Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เยเรมีย์ 18:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

16 เพื่อ​จะ​ดำเนิน​ใน​ทาง​ทั้ง​หลาย​ที่​ไม่​ได้​พูน​ขึ้น, เพื่อ​จะ​ได้​กระทำ​ให้​แผ่น​ดิน​ของ​เรา​เปลี่ยว​ร้าง​ไป, เป็น​ที่​ให้​เสียง​ลง​จมูก (คน), ทุก​ตัว​คน​ที่​ได้​เดิน​ผ่าน​หน้าที่​นั้น​จะ​อัศจรรย์​ใจ, แล​จะ​สั่น​หัว​ของ​ตัว.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

16 ได้ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่ร้างเปล่า เป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่น และสั่นศีรษะของเขา

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

16 ได้​กระทำให้​แผ่​นดินของเขาทั้งหลายเป็​นที​่​รกร้าง เป็นสิ่งที่เขาเย้ยหยันอยู่​เนืองนิตย์ ทุ​กคนที่ผ่านไปทางนั้​นก​็ตกตะลึงและสั่นศีรษะของเขา

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

16 ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้าง เป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาล ผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึง และส่ายหน้า

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

16 แผ่นดิน​ของ​พวกเขา​จะ​กลายเป็น​ที่​รกร้าง​ว่างเปล่า กลาย​เป็น​สิ่ง​ที่​น่าหัวเราะ​เยาะ​ตลอดไป ใคร​ที่​เดิน​ผ่านไป​ก็​จะต้อง​ตกใจกลัว และ​ส่ายหัว​ด้วย​ความ​สลด​หดหู่

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

16 ทำ​ให้​แผ่นดิน​ของ​พวก​เขา​เป็น​ที่​น่า​หวาด​กลัว เป็น​สิ่ง​ที่​ต้อง​ถูก​เหน็บแนม​ไป​ตลอด​กาล ทุก​คน​ที่​ผ่าน​ไป​ก็​จะ​หวาดผวา และ​สั่น​ศีรษะ

Gade chapit la Kopi




เยเรมีย์ 18:16
35 Referans Kwoze  

ทุกคน​ที่​เห็น​ข้าพ​เจ้า​ก็​เยาะเย้ย: เขา​บุ้ยปาก​และ​สั่น​ศีรษะ, แล้ว​กล่าว​ว่า,


นี่​แน่ะ, เรา​จะ​ใช้​ไป​เอา​บรรดา​ครัว​ฝ่าย​เหนือ​แล​นะ​บู​คัด​เนซัร​กษัตริย์​เมือง​บาบู​โลน​ผู้​เป็น​คนใช้​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส, แล​เรา​จะ​พา​เจ้า​ทั้ง​หลาย​มา​ต่อสู้​ประเทศ​นี้, แล​ต่อสู้​ชาวเมือง​ประเทศ​นี้, แล​ต่อสู้​บรรดา​เมือง​ทั้งปวง​อ้น​ล้อมรอบ​นั้น, แล​เรา​จะ​ทำลาย​เมือง​ทั้งปวง​นั้น​ให้​สิ้นเชิง, แล​เรา​จะ​กระทำ​ให้​เมือง​ทั้ง​หลาย​นั้น​เป็น​ความ​ตกตะลึง​แล​เป็น​ที่​ให้​คน​ทั้งปวง​สูด​ปาก, แล​เป็น​ที่​ร้าง​เป็นนิตย์,


แล​เรา​จะ​กระทำ​ให้​เมือง​นี้​เปลี่ยว​ร้าง​ไป, แล​เป็น​ที่​ให้​สูด​ปาก​ทุก​ตัว​คน​ที่​เดิน​ผ่าน​หน้า​นั้น​จะ​อัศจรรย์​ใจ​แล​สูด​ปาก​เพราะ​บรรดา​อุป​ทวะ​เมือง​นั้น.


คน​ทั้ง​ปวง​ที่​เดิน​ผ่าน​ไป​มา​นั้น​ได้​สั่น​ศีรษะ​และ​กล่าว​เยาะ​เย้ย​พระ​องค์,


ด้วยว่า​เจ้า​ถือ​ตาม​กฎ​ของ​กษัตริย์​อัม​รี​และ​รักษา​ขนบธรรมเนียม​แห่ง​ตระกูล​อา​ฮาบ, และ​ประพฤติ​ตาม​วิธีการ​ของ​เขา. ดังนั้น​เรา​จึง​ได้​ทำ​ให้​เจ้า​เป็น​ที่​เริด​ร้าง, พล​เมือง​ก็​จะ​ถูก​ส่ง​เสียง​เย้ยหยัน, และ​เจ้า​จะ​ได้​รับ​การ​หมิ่นประมาท​จาก​ประชาชน


เป็น​ป่า​โล่ง​เป็น​แผ่น​ดิน​แห้ง, แล​เป็น​ทะเลทราย. เพราะ​ความ​พิ​โร​ธ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา, เมือง​นั้น​จะ​ไม่​มี​ผู้ใด​อยู่, แต่​ที่​นั้น​จะ​เริด​ร้าง​ทีเดียว, ทุก​ทั่ว​คน​ที่​เดิน​ผ่าน​หน้า​เมือง​บาบู​โลน​จะ​ตกตะลึง​ไป, แล​จะ​สูด​ปาก​ประมาท​ด้วย​ความ​ทรมาน​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา.


เพราะ​เรา​ได้​สาบาน​โดย​เรา​เอง, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส, บัศรา​จะ​ต้อง​เป็น​ที่​เริด​ร้าง, แล​เป็น​ที่​ติเตียน​แล​ที่​เปล่า, แล​ที่​จะ​ชัก​สาบาน, แล​บรรดา​บ้านเมือง​แห่ง​บัศ​รา​จะ​เป็น​ที่​ว่างเปล่า​ต่อไป​เป็นนิตย์.


ถึงแม้​โบสถ์​นี้​สูง​นัก​จน​ทุกๆ คน​ที่​เดิน​ไป​มา​จะ​ประหลาดใจ, เขา​ก็​จะ​เยาะเย้ย; และ​จะ​ถาม​ว่า​เป็น​เหตุไร, พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​ได้​ทรง​กระทำ​ดังนี้​แก่​ประเทศ​และ​โบสถ์​นี้?


ฝ่าย​คน​ทั้ง​ปวง​ที่​เดิน​ผ่าน​ไป​มา​นั้น​ก็​สั่น​ศีรษะ และ​กล่าว​เยาะ​เย้ย​พระ​องค์​ว่า, “เฮ้ย, เจ้า​ผู้​จะ​ทำลาย​โบสถ์​และ​สร้าง​ขึ้น​ใน​สาม​วัน,


นี่​คือ​ข้อความ​ซึ่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ถึง​กษัตริย์​นั้น: “บุตรี​สาว​แห่ง​กรุง​ซี​โอน​ได้​ดูหมิ่น​เจ้า​และ​หัวเราะเยาะ​เจ้า! บุตรี​แห่ง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ได้​ยก​คอ​ให้แก่​เจ้า!


และ​จง​ว่า​แก่​พล​ไพร่​แผ่น​ดิน​นั้น​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ดังนี้​แก่​ชาว​ยะ​รู​ซา​เลม​ทั้งปวง, และ​ต่อ​แผ่น​ดิน​ยิศ​รา​เอล​ว่า, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ต้อง​กิน​ขนม​ของ​เขา​ด้วย​ความ​วิตก, และ​ดื่ม​น้ำ​ด้วย​ความ​สะดุ้ง​เพื่อ​แผ่น​ดิน​เมือง​นั้น​จะ​ร้าง​เปล่า​ปราศ​จาก​สิ่งของ​บริบูรณ์, เพราะ​ความ​ร้ายกาจ​ของ​คน​ทั้งปวง​ที่อยู่​ใน​เมือง​นั้น.


และ​เรา​จะ​ยื่น​พระ​หัตถ์​เหนือ​เขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ทำ​ให้​แผ่น​ดิน​สิ้น​ศูนย์​ร้าง​เปล่า​ยิ่ง​กว่า​ป่า​ดอน​ที่​ทาง​เมือง​ดิ​ปลา​ใน​บรรดา​ที่​อาศัย​ของ​เขา, และ​เขา​จะ​ได้​รู้​ว่า​เรา​คือ​พระ​ยะ​โฮ​วา


แล​เรา​จะ​กระทำ​ให้​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​กองๆ, เป็น​รูป​ล่อง​สำหรับ​งู​แล​เรา​จะ​กระทำ​ให้​บ้านเมือง​แห่ง​ยะฮูดา​ร้าง​ไป, ปราศ​จาก​คน​หนึ่ง​คน​ใด​อยู่.


แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จึง​ทูล​ตอบ​ว่า, “ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, จะ​เป็น​ไป​อย่าง​นี้​นาน​สัก​เท่าใด?” และ​พระองค์​ตรัส​ตอบ​ว่า, “จนถึง​บ้านเมือง​จะ​ร้าง​ไม่​มี​พล​เมือง​อยู่, เรือน​ก็​จะ​ไม่​มี​คน, แผ่น​ดิน​ก็​จะ​ร้าง​เสียที​เดียว,


พระองค์​ทรง​กระทำ​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ขี้ปาก​ใน​ท่ามกลาง​ชน​ต่าง​ประเทศ, เป็น​ที่​น่า​สั่น​ศีรษะ​ใน​ท่ามกลาง​พล​เมือง,


ทั้ง​ประเทศ​กำ​มะ​ถัน, เป็น​เกลือ, และ​ซึ่ง​เผา​ร้อน, เป็น​ประเทศ​ซึ่ง​ไม่​ได้​หว่าน​พืช, และ​ไม่​ได้​เกิด​ผล​ไม่​มี​หญ้า​งอก​งาม​ใน​ที่นั่น, เป็น​ดุจ​ความ​ฉิบหาย​แห่ง​เมือง​ซะ​โดม, เมือง​อะ​โมรา, เมือง​อัด​มา, และ​เมือง​ซะ​โบ​อิม, ซึ่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​ทำลาย​เสีย​ด้วย​ความ​กริ้ว, และ​ความ​พิ​โรธ​ของ​พระองค์:


พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​จะ​ทรง​กระทำ​ให้​บังเกิด​โรคภัย​แก่​เจ้า, และ​ให้​บังเกิด​โรคภัย​แก่​เผ่าพันธุ์​ของ​เจ้า, เป็น​โรคภัย​อัน​อยู่​ช้านาน, และ​ให้​มี​ความ​เจ็บ, ความ​ไข้​ที่​ให้​มี​ความ​ลำบาก​มากมาย.


และ​แผ่น​ดิน​นั้น​เมื่อ​ร้าง​เปล่า​ก็​จะ​มี​ซะบา​โต. และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​รับ​ทน​โทษ​แห่ง​การ​ผิด​ของ​เขา; เพราะ​เขา​ได้​เบื่อหน่าย​ความ​พิพากษา​ของ​เรา, และ​จิตต์​ใจ​ของ​เขา​ได้​เกลียดชัง​บัญญัติ​ทั้ง​หลาย​ของ​เรา.


และ​เรา​จะ​ให้​แผ่น​ดิน​นั้น​ร้าง​เปล่า​เสีย, และ​ศัตรู​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้าที่​มา​อาศัย​ใน​แผ่น​ดิน​จะ​อัศจรรย์​ใจ;


ข้าพ​เจ้า​กลับ​เป็น​ที่​ดูหมิ่น​ดูถูก​แก่​คน​ทั้งปวง: เขา​เห็น​ข้าพ​เจ้า​เมื่อไร เขา​ก็​สั่น​ศีรษะ​ของ​เขา.


เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย, เป็น​พระเจ้า​แห่ง​พวก​ยิศ​รา​เอล, ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, ความ​โกรธ​แล​ความ​กริ้ว​ของ​เรา​ได้​เท​ออก​เหนือ​ชาวเมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​ฉันใด, ความ​กริ้ว​ของ​เรา​จะ​เท​ลง​เหนือ​พวก​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ฉันนั้น, เมื่อ​พวก​เจ้า​จะ​เข้า​ใน​เมือง​อาย​ฆุบ​โต, แล​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ต้อง​เป็น​ที่​แช่ง​ด่า, เป็น​ที่​สะดุ้ง​ตกใจ, แล​เป็น​ที่​ความ​แช่ง​สาป, แล​เป็น​ที่​เกลียดชัง, แล​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ที่นี้​อีก​เลย


แล​เรา​จะ​เอา​ที่​เหลือ​เศษ​พวก​ตระกูล​ยะฮูดา, ที่​ได้​ตั้งหน้า​เขา​เพื่อ​จะ​เข้า​ไป​ใน​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​เพื่อ​จะ​อาศัย​อยู่​ใน​ที่นั่น, แล​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ต้อง​สาป​ศูนย์​ทั้งนั้น, แล​จะ​ล้ม​ลง​ใน​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​สาป​ศูนย์​ด้วย​กะ​บี่, แล​ด้วย​ความ​อดอยาก. เขา​จะ​ต้อง​ตาย, ด้วย​คม​กะ​บี่, แล​ด้วย​ความ​อดอยาก, ตั้งแต่​คน​เล็ก​ที่สุด​จนถึง​คน​ใหญ่​ที่สุด, แล​เขา​ทั้งปวง​จะ​เป็น​ที่​ถูก​ด่า, แล​เป็น​ที่​พิศวง​ยิ่ง​นก, แล​เป็น​ที่​แช่ง, แล​เป็น​ที่​ดูหมิ่น​ดูถูก.


ด้วยว่า​พวก​ยิศ​รา​เอล​มิได้​เป็น​ที่​ดูหมิ่น​ดูถูก​แก่​เจ้า​หรือ, พวก​ยิศ​รา​เอล​เขา​ได้​พบปะ​ใน​ท่ามกลาง​พวก​ขะ​โม​ย​หรือ, เพราะ​ตั้งแต่​เจ้า​พูด​ถึง​ยิศ​รา​เอล, เจ้า​ได้​เต้น​โลด​ขึ้น.


แล​อะ​โดม​จะ​ต้อง​เป็น​ความ​เริด​ร้าง, ทุก​ตัว​คน​ที่​จะ​เดิน​ผ่าน​หน้าที่​นั่น​จะ​ต้อง​อัศจรรย์​ใจ, แล​เขา​จะ​ทำ​เสียง​สูด​ปาก​เพราะ​บรรดา​ความ​อันตราย​ที่​จะ​เกิด​ที่นั่น.


“ดูกร​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ที่​เดิน​ผ่าน​ไป, ท่าน​ไม่​เกิด​ความรู้สึก​อะไร​บ้าง​หรือ? นี่​แน่ะ, จง​ดู​ซิ​ว่า, มี​ความ​ทุกข์​ใด​บ้าง​ไหม​อัน​เหมือน​ความ​ทุกข์​ที่​เขา​ได้​ทำ​กับ​ข้าพ​เจ้า, เป็น​ความ​ทุกข์​ซึ่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​กระทำ​แก่​ข้าพ​เจ้า​ใน​วันที่​พระองค์​ได้​ทรง​กริ้ว​ข้าพ​เจ้า​อย่าง​เกรี้ยวกราด​นั้น.


หน้า​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​ก็​เศร้า​ซีด​ไป​ด้วย​ความ​ทุกข์, พ่อค้า​ทั้ง​หลาย​ใน​นานา​ประเทศ​ทำ​เสียง​ว่า​ฉิๆ ให้แก่​เจ้า, เจ้า​ก็​เป็น​ที่​น่ากลัว​ไป, และ​จะ​มิได้​เป็น​อีก​สืบไป​เป็นนิตย์


เหตุ​ฉะนี้​จง​ทำนาย​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ดังนี้, เพราะว่า​เหตุ​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ทำ​ให้​เจ้า​ร้าง​เปล่า, และ​ตาม​ล้อมรอบ​เจ้า​จน​เหนื่อยหอบ; เพื่อ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​เป็น​ของ ๆ คน​ที่​เหลือ​อยู่​ใน​นานา​ประเทศ, และ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​อยู่​ริมฝีปาก (และ) ลิ้น​เป็น​ที่​ประชาชน​ทั้ง​หลาย​นินทา.


เหตุ​ฉะนั้น​ความ​พิ​โรธ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​ได้​พลุ่ง​ขึ้น​ต่อ​ชน​ชาว​ยูดา​และ​ชาว​ชน​ยะ​รู​ซา​เลม, พระองค์​จึง​ทรง​มอบ​ให้​พวกเขา​ได้​ความ​วุ่นวาย​ใหญ่, จึง​ถูก​เยาะเย้ย, หมิ่นประมาท, เหมือน​ตา​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​เห็น​แล้ว.


แล​เรา​จะ​ไล่​ตาม​พวกเขา​ด้วย​คม​กะ​บี่, แล​ด้วย​ความ​อดอยาก, แล​ด้วย​ความ​ตายห่า, แล​เรา​จะ​มอบ​เขา​ทั้งปวง​เพื่อ​จะ​ให้​เขา​เลื่อน​ออก​ไป​ถึง​บรรดา​เมืองหลวง​แห่ง​พิภพ, เพื่อ​จะ​ได้​เป็น​ที่​แช่ง, แล​เป็น​ที่​สะดุ้ง, แล​เป็น​ที่​ความ​สูด​ปาก, แล​ความ​ดูหมิ่น​ดูถูก​ใน​ท่ามกลาง​เมือง​ทั้ง​หลาย​ที่​เรา​ได้​ขับไล่​ให้​เขา​ไป​นั้น.


แล​เมือง​บาบู​โลน​จะ​เป็น​กองๆ, เป็น​ที่อยู่​แห่ง​หมาป่า, เป็น​ความ​น่า​พิศวง, แล​เป็น​ความ​สูด​ปาก​ดูหมิ่น​จะ​ปราศ​จาก​ชาวเมือง​อยู่.


กรุง​ทั้ง​หลาย​แห่ง​เมือง​บาบู​โลน​เป็น​ความ​เริด​ร้าง​เสียแล้ว, เป็น​ประเทศ​แล้ง​แล​เป็น​ป่า, เป็น​ประเทศ​ที่​ไม่​มี​คน​อาศัย​อยู่, หรือ​ไม่​มี​บุตร​มนุษย์​จะ​เดิน​ผ่าน​หน้า​ใน​ที่​นั้น.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite