค์​ได้​บรรจุ​กรุง​ซี​โอน​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุตติ​ธรรม​และ​ความ​ชอบธรรม. คุณสมบัติ​ของ​เขา​จึง​จะ​ได้​เป็น​ของ​แน่นอน, คือ​บรรจุ​ความ​รอด​อย่าง​สมบูรณ์, สติปัญญา, และ​ความ​รู้, และ​บรรจุ​การ​เกรงกลัว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ซึ่ง​เป็น​สมบัติ​ของ​เขา นี่​แน่ะ, คน​กล้าหาญ​ของ​เขา​ร้องไห้​อยู่​กลางแจ้ง, เหล่า​ราชทูต​แห่ง​สันติ​สุข​ร้องไห้​โอดครวญ​อยู่; ถนนหลวง​เริด​ร้าง​ไป, หนทาง​หลวง​คน​สัญจร​ก็​หยุด​เดิน, เพราะว่า​สัญญา​ทาง​ไมตรี​ก็​เลิกล้ม​เสียแล้ว, และ​เหล่า​พะ​ยาน​ก็​เป็น​ที่​ถูก​เยาะเย้ย; เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​นับถือ​ใครๆ เลย. พอ​บ้านเมือง​คร่ำ​ครวญ​และ​โศกเศร้า; พอ​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​เหี่ยวแห้ง​อับเฉา; ทุ่ง​ราบ​ซา​โร​น​ล่มจม​เป็น​ป่า​ร้าง, และ​บา​ซา​ร​และ​คา​ระ​เม็ล​เตียนโล่ง​ไม่​มี​ใบไม้. แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ตรัส​ว่า, “เรา​จะ​ลุก​ขึ้น​ละ, เดี๋ยวนี้​เรา​จะ​สำแดง​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปรากฏ! นี่​แน่ะ​ศัตรู​แห่ง​พล​เมือง​ของ​เรา, โครง​การณ์​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ไม่​สมประสงค์​ดอก, โท​โส​ของ​เจ้า​จะ​เผาผลาญ​ตัว​เจ้า​เอง. ประชาชาติ​จะ​ถูก​เผา​ลง​เป็น​ถ่าน​เถ้า, เหมือน​อย่าง​กับ​พุ่ม​หนาม​ถูก​ตัด​เอา​ไป​เผา​ไฟ. จนถึง​ประเทศ​ที่อยู่​ไกล​โพ้น​ก็​จะ​ได้ยิน​ถึง​เรื่องราว​ที่​เรา​ได้​กระทำ​นั้น, และ​ประเทศ​ที่อยู่​ใกล้​จะ​รู้จัก​ฤทธิ์เดช​ของ​เรา.” ใน​กรุง​ซี​โอน​คน​ชั่ว​จะ​ตกใจ​กลัว, และ​คน​ที่​ไม่​นับถือ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​จะ​กลัว​ตัวสั่น, ร้อง​ว่า, “ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​เผาผลาญ​นั้น? ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อไป​อีก​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​ไม่​รู้​ดับ?” คน​ที่​ดำเนิน​ใน​ทาง​ชอบธรรม, และ​พูด​อย่าง​จริงใจ, รังเกียจ​ผลประโยชน์​ที่​ได้​จาก​การ​ข่มเหง, หด​มือ​ไม่​รับ​สินบน, ไม่​เอียงหู​ฟัง​เรื่อง​ฆาตกรรม, ไม่​ชำเลืองตา​ดู​ความ​ชั่ว. ผู้​นี้แหละ​จะ​ดำรง​อยู่​ใน​ที่​สูง, ที่​กำบัง​ของ​เขา​จะ​เข้มแข็ง​ดัง​ศิลา; เขา​จะ​ได้​รับ​อาหาร​อย่าง​บริบูรณ์, และ​รับ​น้ำ​ไม่​ขาด ตา​ของ​เจ้า​จะ​ได้​เห็น​พระบรม​กษัตริย์​ทรง​สง่า​ราศี, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​แลเห็น​แผ่น​ดิน​ของ​พระองค์​แผ่​ออก​ไป​กว้างขวาง. จนถึง​การ​คำนึง​ถึง​ความ​ตกใจ​กลัว​จะ​อันตรธาน​ศูนย์​สิ้น​ไป, แล้ว​เจ้า​ก็​จะ​พา​กัน​ถาม​ว่า, “เจ้าพนักงาน​ของ​พวก​คน​ใจ​ทมิฬ​ที่​เก็บ​ภาษี​เรา, ที่​เก็บ​อากร​เรา, และ​ที่​เก็บ​ส่วย​เรา​ไป​เสีย​ไหน​เล่า?” คน​เบียด​เบียน​เหล่านี้​ที่​พูด​เสียง​ชอบกล​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​รู้, และ​ที่​พูด​ภาษา​ทมิฬ​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​เข้าใจ​นั้น​เจ้า​จะ​ไม่​เห็น​อีก​ต่อไป. จง​มา​ดู​กรุง​ซี​โอน, กรุง​อัน​มี​พิธีการ​เลี้ยง​ของ​เรา, ตา​ของ​เจ้า​จะ​เห็น​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​ที่อยู่​อย่าง​สงบ​ใจ, กะ​โจม​ที่​ไม่​ถูก​โยกย้าย, หลัก​ของ​มัน​ก็​จะ​ไม่​ต้อง​ถูก​ถอน​ขึ้น, ทั้ง​เชือก​กะ​โจม​เส้น​ใดๆ ก็​จะ​ไม่​ขาด​เลย. เพราะ​ใน​ที่​นั้น​เรา​จะ​มี​พระ​คงคา​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​แทน​แม่น้ำ​และ​ลำธาร​กว้างขวาง; จะ​ไม่​มี​เรือ​กำปั่น​กรรเชียง, และ​ไม่​มี​เรือ​ทรง​จะ​แล่น​ไป​มา​บน​แม่น้ำ​นั้น​ได้. สาย​โยง​ใบ​จะ​ห้อย​หย่อน, มักจะ​ดิ่ง​ใบ​ไว้​ให้​อยู่​กับ​เสา​ไม่​ได้, หรือ​กาง​ใบ​ก็​ไม่​ได้, เพราะว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ตุลาการ​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​บงการ​ของ​เรา; พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​เป็น​พระมหากษัตริย์​ของ​เรา, พระองค์​จะ​ทรง​ช่วย​เรา​ไว้​ให้​รอด, แล้ว​คน​ตาบอด​จะ​ได้​รับ​สมบัติ​แบ่ง​อย่าง​บริบูรณ์, และ​คน​ง่อย​จะ​ได้​รับ​ทรัพย์​แบ่ง​อย่าง​อุดม. จะ​ไม่​มี​ใคร​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นั่น​พูด​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ป่วย​อยู่.” เพราะ​เหตุ​ว่า​พล​เมือง​ทั้งหมด​จะ​ได้​รับ​การ​อภัยโทษ​แล้ว


ถ้า​แม้ว่า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ฟัง​คำ​ของ​ท่าน​จริงๆ, และ​ทำ​สิ่ง​สาร​พัตร​ซึ่ง​เรา​สั่ง​ไว้, เรา​จะ​เป็น​ศัตรู​ต่อ​ศัตรู​ของ​พวก​เจ้า; ผู้​ใด​ต่อสู้​กับ​พวก​เจ้า, เรา​จะ​ต่อสู้​กับ​ผู้​นั้น.


เพราะ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย​ตรัส​ดังนี้​ว่า, ภายหลัง​รัศมี​นั้น, พระองค์​ได้​ใช้​เรา​ไป​ถึง​เมือง​ทั้งปวง​ที่​ได้​ปล้น​เอา​เมือง​แห่ง​ท่าน, เหตุ​ว่า​ผู้ใด​ได้​ต้อง​ท่าน​ก็ได้​ต้อง​ดวงตา​ของ​ตน.


ผู้ใด​ที่​กำหนด​ไว้​ให้​ไป​เป็น​ชะเลย, ผู้​นั้น​ก็​ต้อง​ไป​เป็น​ชะเลย คน​ใด​ที่​ฆ่า​เขา​ด้วย​ดาพ, คน​นั้น​จะ​ถูก​ฆ่า​ด้วย​ดาพ​เหมือนกัน. นี่​แหละ​เป็น​ความ​ถือ​มั่น​และ​ความ​เชื่อ​ของ​พวก​สิทธิ​ชน


นี่​แน่ะ​เรา​จะ​กระทำ​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​กลับ​เป็น​จอก​น้ำเมา​ให้​ประชาชน​ที่อยู่​ใกล้เคียง​ดื่ม​เมา​โซเซ, และ​ให้​ยะฮูดา​ถูก​ข้าศึก​ล้อม​ใน​คราว​เกี่ยวกับ​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​นั้น.


และ​เรา​จะ​ขาย​ลูกชาย​หญิง​ของ​เจ้า​ให้​อยู่​ใน​เงื้อมมือ​ของ​ชน​ชาว​ยะฮูดา, และ​เขา​จะ​ขาย​ต่อไป​ยัง​ชาว​เซ​บา, คือ​ประเทศ​ที่อยู่​ไกล​สุด​หล้า.” ด้วยว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ไว้​อย่าง​นั้น.


และ​พล​เมือง​ทั้ง​หลาย​จะ​พา​พวก​เหล่านั้น​ไป​ยัง​ประเทศ​ของ​เขา, และ​ตระกูล​ยิศ​รา​เอล​ก็​จะ​ได้​เขา​ไว้​ใน​แผ่น​ดิน​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​สำหรับ​เป็น​บ่าว​ชาย​หญิง, และ​เขา​จะ​ทำ​ให้​คน​ที่​เคย​เป็น​นายก​ลับ​เป็น​ชะ​เลย​ของ​เขา, และ​เขา​จะ​บังคับบัญชา​ผู้​ที่​เคย​เป็น​นาย​ข่มขี่​เขา


คน​ทั้งปวง​ที่​เกลียดชัง​เมือง​ซี​โอน​นั้น​ขอ​ให้​ต้อง​ความ​อับอาย​และ​กลับ​ถอยหลัง​ไป.


เรา​ได้ยิน​คำ​ครหา​นินทา​แห่ง​ชาวเมือง​โม​อาบ, แล​คำ​เยาะเย้ย​ลูกชาย​ทั้ง​หลาย​แห่ง​อำ​โม​น, ซึ่ง​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ติเตียน​นินทา​พล​ไพร่​ของ​เรา, แล​พองตัว​อวดอ้าง​ต่อ​เขตต์​แดน​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา.


ท่าน​เต็มอิ่ม​ด้วย​ความ​ละอาย​มิใช่​เป็น​สง่า​ราศี, ท่าน​จง​ดื่ม​กิน​ด้วย, แล​ให้​กาย​เปลือยเปล่า​เห็น​กระจ่าง​ไป, จอก​ใน​พระ​หัตถ์​เบื้องขวา​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​วก​กลับ​มา​ถึง​ท่าน, แล​ความ​อัปยศ​อดสู​จะ​มา​ครอบงำ​สง่า​ราศี​ของ​ท่าน.


ส่วน​ผู้​ที่​เป็น​ปรปักษ์​ของ​พระองค์​นั้น, พระองค์​ทรง​ทำลาย​ที่​ของ​เขา​ด้วย​กระ​แสร์​น้ำท่วม, และ​ทรง​ไล่​ศัตรู​ของ​พระองค์​ให้​เข้า​ไป​ยัง​ที่​มืด.


แล้ว​ศัตรู​ของ​ข้าฯ​จะ​เห็น​เหตุการณ์​นั้น, และ​จะ​ได้​รับ​ความ​อาย, คือ​ผู้​ที่​ได้​เคย​กล่าว​แก่​ข้าฯ​ว่า, “พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า​อยู่​ที่ไหน?” ตาขอ​งข้าฯ​จะ​มองดู​เขา​อย่าง​สะใจ. ด้วยว่า​เขา​จะ​ถูก​เหยียบย่ำ​เช่น​กับ​เลน​กลาง​ถนน


บัดนี้​มี​ประชาชาติ​หลาย​แห่ง​ชุมนุม​กัน​จะ​ต่อสู้​กับ​เจ้า, เขา​กล่าว​ว่า, “ให้​เรา​ปล้น​เขา​เสีย, และ​ให้​ตา​ของ​เรา​ประสพ​ความ​ปรารถนา​ของ​เรา​ที่​ท้องถิ่น​ซี​โอน.”


เพราะ​เจ้า​ได้​มี​พยาบาท​อยู่​เป็นนิตย์, และ​ได้​มอบ​ลูกหลาน​แห่ง​ยิศ​รา​เอล​แก่​คม​กะ​บี่​ใน​เวลา​มี​อันตราย​แก่​เขา, ใน​เวลา​ที่​ความ​ชั่ว​จะ​สิ้นสุด.


และ​ชาว​อาย​ฆุบ​โต​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​รู้​ว่า​เรา​คือ​ยะ​โฮ​วา, เพราะ​เขา​ทั้ง​หลาย​เป็น​ไม้เท้า​ไม้​อ้อ ของ​เรือน​ยิศ​รา​เอล,


เขา​ทั้ง​หลาย​ได้ยิน, ว่า​ข้าพ​เจ้า​ทอดถอนใจ​อยู่, ว่า​หา​มี​ผู้ใด​จะ​ปลอบโยน​ข้าพ​เจ้า​ไม่. บรรดา​พวก​ศัตรู​ของ​ข้าพ​เจ้า​ได้ยิน​เรื่อง​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ​เจ้า; เขา​ทั้ง​หลาย​พา​กัน​ดีใจ​ที่​พระองค์​ได้​ทรง​กระทำ​อย่าง​นี้: คือ​ที่​พระองค์​ได้​ทรง​นำ​วา​ร​ที่​พระองค์​ได้​ทรง​ประกาศ​ไว้​นั้น​มา​ถึง​ข้าพ​เจ้า, ขอ​ให้​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​เป็น​เหมือน​อย่าง​ข้าพ​เจ้า​บ้าง​เถอะ.


พวก​ยิศ​รา​เอล​ได้​เป็น​บริสุทธิ์​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา, แล​ผล​ที่​แรก​อัน​เกิด​มาก​ขึ้น​ของ​พวกเขา​นั้น (เป็น​ที่​บริสุทธิ์). บรรดา​คน​ที่​กัด​กิน​ยิศ​รา​เอล​จะ​มี​ความผิด, ความ​อันตราย​จะ​มา​เหนือ​เขา​ทั้งปวง, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส


และ​ไม่​มี​เครื่องมือ​อัน​ใด​ที่​สร้าง​ไว้​ประหาร​เจ้า​จะ​สัมฤทธิ์​ผล, และ​ลิ้น​ทุก​ลิ้น​ที่​กล่าว​ใส่ร้าย​เจ้าๆ ก็​จะ​แก้​ตก. นี่​เป็น​ส่วน​ที่​ผู้​รับใช้​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ได้​รับ, และ​นี่​เป็น​การ​ที่​เรา​ยืนยัน​ว่า​เขา​เป็น​ผู้​ชอบธรรม​แล้ว.” พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนั้น


ถ้า​ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​จะ​ก่อ​ให้​เกิด​การ​ทะเลาะวิวาท, การ​นั้น​มิได้​เกิด​มา​จาก​เรา; คน​ใด​ที่​ก่อการ​ทะเลาะวิวาท​กับ​เจ้า, ก็​จะ​ล้ม​ลง​ถึง​ความ​พินาศ​ด้วย​น้ำมือ​เจ้า.


แล​เรา​จะ​รวบรวม​บรรดา​ประเทศ​ทั้งปวง​ให้​มา​ทำ​ศึก​ต่อ​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, แล​เขา​จะ​ตี​เอา​เมือง​แล​จะ​ปล้น​เอา​เรือน​ทั้ง​หลาย, แล​เขา​จะ​ข่มขืน​น้ำใจ​หญิง​ทั้งปวง, แล​คน​ทั้ง​หลาย​ใน​เมือง​จะ​ถูก​พา​ไป​เป็น​ชะ​เลย​กึ่งหนึ่ง, แล​ส่วน​ที่​เหลือ​อยู่​นั้น​จะ​ไม่​ต้อง​ถูก​ฉุด​ออก​ไป​จาก​เมือง.


ทูต​สวรรค์​ที่​พูด​แก่​ข้า​นั้น​กล่าว​แก่​ข้า​ว่า​ท่าน​จง​ร้อง​ว่า, ยะโฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย​ตรัส​ดังนี้​ว่า, เรา​มี​ความ​หวงแหน​ต่อ​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, แล​เมือง​ซี​โอน​ด้วย​ความ​หวงแหน​เป็น​อัน​มาก.


มี​เสียงร้อง​แห่ง​ชาวเมือง​ที่​ได้​หนี​ไป​พ้น​ออก​จาก​ประเทศ​เมือง​บาบู​โลน, เพื่อ​จะ​ได้​ป่าวประกาศ​ใน​เมือง​ซี​โอน, ซึ่ง​ความ​พิ​โร​ธ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เรา, คือ​ความ​พิ​โร​ธ​แห่ง​โบสถ์​ของ​พระองค์.


แล​จะ​บังเกิด​เหตุ​เมื่อ​เจ็ดสิบ​ปี​นั้น​ครบ​แล้ว, เรา​จะ​ลงโทษ​แก่​กษัตริย์​เมือง​บาบู​โลน, แล​จะ​ลงโทษ​แก่​เมือง​นั้น​เพราะ​ความ​อสัตย์​อธรรม​ของ​เขา, แล​เพราะ​ความ​ชั่ว​แผ่น​ดิน​ของ​ชาติ​เคเซ็ด, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส, แล​เรา​จะ​กระทำ​แผ่น​ดิน​แล​ประเทศ​นั้น​เป็น​ร้าง​ต่อไป​เป็นนิตย์, เป็น​คำ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า​ต่อ​บรรดา​เพื่อนบ้าน​ของ​เรา, ที่​ได้​ถูกต้อง​ที่​มฤ​ดก​ซึ่ง​เรา​ได้​กระทำ​ให้​พวก​ยิศ​รา​เอล​ไพร่พล​ของ​เรา​มฤ​ดก​นั้น, ว่า​นี่​แน่ะ, เรา​จะ​ถอน​พวก​เหล่านั้น​ออก​จาก​ประเทศ​ของ​เขา, แล​จะ​ถอน​ครอบครัว​ของ​ยะฮูดา​ออก​จาก​ที่​กลาง​จำพวก​นั้น.


เสียง​ม้า​ทั้งปวง​ของ​เขา​จาม​อยู่​ได้ยิน​แต่​ประเทศ​ดาน​แผ่น​ดิน​ทั้งหมด​สะเทือน​สะท้าน​ด้วย​เสียงร้อง​แห่ง​ม้า​ใหญ่​ทั้งปวง​ของ​เขา, เพราะ​มา​ถึง​แล้ว, แล​ได้​กิน​เสีย​ซึ่ง​ประเทศ​แล​บรรดา​ของ​บริบูรณ์​ซึ่ง​มี​อยู่​ใน​ประเทศ, เมือง​แล​คน​ทั้งปวง​ที่อยู่​ใน​เมือง.


เหตุไร​เจ้า​ได้​ร้อง​ได้​เพราะ​บาดแผล​ของ​เจ้า​เล่า, ความ​ทุกข์​ของ​เจ้า​นั้น​เป็น​ที่ (คน) จะ​รักษา​ไม่​ได้, เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​เจ้า​มากมาย​นัก, เพราะ​ความผิด​ของ​เจ้า​ได้​มาก​ทวี​ขึ้น,


และ​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เจ้า​จะ​ทรง​ยก​ความ​แช่ง​ทั้งปวง​นี้​วาง​ลง​บน​พวก​ศัตรู​ของ​เจ้า, และ​เหมือน​คน​ทั้งปวง​ที่​ชัง​และ​ย่ำยี​เจ้า​ทั้ง​หลาย.


เมื่อ​ชาว​ยิศ​รา​เอล​ไล่​ติดตาม​ชาว​ฟะลิศ​ตีม​ไป​นั้น, เขา​กลับ​ไป​เก็บ​เอา​สิ่งของ​ใน​ค่าย​มา​ด้วย.


ด้วยว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​ว่าความ​แทน​เขา, แล้ว​พระองค์​จะ​ทรง​ริบ​เอาชีวิต​ของ​คน​ทั้งปวง​ที่​ริบ​ของๆ เขา​ไป.


ขอ​ให้​บรรดา​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้ง​หลาย​มา​ปรากฏ​ต่อ​พระ​พัก​ตร​ของ​พระองค์, และ​ขอ​ให้​ทรง​กระทำ​แก่​เขา​ทั้ง​หลาย​เหมือน​อย่าง​พระองค์​ได้​กระทำ​แก่​ข้าพ​เจ้า​เพราะ​ความผิด​ของ​ข้าพ​เจ้า​เถิด; ด้วย​ความ​สะท้อน​ถอนใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​นั้น​มากมาย​หลาย​ครั้ง, และ​จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​อ่อนเพลีย​เต็มที่​แล้ว.”


แล​เรา​มี​ความ​กริ้ว​ต่อ​เหล่า​เมือง​ที่นั่ง​อยู่​เย่อหยิ่ง​ด้วย​ความ​กริ้ว​เป็น​อัน​มาก, เพราะว่า​เรา​ได้​มี​ความ​กริ้ว​น้อย, แต่​เมือง​เหล่านั้น​ประชด​เอา​ความ​กริ้ว​ให้​มาก​ขึ้น.


ยะ​โฮ​วา​จะ​เอา​ยะฮู​กา​เป็น​ส่วน​มฤ​ดก​ของ​พระองค์​ใน​แผ่น​ดิน​อัน​บริสุทธิ์, แล​จะ​จัด​เลือก​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​อีก.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite