เยเรมีย์ 18:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 194016 เพื่อจะดำเนินในทางทั้งหลายที่ไม่ได้พูนขึ้น, เพื่อจะได้กระทำให้แผ่นดินของเราเปลี่ยวร้างไป, เป็นที่ให้เสียงลงจมูก (คน), ทุกตัวคนที่ได้เดินผ่านหน้าที่นั้นจะอัศจรรย์ใจ, แลจะสั่นหัวของตัว. Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน16 ได้ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่ร้างเปล่า เป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่น และสั่นศีรษะของเขา Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV16 ได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่รกร้าง เป็นสิ่งที่เขาเย้ยหยันอยู่เนืองนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปทางนั้นก็ตกตะลึงและสั่นศีรษะของเขา Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย16 ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้าง เป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาล ผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึง และส่ายหน้า Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย16 แผ่นดินของพวกเขาจะกลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่า กลายเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะเยาะตลอดไป ใครที่เดินผ่านไปก็จะต้องตกใจกลัว และส่ายหัวด้วยความสลดหดหู่ Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)16 ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่น่าหวาดกลัว เป็นสิ่งที่ต้องถูกเหน็บแนมไปตลอดกาล ทุกคนที่ผ่านไปก็จะหวาดผวา และสั่นศีรษะ Gade chapit la |
นี่แน่ะ, เราจะใช้ไปเอาบรรดาครัวฝ่ายเหนือแลนะบูคัดเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนผู้เป็นคนใช้ของเรา, พระยะโฮวาได้ตรัส, แลเราจะพาเจ้าทั้งหลายมาต่อสู้ประเทศนี้, แลต่อสู้ชาวเมืองประเทศนี้, แลต่อสู้บรรดาเมืองทั้งปวงอ้นล้อมรอบนั้น, แลเราจะทำลายเมืองทั้งปวงนั้นให้สิ้นเชิง, แลเราจะกระทำให้เมืองทั้งหลายนั้นเป็นความตกตะลึงแลเป็นที่ให้คนทั้งปวงสูดปาก, แลเป็นที่ร้างเป็นนิตย์,
และจงว่าแก่พลไพร่แผ่นดินนั้นว่า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้แก่ชาวยะรูซาเลมทั้งปวง, และต่อแผ่นดินยิศราเอลว่า, เขาทั้งหลายจะต้องกินขนมของเขาด้วยความวิตก, และดื่มน้ำด้วยความสะดุ้งเพื่อแผ่นดินเมืองนั้นจะร้างเปล่าปราศจากสิ่งของบริบูรณ์, เพราะความร้ายกาจของคนทั้งปวงที่อยู่ในเมืองนั้น.
ทั้งประเทศกำมะถัน, เป็นเกลือ, และซึ่งเผาร้อน, เป็นประเทศซึ่งไม่ได้หว่านพืช, และไม่ได้เกิดผลไม่มีหญ้างอกงามในที่นั่น, เป็นดุจความฉิบหายแห่งเมืองซะโดม, เมืองอะโมรา, เมืองอัดมา, และเมืองซะโบอิม, ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงทำลายเสียด้วยความกริ้ว, และความพิโรธของพระองค์:
เพราะพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, เป็นพระเจ้าแห่งพวกยิศราเอล, ได้ตรัสดังนี้ว่า, ความโกรธแลความกริ้วของเราได้เทออกเหนือชาวเมืองยะรูซาเลมฉันใด, ความกริ้วของเราจะเทลงเหนือพวกเจ้าทั้งหลายฉันนั้น, เมื่อพวกเจ้าจะเข้าในเมืองอายฆุบโต, แลเจ้าทั้งหลายจะต้องเป็นที่แช่งด่า, เป็นที่สะดุ้งตกใจ, แลเป็นที่ความแช่งสาป, แลเป็นที่เกลียดชัง, แลเจ้าทั้งหลายจะไม่ได้เห็นที่นี้อีกเลย
แลเราจะเอาที่เหลือเศษพวกตระกูลยะฮูดา, ที่ได้ตั้งหน้าเขาเพื่อจะเข้าไปในประเทศอายฆุบโตเพื่อจะอาศัยอยู่ในที่นั่น, แลเขาทั้งหลายจะต้องสาปศูนย์ทั้งนั้น, แลจะล้มลงในประเทศอายฆุบโต, เขาทั้งหลายจะสาปศูนย์ด้วยกะบี่, แลด้วยความอดอยาก. เขาจะต้องตาย, ด้วยคมกะบี่, แลด้วยความอดอยาก, ตั้งแต่คนเล็กที่สุดจนถึงคนใหญ่ที่สุด, แลเขาทั้งปวงจะเป็นที่ถูกด่า, แลเป็นที่พิศวงยิ่งนก, แลเป็นที่แช่ง, แลเป็นที่ดูหมิ่นดูถูก.
“ดูกรท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป, ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ? นี่แน่ะ, จงดูซิว่า, มีความทุกข์ใดบ้างไหมอันเหมือนความทุกข์ที่เขาได้ทำกับข้าพเจ้า, เป็นความทุกข์ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้าในวันที่พระองค์ได้ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น.
แลเราจะไล่ตามพวกเขาด้วยคมกะบี่, แลด้วยความอดอยาก, แลด้วยความตายห่า, แลเราจะมอบเขาทั้งปวงเพื่อจะให้เขาเลื่อนออกไปถึงบรรดาเมืองหลวงแห่งพิภพ, เพื่อจะได้เป็นที่แช่ง, แลเป็นที่สะดุ้ง, แลเป็นที่ความสูดปาก, แลความดูหมิ่นดูถูกในท่ามกลางเมืองทั้งหลายที่เราได้ขับไล่ให้เขาไปนั้น.