Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




อิสยาห์ 5:7 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

7 เพราะ​สวน​องุ่น​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ได้​กับ​วงศ์​วาน​ของ​ยิศ​รา​เอล, และ​วงศ์​วาน​ของ​ยะฮูดา​ได้​กับ​ต้น​องุ่น​ที่​ดี​ของ​พระองค์: และ​ทรง​มุ่งหมาย​จะ​ได้​เห็น​ความ​ยุตติ​ธรรม, แต่​ดูเถอะ, กลับ​ได้​เห็น​การ​เบียดเบียน​ข่มเหง; ทรง​มุ่งหมาย​จะ​ได้​เป็น​ความ​ชอบธรรม​ชื่นใจ, แต่​ดูเถอะ, กลับ​ได้​เห็น​การ​คร่ำ​ครวญ

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

7 เพราะว่าสวนองุ่นของพระยาห์เวห์จอมทัพ คือวงศ์วานอิสราเอล และคนยูดาห์ เป็นต้นไม้ที่พระองค์ทรงชื่นชอบ และพระองค์ทรงคาดหวังความยุติธรรม แต่ ดูซิ มีการนองเลือด ทรงคาดหวังความชอบธรรม แต่ ดูซิ มีเสียงร้องให้ช่วย

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

7 เพราะว่าสวนองุ่นของพระเยโฮวาห์จอมโยธาคือวงศ์วานอิสราเอล และคนยูดาห์เป็นหมู่​ไม้​ที่​พระองค์​ทรงชื่นพระทัย และพระองค์ทรงมุ่งหวังความยุ​ติ​ธรรม แต่​ดู​เถิด มี​แต่​การนองเลือด หวังความชอบธรรม แต่ ดู​เถิด เสียงร้องให้​ช่วย

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

7 สวนองุ่นของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือวงศ์วานอิสราเอล ชนยูดาห์คือสวนที่ทรงปีติยินดี พระองค์ทรงหวังให้พวกเขาออกผลเป็นความยุติธรรม แต่กลับเห็นการนองเลือด ทรงคาดหวังความชอบธรรม แต่กลับได้ยินเสียงโหยไห้ร้องทุกข์

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

7 สวนองุ่น​ของ​พระยาห์เวห์​ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นนี้ ก็คือ​ครอบครัว​อิสราเอล​นั่นเอง ส่วน​ต้นองุ่น ที่​พระองค์รัก​นี้​ก็คือ​คนยูดาห์ พระองค์​เฝ้า​มองหา​ความยุติธรรม​กลับเห็นแต่​การนองเลือด พระองค์​เฝ้า​มองหา​การใช้ชีวิต​ที่ถูกต้อง​กลับ​ได้ยิน​แต่เสียง​ร้องให้ช่วย

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

7 เพราะ​สวน​องุ่น​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา คือ​พงศ์​พันธุ์​อิสราเอล และ​คน​ของ​ยูดาห์ คือ​ต้น​องุ่น​ที่​น่า​ชื่นชม​ของ​พระ​องค์ พระ​องค์​มอง​หา​ความ​เป็นธรรม แต่​ดู​เถิด กลับ​มี​การ​นอง​เลือด มอง​หา​ความ​ชอบธรรม แต่​ดู​เถิด กลับ​มี​แต่​การ​ร้อง​ทุกข์

Gade chapit la Kopi




อิสยาห์ 5:7
47 Referans Kwoze  

นี่​แน่ะ ค่าจ้าง​ของ​คน​ที่​ได้​เกี่ยว​ข้าว​ใน​นา​ของ​ท่าน​ซึ่ง​ท่าน​ได้​ฉ้อ​ไว้​นั้น ก็​ร้อง​ฟ้อง​ขึ้น และ​เสียง​ร้อง​ทุกข์​ของ​คน​ที่​เกี่ยว​ข้าว​นั้น ทราบ​ถึง​พระ​กรรณ​ของ​พระ​เจ้า​แห่ง​พล​โยธา​แล้ว.


ทุก​สิ่ง​ใน​เรา​ที่​มิได้​เกิดผล​พระ​องค์​ทรง​ตัด​ทิ้ง​เสีย, และ​ทุก​กิ่ง​ที่​เกิดผล​พระ​องค์​ทรง​ลิด​แขนง​เพื่อ​จะ​ให้​เกิด​ผล​มาก​ขึ้น.


พระ​เจ้า​จะ​ไม่​ทรง​แก้​แคน​ให้​คน​ที่​พระ​องค์​ได้​ทรง​เลือก​ไว้​หรือ. เมื่อ​เขา​ร้อง​ถึง​พระ​องค์​ทั้ง​กลางวัน​กลางคืน, พระ​องค์​จะ​อด​พระทัย​ไว้​ช้า​นาน​หรือ


“วิบัติ​แก่​เจ้า​พวก​อาลักษณ์​และ​พวกฟา​ริ​ซาย, คน​หน้า​ซื่อ​ใจ​คด ด้วย​พวก​เจ้า​ถวาย​สะระแหน่​ยี่หร่า​และ​ขมิ้น​สิบ​ลด​หนึ่ง ส่วน​ข้อ​สำคัญ​แห่ง​พระ​บัญญัติ​คือ​ความชอบ​ธรรม ความ​เมตตา ความ​เชื่อ​นั้น​ได้​ละ​เว้น​เสีย การ​ถวาย​สิบ​ลด​พวก​เจ้า​ควร​ได้​กระทำ​อยู่​แล้ว, แต่​ข้อ​อื่นๆ นั้น​ก็​ไม่​ควร​ละ​เว้น​ด้วย,


พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​ท่าน​ก็​สถิต​อยู่​ใน​ท่ามกลาง​ท่าน, พระองค์​ประกอบ​ด้วย​ฤทธิ์​อัน​ยิ่ง​ก็​จะ​ช่วย​ให้​รอด, พระองค์​จะ​ชอบ​พระทัย​ใน​ท่าน​ด้วย​ความยินดี, พระองค์​จะ​ทรง​นิ่ง​อยู่​ใน​ความ​รัก​ของ​พระองค์, พระองค์​จะ​อภิรมย์​ใน​ท่าน​ด้วย​เสียงร้อง​ยินดี.


โอ​บรรดา​ชน, พระองค์​ได้​ทรง​แจ้ง​ให้​ทราบ​แล้ว​ว่า​อะไร​น่ะ​ดี: พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​พระ​ประสงค์​อะไร​จาก​ท่าน​เล่า​นอกจาก​ทำ​การ​ยุตติ​ธรรม,และ​รัก​ความ​เมตตากรุณา, และ​ดำเนินชีวิต​อย่าง​สุภาพ​เคียงคู่​กัน​ไป​กับ​พระเจ้า​ของ​ท่าน?


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​มา​ให้​ชุมนุม​สัตว์​แห่ง​ทุ่งนา, จง​มา​กัด​กิน​เถิด. ครู​สอน​แล​นาย​มาก​หลาย​ได้​ทำลาย​สวน​องุ่น​ของ​เรา, แล้ว​เขา​ทั้งปวง​ได้​เหยียบย่ำ​เป็น​ส่วน​ของ​เรา​ลง​ใต้เท้า, เขา​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา, ที่​เป็น​สนุกสนาน​นั้น​ให้​เป็น​ป่า​เปลี่ยว​ร้าง​ไป.


ชายหนุ่ม​สมรส​กับ​หญิงสาว​ฉันใด, ผู้​ทรง​สร้าง​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ทรง​สมรส​กับ​เจ้า​ฉันนั้น; และ​เจ้าบ่าว​มี​ความ​ชื่นชมยินดี​ใน​ตัว​เจ้าสาว​ของ​เขา​ฉันใด, พระเจ้า​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ชื่นชมยินดี​ใน​ตัว​เจ้า​ฉันนั้น


และ​ท่าน​ได้​พรวน​ดิน, และ​เก็บ​ก้อน​หิน​ออก​เสีย, และ​ได้​คัด​เถา​องุ่น​อย่าง​ดี​ที่สุด​มา​ปลูก​ไว้​ใน​นั้น, และ​ได้​สร้าง​ห้าง​สวน​ไว้​ท่ามกลาง, และ​ได้​สร้าง​เครื่อง​บีบ​น้ำ​องุ่น​ไว้​ด้วย, และ​ท่าน​หวัง​ว่า​จะ​ได้​ผล​องุ่น​สวน, แต่​-​มัน​กลับ​ออก​ผล​กลาย​เป็น​องุ่น​ป่า


เพราะเหตุนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​กระทำ​ให้​ศีรษะ​ของ​ธิดา​แห่ง​ซี​โอน​ล้าน​ไป, และ​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​กระทำ​ส่วน​อัน​เป็น​ที่​สงวน​ของ​เขา​ให้​เลี่ยน​ไป,


พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​กล่าวโทษ​พวก​ผู้ใหญ่​และ​เจ้านาย​แห่ง​พล​เมือง​ของ​พระองค์​ดังต่อไปนี้: “เจ้า​เอง​เป็น​ผู้​กลืน​กิน​สวน​องุ่น​ของ​เขา, และ​ริบ​เอา​เข้า​ของๆ คนจน​มา​สะสม​ไว้​ใน​บ้าน​ของ​เจ้า:


ตั้งแต่​ฝ่าเท้า​ขึ้น​ไป​ตลอด​กะ​ทั่ง​ศีรษะ​ไม่​มี​ที่​ปกติ​เลย; มีแต่​บาดแผล​และ​รอย​ฟกช้ำ, และ​รอย​แผล​เฆี่ยน: แผล​เหล่านั้น​มิได้​ปิด​ไว้, หรือ​มิได้​พัน​ไว้, หรือ​มิได้​ใส่​น้ำมัน​ให้​เนื้อ​นิ่ม​เลย.


เออ, แม่​ช่าง​น่ารัก, แม่​ช่าง​ชื่นชม, เธอ​นี่​ช่าง​งาม​แฉล้ม​แช่มช้อย, ช่าง​งาม​ต้องตา​จริง.”


คน​ที่​ปิด​หู​ของ​ตน​ไว้​ไม่​ฟัง​คำร้อง​ทุกข์​ของ​คนจน เขา​เอง​คงจะ​ต้อง​ร้องทุกข์​แต่​จะ​ไม่​มี​ใคร​ฟัง​เขา.


เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​พอ​พระทัย​ด้วย​ไพร่พล​ของ​พระองค์: พระองค์​จะ​ตกแต่ง​ผู้​ถ่อม​ใจ​ด้วย​ความ​รอด​ให้​เป็น​เครื่องประดับ​อัน​งดงาม.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ยินดี​ใน​คน​ที่​เกรงกลัว​พระองค์, คือ​ผู้​ที่​ไว้ใจ​ใน​พระ​กรุณาคุณ​ของ​พระองค์.


ขอ​ป้องกัน​เถา​ซึ่ง​พระ​หัตถ์​เบื้องขวา​ของ​พระองค์​ได้​ทรง​ปลูก​ไว้, และ​ขอ​ทรง​บำรุงเลี้ยง​ให้​มี​กำลัง​มาก​ไว้​สำหรับ​พระองค์.


ดังนั้น​จึง​เป็น​เหตุ​ให้​เสียงร้อง​ทุกข์​แห่ง​คน​ยากจน​มา​ถึง​พระองค์, และ​พระองค์​ได้​ทรง​ยิน​คำร้อง​ทุกข์​แห่ง​ผู้​ถูก​ข่มเหง​นั้น


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​ระวัง​กลัว​ว่า​จะ​มี​ความ​คิด​อัน​ชั่ว​ใน​ใจ​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ว่า. ปี​ที่​เจ็ด, คือ​ปี​สำหรับ​ปลดปล่อย​นั้น, ใกล้​จะ​ถึง​แล้ว; และ​ความเห็น​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ชั่ว​ไป ต่อ​พี่น้อง​ของ​เจ้าที่​ยากจน​นั้น, และ​หา​ได้​ให้​อะไร​แก่​เขา​ไม่; เขา​ร้อง​ฟ้อง​เจ้า​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ก็​จะ​เป็น​ความผิด​แก่​เจ้า​ทั้ง​หลาย.


พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​ตรัส​ว่า, “แท้จริง​เรา​ได้​เห็น​ความ​ทุกข์​ของ​พวก​พล​ไพร่​ของ​เรา​ที่​อยู่​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต; เรา​ได้ยิน​เสียง​ร้อง​ของ​เขา​เพราะ​การ​กระทำ​ของ​นายงาน​นั้น; เรา​รู้​ถึง​ความ​ทุกข์​โศก​ของ​เขา.


พระองค์​ตรัส​ว่า, เจ้า​ได้​ทำ​อะไร? เสียง​โลหิต​ของ​น้อง​ร้อง​ฟ้อง​ขึ้น​มา​จาก​ดิน​ถึง​เรา.


อนึ่ง​เรา​จะ​กำหนด​ให้​ยิศ​รา​เอล​พล​ไพร่​ของ​เรา​มี​ที่​อาศัย​ฉะ​เพาะ​ใน​ที่​ของ​เขา​ไม่​ให้​ย้าย​ไป​อื่น​อีก; ชนชาติ​ชั่ว​จะ​ไม่​มา​ข่มเหง​ต่อไป​ดุจ​คราว​กาล​โบราณ.


แล้ว​ข้าฯ ได้​หันกลับ​มา​ดู​บรรดา​การ​ข่มเหง​ที่​เกิด​ขึ้น​ภายใต้​ดวงอาทิตย์: และ​นี่​แน่ะ, น้ำตา​ของ​ผู้​ถูก​ข่มเหง​เป็นต้น, ไม่​มี​คน​เช็ด​ให้; ใน​มือ​ของ​ผู้​ข่มเหง​นั้น​ได้​กุมอำนาจ​ไว้; แต่​ผู้​ถูก​ข่มเหง​นั้น​หา​มี​ผู้​เล้าโลม​ไม่.


ที่​เจ้า​ได้​ขยี้​พล​เมือง​ของ​เรา​และ​บด​บี้​หน้าตา​ของ​คนจน​เสีย​เช่นนี้, เจ้า​หมายความ​ว่า​อย่างไร?” พระ​ยะ​โฮ​วา​จอม​โยธา​ได้​ตรัส​ไว้​อย่าง​นั้น


ใน​วัน​นั้น​เขา​จะ​รู้​ถึง​เพลง​ว่า:


เพราะฉะนั้น​องค์​บริสุทธิ์​แห่ง​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล​จึง​ตรัส​ดังนี้​ว่า, “เพราะว่า​เจ้า​ได้​บ่ายหน้า​ไป​เสีย​จาก​ข้อความ​นี้, และ​ไป​ไว้ใจ​ใน​ความ​ฉลาดแกมโกง​และ​การ​ทุจ​จริต, และ​ได้​พึ่ง​ใน​สิ่ง​เหล่านั้น;


ไม่​มี​ใคร​สัก​คน​เดียว​ที่​ร้องขอ​ด้วย​ความ​สัตย์​ซื่อ, และ​ไม่​มี​ผู้ใด​วอน​ขอ​ด้วย​ความ​สุจริต; แต่​ต่าง​คน​ต่าง​ไว้วางใจ​ใน​สิ่ง​ที่​ไม่​เป็น​เรื่อง, และ​พูด​มุสา, ฟัก​แต่​ความ​ชั่ว​และ​แตก​เป็น​ตัวการ​ร้าย​ออก​มา.


คือ​การ​คิด​กบฏ, การ​ไม่​สัตย์​ซื่อ​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา, การ​หัน​หลัง​ให้​พระเจ้า​ของ​เรา, การ​พูดจา​รุนแรง, การ​พูด​ท้าทาย, ฟัก​แต่​ความ​ชั่ว, และ​แตก​เป็น​ตัว​มุสา​ออก​มา.


ความ​ยุตติ​ธรรม​ถูก​ไล่​กลับ​ไป​แล้ว, และ​ความ​ชอบธรรม​ต้อง​ยืน​อยู่​แต่​ห่างๆ, ความจริง​สะดุด​ล้ม​ลง​ใน​ที่​สาธารณะ, และ​ความ​ซื่อสัตย์​หา​หนทาง​เข้า​มา​ไม่​ได้;


กะ​จาด​ใบ​หนึ่ง​มี​มะเดื่อ​เทศ​อย่าง​ดี, เหมือน​มะเดื่อ​เทศ​ที่พึ่ง​สุก​ใหม่, แล​กะ​จาด​ใบ​หนึ่ง​มี​มะเดื่อ​เทศ​ชั่ว, ที่​จะ​กิน​มิได้, เพราะ​ชั่ว​นัก.


แผ่น​ดิน​โลก​สะเทือน​อยู่​เพราะ​เสียง​อึกทึก​ที่​เขา​ทั้ง​หลาย​มา​ตีเมือง​บาบู​โลน, แล​ความ​ร้องไห้​นั้น​เป็น​ที่​เขา​ได้ยิน​ใน​ท่ามกลาง​เมือง​ทั้งปวง


เมื่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​มิได้​ตรัส, ชาว​แผ่น​ดิน​นั้น​ได้​ทำ​เบียด​เบียฬ​ข่มเหง, และ​ได้​ทำ​โจรกรรม, และ​ได้​เบียด​เบียฬ​คน​ยากจน​และ​เข็ญใจ, และ​ได้​เบียด​เบียฬ​คน​แขก​บ้าน​ด้วย​การ​ทุจ​จริต.


ด้วยว่า​ผู้​มี​ทรัพย์​ทั้ง​หลาย​ใน​กรุง​นั้น​ล้วน​เป็น​คน​มี​ใจ​อำมหิต, และ​พล​เมือง​ทั้ง​หลาย​ก็​พูด​มุสา​ทั้งนั้น, และ​ลิ้น​ใน​ปาก​ของ​เขา​ก็​เต็มไปด้วย​อุบาย​ล่อลวง.


เมือง​ที่​สัตย์​ซื่อ​ยัง​มาก​ลาย​เป็น​เมือง​หญิง​นอกใจ​ไป​ได้! เมือง​นั้น​เคย​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุตติ​ธรรม; ความ​ชอบธรรม​เคย​ได้​ดำรง​อยู่​ใน​เมือง​นั้น; แต่​มา​บัดนี้​กลาย​เป็น​เมือง​ของ​นัก​ฆาตกรรม.


เจ้า​ผู้​ท้อ​ระทด​ใจ, และ​ผู้รู้​สึก​ว่า​ห่างไกล​จาก​ความ​มี​ชัย, จง​ฟัง​เรา:


“เดิม​ยิศ​รา​เอล​เป็น​เถา​ที่​ขึ้น​อย่าง​ฟุ่มเฟือย​และ​เกิด​ผล​มาก: เขา​มี​ผล​มาก​เท่าไร​เขา​ก็​ก่อ​แท่น​บูชา​ให้​มาก​ขึ้น​เท่านั้น: แผ่น​ดิน​ของ​เขา​ยิ่ง​อุดม​มาก, เขา​ก็​ยิ่ง​ทำ​เสา​นมัสการ​ให้​ยิ่งยวด​ขึ้น.


เหตุใด​พระองค์​ให้​ข้าพ​เจ้า​เห็น​ความ​ชั่ว, แล​ให้​ข้าพ​เจ้า​แลดู​ความ​ทุกข์ยาก, เพราะ​ความ​ฉิบหาย​แล​ความ​อันตราย​อยู่​ตรงหน้า​ข้าพ​เจ้า, แล​มี​ผู้​วิวาท​แล​กล่าว​แก่งแย่ง​ยกย่อง​ตน​ขึ้น.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite