Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 25:12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

12 แล​จะ​บังเกิด​เหตุ​เมื่อ​เจ็ดสิบ​ปี​นั้น​ครบ​แล้ว, เรา​จะ​ลงโทษ​แก่​กษัตริย์​เมือง​บาบู​โลน, แล​จะ​ลงโทษ​แก่​เมือง​นั้น​เพราะ​ความ​อสัตย์​อธรรม​ของ​เขา, แล​เพราะ​ความ​ชั่ว​แผ่น​ดิน​ของ​ชาติ​เคเซ็ด, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส, แล​เรา​จะ​กระทำ​แผ่น​ดิน​แล​ประเทศ​นั้น​เป็น​ร้าง​ต่อไป​เป็นนิตย์, เป็น​คำ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

12 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เมื่อครบ 70 ปีแล้ว เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและชนชาตินั้น คือแผ่นดินของคนเคลเดียเพราะความผิดบาปของเขาทั้งหลาย เราจะทำให้แผ่นดินนั้นถูกทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

12 พระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า ‘ต่อมาเมื่อครบเจ็ดสิบปี​แล้ว เราจะลงโทษกษั​ตริ​ย์บาบิโลนและประชาชาติ​นั้น คือแผ่นดินของชาวเคลเดีย เพราะความชั่วช้าของเขาทั้งหลาย กระทำให้​แผ่​นดินนั้นรกร้างอยู่​เนืองนิตย์

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

12 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แต่เมื่อครบเจ็ดสิบปีแล้ว เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและชนชาติของเขา ซึ่งก็คือแผ่นดินของชาวบาบิโลน เพราะความผิดของพวกเขา เราจะทำให้ดินแดนของเขาถูกทิ้งร้างตลอดไป

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

12 พอ​ครบ​เจ็ดสิบ​ปี​แล้ว เรา​จะ​จัดการ​กับ​กษัตริย์​บาบิโลน​และ​ชนชาติ​นั้น​ทั้งหมด สำหรับ​ความ​ผิดบาป​ที่​พวกมัน​ทำ” พระยาห์เวห์​พูด​ว่า​อย่างนั้น “และ​เรา​จะ​จัดการ​กับ​ดินแดน​ของ​พวก​เคลเดีย เรา​จะ​ทำให้​มัน​รกร้าง​ตลอดไป

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

12 หลัง​จาก​ครบ 70 ปี​แล้ว เรา​จะ​ลงโทษ​กษัตริย์​แห่ง​บาบิโลน​และ​ประชา​ชาติ​นั้น เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​พวก​เขา” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ​ดัง​นี้​ว่า “และ​เรา​จะ​ทำ​ให้​แผ่นดิน​ของ​ชาว​เคลเดีย​เป็น​ที่​รก​ร้าง​ไป​ตลอด​กาล

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 25:12
26 Referans Kwoze  

ใน​ปี​ที่​หนึ่ง​แห่ง​รัชช​กาล​ของ​ราชา​องค์​นี้, ข้าพ​เจ้า, ดานิเอล, ได้​เข้าใจ​จาก​ทะเบียน​บันทึก​ปี, ซึ่ง​จารึก​พระ​ดำรัส​ของ​พระเจ้า​ที่​ได้​มี​มา​ยัง​ยิ​ระ​มะ​ยา, ศาสดาพยากรณ์, กล่าว​ถึง​ความ​ร้าง​ของ​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ครบ​เจ็ดสิบ​ปี​บริบูรณ์.


และ​กรุง​บาบู​โลน​ซึ่ง​เป็น​สง่า​ของ​ราชอาณาจักร​ทั้ง​หลาย, เป็น​เมือง​งาม​ซึ่ง​ชาว​เคเซ็ธ​อวดอ้าง​นั้น, จะ​เป็น​เหมือน​อย่าง​เมือง​ซะ​โดม​และ​เมือง​อะ​โมรา​ที่​พระเจ้า​ได้​ทรง​คว่ำ​ทะลาย​เสีย​นั้น.


เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, ครั้น​เมื่อ​ครบถ้วน​เจ็ดสิบ​ปี, ที่​เมือง​บาบู​โลน​แล้ว, เรา​จะ​ไป​เยี่ยม​เจ้า​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​กระทำ​ให้​คำ​ดี​ของ​เรา (ซึ่ง​ได้​กล่าว​ไว้) แก่​พวก​เจ้า​ให้​สำเร็จ, คือ​ว่า​จะ​กระทำ​ให้​พวก​เจ้า​กลับ​มา​ถึง​ที่นี่.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​อีก​ว่า, “เรา​จะ​กระทำ​ให้​ตำบล​ที่​เมือง​บาบู​โลน​เป็น​ตำบล​สำหรับ​หมู่​นกยาง, คือ​เป็น​บึง, และ​เรา​จะ​กวาด​เมือง​นั้น​ด้วย​ไม้กวาด​แห่ง​ความ​พินาศ.”


เรา​จะ​ให้​เจ้า​ร้าง​เปล่า​เป็นนิตย์, และ​หัวเมือง​ทั้งปวง​ของ​เจ้า​จะ​มิได้​มี​คน​อยู่, และ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​รู้​ว่า​เรา​คือ​ยะ​โฮ​วา.


เพราะ​เมือง​หลาย​ประเทศ​แล​กษัตริย์​ใหญ่​หลาย​องค์​จะ​ได้​ปรนนิบัติ​ตัว​ของ​เขา​ด้วย​กำลัง​เมือง​บาบู​โลน, แล​เรา​จะ​ตอบแทน​เมือง​นั้น​ตาม​การ​ประพฤติ​ของ​เขา, แล​ตาม​การ​แห่ง​มือ​ของ​เขา.


เหตุ​ฉะนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​ยิศ​รา​เอล, ได้​ตรัส​ต่อ​เจ้านาย​ที่​ได้​เลี้ยง​ไพร่พล​ของ​เรา​ดังนี้​ว่า, เจ้า​ทั้ง​หลาย​ได้​กระจัดกระจาย​ฝูง (แกะ) ของ​เรา, แล​ได้​ไล่​เขา​เสีย. แล​ไม่​ได้​เยี่ยมเยียน​เขา, ดู​เถิด, เรา​จะ​ลงโทษ​เหนือ​เจ้า​ตาม​ความ​ร้าย​ทั้งปวง​ที่​พวก​เจ้า​ได้​กระทำ, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


พระ​เบล​ก็​ก้มหน้า​ลง, พระ​นิ​โบ​ก็​โค้ง​ตัว​ลง, รูป​ของ​ตน​ถูก​นำมา​บรรทุก​ไว้​บน​หลัง​สัตว์, และ​ถูก​นำมา​บรรทุก​ไว้​บน​หลัง​โค​เปลี้ย.


ใน​ปี​ที่​ธา​ระ​ธาร​มา​ยัง​เมือง​อัศ​โดด, ซึ่ง​กษัตริย์​ซัร​โม​น​แห่ง​ประเทศ​อะซู​ระ​ได้​ใช้​เขา​ไป​นั้น, และ​เขา​ได้​สู้รบ​และ​ตี​เอา​เมือง​อัศ​โดด​นั้น​ได้;


ด้วย​เหตุ​ว่า​ทาง​น้ำ​นิม​ริม​จะ​เหือดแห้ง, แล้ว​หญ้า​ก็​เหี่ยวแห้ง​ไป, และ​หญ้า​อ่อน​ก็​มิได้​ขึ้น​มา, ไม่​มี​อะไร​สี​เขียว​เลย.


ใน​รัชช​กาล​ของ​กษัตริย์​ยะ​โฮ​ยา​คิม, นะ​บู​คัด​เนซัร​กษัตริย์​บาบู​โลน​ได้​ยก​ทัพ​มา, ยะโฮ​ยา​คิม​ยอม​อ่อนน้อม​อยู่​ใต้​บังคับ​ท่าน​สาม​ปี: แล้ว​ก็​กลับ​คิด​กบฏ.


ใน​ต้น​ปี​แห่ง​รัชช​กาล​โค​เร็​ศกษัตริย์ฟารัศ, เพื่อ​คำ​ที่​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ตรัส​โดย​ปาก​ยิ​ระ​มายา​จะ​ได้​สำเร็จ, พระองค์​จึง​ได้​ทรง​ดล​พระทัย​โค​เร็​ศกษัตริย์ฟารัศ; ท่าน​จึง​มี​หมายประกาศ​ทั่ว​อา​ณาเขตต์​ของ​ท่าน​รับสั่ง​ว่า,


แน่ะ​ลูก​หญิง​แห่ง​เมือง​บาบู​โลน, ซึ่ง​จะ​ต้อง​ล้าง​ผลาญ​เสีย, ความ​สุข​จง​มี​แก่​ผู้​ที่​จะ​ตอบแทน​เจ้า, ให้​สม​กับ​การ​ที่​เจ้า​ได้​กระทำ​แก่​พวกเรา​นั้น.


วิบัติ​แก่​เจ้า​คน​ช่าง​ทำลาย, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​ได้​ถูก​ทำลาย, วิบัติ​แก่​เจ้า​พวก​ปล้น, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​มี​ใคร​ได้​มา​ปล้น​เจ้า! เมื่อ​เจ้า​ได้​ทำลาย​อะไร​ต่อ​อะไร​จน​เสร็จสิ้น​แล้ว, เมื่อนั้น​ตัว​เจ้า​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ทำลาย​ลง, และ​เมื่อ​เจ้า​ปล้น​จน​เบื่อ​แล้ว, เมื่อนั้น​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ปล้น โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า, ขอ​ทรง​พระ​เมตตากรุณา​แก่​พวก​ข้าพ​เจ้า! พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​รอคอย​ท่า​พระองค์​อยู่. ขอ​ทรง​เป็น​แขน​อัน​ประกอบ​ด้วย​เรี่ยวแรง​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทุกๆ เวลา​เช้า, และ​ขอ​เป็น​ความ​รอด​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ใน​ยาม​ทุกข์ร้อน! ประชาชน​ก็​วิ่งหนี​พอ​ได้ยิน​เสียง​กา​หล, พอ​ทรง​ขยับ​พระองค์, ประชาชาติ​ก็​วิ่ง​กระจัดกระจาย; แล้ว​พล​เมือง​ของ​พระองค์​จะ​เก็บ​ทรัพย์​ชะ​เลย​ไว้​เสีย​ทั้งหมด, เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​จักจั่น​ที่​กิน​เสีย​ทุกอย่าง, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ​เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​ตั๊ก​แตน​ที่​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ. พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เป็น​ที่​ถูก​เท​อด​เท​อน​ขึ้น, เพราะ​พระองค์​ทรง​ประทับ​อยู่​เบื้อง​สูง; พระองค์​ได้​บรรจุ​กรุง​ซี​โอน​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุตติ​ธรรม​และ​ความ​ชอบธรรม. คุณสมบัติ​ของ​เขา​จึง​จะ​ได้​เป็น​ของ​แน่นอน, คือ​บรรจุ​ความ​รอด​อย่าง​สมบูรณ์, สติปัญญา, และ​ความ​รู้, และ​บรรจุ​การ​เกรงกลัว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ซึ่ง​เป็น​สมบัติ​ของ​เขา นี่​แน่ะ, คน​กล้าหาญ​ของ​เขา​ร้องไห้​อยู่​กลางแจ้ง, เหล่า​ราชทูต​แห่ง​สันติ​สุข​ร้องไห้​โอดครวญ​อยู่; ถนนหลวง​เริด​ร้าง​ไป, หนทาง​หลวง​คน​สัญจร​ก็​หยุด​เดิน, เพราะว่า​สัญญา​ทาง​ไมตรี​ก็​เลิกล้ม​เสียแล้ว, และ​เหล่า​พะ​ยาน​ก็​เป็น​ที่​ถูก​เยาะเย้ย; เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​นับถือ​ใครๆ เลย. พอ​บ้านเมือง​คร่ำ​ครวญ​และ​โศกเศร้า; พอ​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​เหี่ยวแห้ง​อับเฉา; ทุ่ง​ราบ​ซา​โร​น​ล่มจม​เป็น​ป่า​ร้าง, และ​บา​ซา​ร​และ​คา​ระ​เม็ล​เตียนโล่ง​ไม่​มี​ใบไม้. แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ตรัส​ว่า, “เรา​จะ​ลุก​ขึ้น​ละ, เดี๋ยวนี้​เรา​จะ​สำแดง​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปรากฏ! นี่​แน่ะ​ศัตรู​แห่ง​พล​เมือง​ของ​เรา, โครง​การณ์​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ไม่​สมประสงค์​ดอก, โท​โส​ของ​เจ้า​จะ​เผาผลาญ​ตัว​เจ้า​เอง. ประชาชาติ​จะ​ถูก​เผา​ลง​เป็น​ถ่าน​เถ้า, เหมือน​อย่าง​กับ​พุ่ม​หนาม​ถูก​ตัด​เอา​ไป​เผา​ไฟ. จนถึง​ประเทศ​ที่อยู่​ไกล​โพ้น​ก็​จะ​ได้ยิน​ถึง​เรื่องราว​ที่​เรา​ได้​กระทำ​นั้น, และ​ประเทศ​ที่อยู่​ใกล้​จะ​รู้จัก​ฤทธิ์เดช​ของ​เรา.” ใน​กรุง​ซี​โอน​คน​ชั่ว​จะ​ตกใจ​กลัว, และ​คน​ที่​ไม่​นับถือ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​จะ​กลัว​ตัวสั่น, ร้อง​ว่า, “ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​เผาผลาญ​นั้น? ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อไป​อีก​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​ไม่​รู้​ดับ?” คน​ที่​ดำเนิน​ใน​ทาง​ชอบธรรม, และ​พูด​อย่าง​จริงใจ, รังเกียจ​ผลประโยชน์​ที่​ได้​จาก​การ​ข่มเหง, หด​มือ​ไม่​รับ​สินบน, ไม่​เอียงหู​ฟัง​เรื่อง​ฆาตกรรม, ไม่​ชำเลืองตา​ดู​ความ​ชั่ว. ผู้​นี้แหละ​จะ​ดำรง​อยู่​ใน​ที่​สูง, ที่​กำบัง​ของ​เขา​จะ​เข้มแข็ง​ดัง​ศิลา; เขา​จะ​ได้​รับ​อาหาร​อย่าง​บริบูรณ์, และ​รับ​น้ำ​ไม่​ขาด ตา​ของ​เจ้า​จะ​ได้​เห็น​พระบรม​กษัตริย์​ทรง​สง่า​ราศี, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​แลเห็น​แผ่น​ดิน​ของ​พระองค์​แผ่​ออก​ไป​กว้างขวาง. จนถึง​การ​คำนึง​ถึง​ความ​ตกใจ​กลัว​จะ​อันตรธาน​ศูนย์​สิ้น​ไป, แล้ว​เจ้า​ก็​จะ​พา​กัน​ถาม​ว่า, “เจ้าพนักงาน​ของ​พวก​คน​ใจ​ทมิฬ​ที่​เก็บ​ภาษี​เรา, ที่​เก็บ​อากร​เรา, และ​ที่​เก็บ​ส่วย​เรา​ไป​เสีย​ไหน​เล่า?” คน​เบียด​เบียน​เหล่านี้​ที่​พูด​เสียง​ชอบกล​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​รู้, และ​ที่​พูด​ภาษา​ทมิฬ​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​เข้าใจ​นั้น​เจ้า​จะ​ไม่​เห็น​อีก​ต่อไป. จง​มา​ดู​กรุง​ซี​โอน, กรุง​อัน​มี​พิธีการ​เลี้ยง​ของ​เรา, ตา​ของ​เจ้า​จะ​เห็น​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​ที่อยู่​อย่าง​สงบ​ใจ, กะ​โจม​ที่​ไม่​ถูก​โยกย้าย, หลัก​ของ​มัน​ก็​จะ​ไม่​ต้อง​ถูก​ถอน​ขึ้น, ทั้ง​เชือก​กะ​โจม​เส้น​ใดๆ ก็​จะ​ไม่​ขาด​เลย. เพราะ​ใน​ที่​นั้น​เรา​จะ​มี​พระ​คงคา​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​แทน​แม่น้ำ​และ​ลำธาร​กว้างขวาง; จะ​ไม่​มี​เรือ​กำปั่น​กรรเชียง, และ​ไม่​มี​เรือ​ทรง​จะ​แล่น​ไป​มา​บน​แม่น้ำ​นั้น​ได้. สาย​โยง​ใบ​จะ​ห้อย​หย่อน, มักจะ​ดิ่ง​ใบ​ไว้​ให้​อยู่​กับ​เสา​ไม่​ได้, หรือ​กาง​ใบ​ก็​ไม่​ได้, เพราะว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ตุลาการ​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​บงการ​ของ​เรา; พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​เป็น​พระมหากษัตริย์​ของ​เรา, พระองค์​จะ​ทรง​ช่วย​เรา​ไว้​ให้​รอด, แล้ว​คน​ตาบอด​จะ​ได้​รับ​สมบัติ​แบ่ง​อย่าง​บริบูรณ์, และ​คน​ง่อย​จะ​ได้​รับ​ทรัพย์​แบ่ง​อย่าง​อุดม. จะ​ไม่​มี​ใคร​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นั่น​พูด​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ป่วย​อยู่.” เพราะ​เหตุ​ว่า​พล​เมือง​ทั้งหมด​จะ​ได้​รับ​การ​อภัยโทษ​แล้ว


แล​บรรดา​เมือง​ทั้งปวง​จะ​ได้​ปรนนิบัติ​นะ​บุ​คัศเนซัร​แล​บุตร​แล​นัดดา​ของ​เขา, กว่า​เวลา​กำหนด​สำหรับ​เมือง​ของ​เขา​จะ​มา​ถึง​แล้ว. แล​ใน​ขณะนั้น​เมือง​หลาย​เมือง​แล​กษัตริย์​ใหญ่​หลาย​องค์​จะ​มา​ใช้​นะ​บูคัศเนซัร​ให้​ปรนนิบัติ​เขา.


ของ​เหล่านั้น​จะ​ต้อง​กวาด​เอา​ไป​ถึง​เมือง​บาบู​โลน​แล​จะ​ต้อง​อยู่​ที่​นั้น, กว่า​วันหนึ่ง​วัน​ใด​ที่​เรา​จะ​มา​เยี่ยม​ของ​นั้น พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส. ใน​วัน​นั้น​เรา​จะ​พา​เอา​ของ​เหล่านั้น​ขึ้น​มา, แล​จะ​คืน​ของ​เหล่านั้น​มา​ถึง​ที่นี้


เหตุ​ฉะนี้​เขา​จะ​เอา​ปลา​ออก​จาก​อวน​ของ​เขา, แล​จะ​ฆ่าฟัน​ชน​ประเทศ​ทั้งปวง​จะ​ไม่​หยุดหย่อน​ลง​เลย​หรือ


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite