Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




อิสยาห์ 47:8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

8 “นี่​แน่ะ​จง​ฟัง, เจ้า​คนรัก​ความ​สนุกสนาน, นั่ง​วาง​อารมณ์, และ​นึกในใจ​ว่า, ‘ข้าฯนี่​เขื่อง, ไม่​มี​ใคร​แล้ว​นอกจาก​ข้าฯ: ข้าฯไม่​ต้อง​นั่ง​เหงา​อย่าง​หญิง​ม่าย, หรือ​ข้าฯ​ไม่​ต้อง​จาก​ลูก!

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

8 บัดนี้ จงฟังเรื่องนี้ซิ เจ้าผู้รักความเพลิดเพลิน คือผู้นั่งอยู่อย่างมั่นคง ผู้คิดในใจของตนว่า “ข้านี่แหละ และไม่มีผู้อื่นอีก ข้าจะไม่นั่งเป็นแม่ม่าย หรือประสบกับการพลัดพรากจากลูก”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

8 ฉะนั้น เจ้​าผู้รักความเพลิดเพลิน จงฟังเรื่องนี้ คือผู้นั่งอย่างไร้​กังวล ผู้​คิดในใจของตนว่า “ข้านี่​แหละ และไม่​มี​ผู้​ใดอื่​นอ​ีก ข้าจะไม่นั่งอยู่เป็นแม่​ม่าย หรือรู้จักที่จะพรากจากลูก”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

8 “ฉะนั้นจงฟังเถิด เจ้าคนเสเพล ผู้เอกเขนกอยู่อย่างปลอดภัย และบอกตัวเองว่า ‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า ข้าจะไม่มีวันเป็นม่าย หรือต้องสูญเสียลูก’

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

8 ตอนนี้ ฟังไว้​ให้ดี เจ้าที่​รัก​ความสนุกสนาน เจ้า​ที่​นั่ง​อยู่​ใน​ความปลอดภัย เจ้า​พูด​ในใจ​ของตน​ว่า ‘ข้านี่แหละ​พระเจ้า และ​ไม่มี​ผู้อื่น​นอกจากข้า ข้า​จะ​ไม่มีวัน​เป็น​แม่หม้าย​และ​ข้า​จะ​ไม่มีวัน​สูญเสีย​ลูกๆ​ของข้าไป’

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

8 ฉะนั้น บัดนี้​เจ้า​จง​ฟัง​เถิด เจ้า​เป็น​ผู้​รัก​ความ​สำราญ อยู่​ด้วย​ความ​มั่นใจ และ​คิด​ในใจ​ว่า ‘เรา​เป็น​ผู้​นั้น ไม่​มี​ผู้​ใด​นอกจาก​เรา เรา​จะ​ไม่​เป็น​แม่​ม่าย หรือ​ทน​ทุกข์​เรื่อง​การ​สูญ​เสีย​ลูก’

Gade chapit la Kopi




อิสยาห์ 47:8
36 Referans Kwoze  

นี่​แน่ะ​เป็น​เมือง​ที่​พอง​อวดอ้าง​ตั้ง​อาศัย​อยู่, ด้วย​จิตต์​กระด้าง​ที่​พูด​ใน​ใจ​ของ​ตน​ว่า, เรา​ก็​เป็น, แล​เว้น​เสีย​จาก​เรา​จะ​หา​มี​ผู้อื่น​มิได้, เขา​กลาย​ไป​เป็น​ที่​ร้าง​เป็น​ที่​อาศัย​นอน​แห่ง​ฝูง​สัตว์​ทั้งปวง​อย่างไร, คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เดิน​กราย​เลย​ไป​จะ​ทำ​เสียง​ขู่​แล​สั่น​มือ​แก่​เขา


โอ้​ผู้หญิง​ไร้​ความคิด, จง​ลุก​ขึ้น​เถอะ, และ​ฟัง​เสียง​ของ​เรา; โอ้​บุตรี​ช่าง​เลินเล่อ, จง​เอียงหู​ฟัง​คำ​ของ​เรา!


ดูกร​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ที่​ได้​ทำลาย​ที่​มฤ​ดก​ของ​เรา, จะ​เป็น​ไป​ดังนี้​เพราะ​เจ้า​ได้ยิน​ดี, แล​เพราะ​เจ้า​ได้​ชื่นชม,


ถึงแม้ว่า​เจ้า​ได้​วางใจ​พึ่ง​ใน​ความ​ชำนิชำนาญ​ของ​เจ้า, และ​เคย​พูด​ว่า, “ไม่​มี​ใคร​เห็น​ข้าฯ.’ สติปัญญา​และ​ความ​ชำนิชำนาญ​ของ​เจ้า​นั้น​ได้​จูง​เจ้า​ให้​หลง​ไป, จนถึง​กับ​เจ้า​ได้​พูด​แก่​ตัวเอง​ว่า, ‘ข้าฯนี่​เขื่อง, ไม่​มี​ใคร​แล้ว​นอกจาก​ข้าฯ.’


เพื่อ​คน​ทั้ง​หลาย​ที่อยู่​ทิศตะวันออก​และ​ทิศตะวันตก​จะ​ได้​รู้​ว่า​นอกจาก​เรา​แล้ว​ไม่​มี​พระเจ้า​อื่น​อีก​เลย.


คือ​ผู้​กั้น​กาง​ขัดขวาง​และ​ยก​ตัว​ของ​ตน​เอง​ขึ้น​ต่อสู้​อะไรๆ ที่​ได้​ชื่อ​ว่า​เป็น​พระ​เจ้า, หรือ​อะไรๆ ที่​เขา​ไหว้​นมัสการ​นั้น, แล้ว​มัน​ก็​นั่ง​ลง​ใน​โบสถ์​ของ​พระ​เจ้า​สำแดง​ตัว​ของ​ตน​ว่า​เป็น​พระ​เจ้า.


ด้วยว่า​ถึง​เขา​จะ​ประสานกัน​แน่น​ดุจ​รั้ว​หนาม, และ​ดื่ม​สุรา​เสียจน​เต็ม​ปรี่, เขา​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​เผา​ให้​มอด​ไป​ดุจ​ตอ​ฟาง​แห้ง


ฝ่าย​กษัตริย์​องค์​นั้น​จะ​กระทำ​อะไรๆ ตามใจ​ตน​ชอบ; เขา​จะ​จองหอง​พอง​หัว, วาง​ก้าม​กับ​ปวง​พระ​ทุก​องค์, และ​เขา​จะ​พูด​ยะโส​ข่ม​พระเจ้า​ผู้​เป็น​เจ้า​แห่ง​พระ​ทั้งปวง; แต่​เขา​ก็​ยง​คง​จำเริญ​อยู่​จนถึง​วา​ร​พระ​พิ​โร​ธ​สุด​ลง.


ใน​กลางคืน​วัน​นั้น​ราชา​เบ​ละ​ซา​ซัร​กษัตริย์​ของ​ชาว​เคเซ็ด​ก็​ถูก​สำเร็จโทษ.


แต่​กลับ​ได้​ยก​พระองค์​ขึ้น​ข่ม​พระเจ้า​แห่ง​สรวงสวรรค์, ใน​ข้อ​นี้​เอง​ฝ่าพระบาท​ได้​ใช้​ให้​เขา​เอา​เครื่อง​ภาชนะ​ใช้​ส​รอย​ใน​วิหาร​ของ​พระเจ้า​นั้น​มา​ต่อ​พระ​พัก​ตร​ฝ่าพระบาท, แล้ว​ฝ่าพระบาท​กับ​เจ้านาย, พระ​สนม​และ​นางห้าม, ได้​ใช้​ภาชนะ​เหล่านั้น​ใส่​เหล้าองุ่น​ดื่ม​กัน; พลาง​ได้​สรรเสริญ​ปวง​พระ​ของ​เงิน​และ​ทอง, ทองเหลือง​และ​เหล็ก, ไม้​และ​หิน, ซึ่ง​หา​ได้​เห็น, หา​ได้ยิน, และ​หา​ได้​รู้​ไม่; แต่​ส่วน​พระเจ้า​ผู้​ทรง​กำ​ชีวิต​ของ​ฝ่าพระบาท​ไว้​ใน​อุ้ง​พระ​หัตถ์, และ​บงการ​วิถีทาง​ทั้งมวล​ของ​ฝ่าพระบาท​นั้น​ซิ, ฝ่าพระบาท​กลับ​ไม่​สรรเสริญ.


ก็​ตรัส​ออก​มา​ว่า, “กรุง​บาบู​โลน​ใหญ่​ไพศาล​นี้​มิใช่​หรือ​ที่​เรา​ได้​สร้าง​ไว้​ให้​เป็น​ราช​ฐาน​ด้วย​อานุภาพ​อัน​ใหญ่หลวง​ของ​เรา, ไว้​เป็น​ที่​ผดุง​สง่า​ราศี​แห่ง​รัชช​ของ​เรา? ”


ข้า​แต่​ราชา, ต้นไม้​ต้น​นั้น​ได้แก่​ฝ่าพระบาท​เอง, เพราะ​ฝ่าพระบาท​ได้​ทรง​พระ​เจริญ​มี​พ​ลา​นุ​ภาพ​และ​ศักดานุ​ภาพ​ใหญ่​ยิ่ง​จริง, จน​รัชช​ของ​ฝ่าพระบาท​จด​ท้อง​ฟ้า​และ​อา​ณาเขตต์​ของ​ฝ่าพระบาท​จด​กะ​ทั่ง​ปลาย​พิภพ​โลก.


ถึง​มาตรแม้น​บาบู​โลน​จะ​ขึ้น​ไป​ถึง​ฟ้า, แล​แม้น​บาบู​โลน​จะ​กระทำ​ให้​ที่​สูง​กำลัง​ของ​ตัว​เข้มแข็ง​ขึ้น, คงจะ​มี​พวก​ทำลาย​มา​จาก​เรา​ไป​ถึง​เขา, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ผู้​ได้​ทรง​สร้าง​ฟ้า​พระองค์​นั้น​เป็น​พระเจ้า​ผู้​ได้​ทรง​สร้าง​และ​ประดิษฐาน​โลก​นี้​ไว้, ผู้​ได้​ทรง​แต่งตั้ง​และ​สร้าง​โลก​ไว้​มิใช่​ให้​สับสน​อลหม่าน, แค่​เพื่อให้​เป็น​ที่​อาศัย. พระองค์​นั้น​ตรัส​ว่า​ดังนี้: “เรา​คือ​ยะ​โฮ​วา, และ​ไม่​มี​พระ​อื่น​อีก​เลย.


เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​เอา​เครื่อง​ซึ่ง​มี​คา​ทำ​ไว้​กับ​ปุโรหิต​ของ​เขา​ไป​ยัง​เมือง​ลา​ยิศ, ถึง​หมู่​ชน​ที่อยู่​อย่าง​สงบสุข​และ​ปราศ​จาก​ความ​ระมัดระวัง: ก็​ชัก​ดาบ​ออก​ฆ่าฟัน​พวก​เหล่านั้น, และ​จุด​ไฟ​เผา​เมือง​เสีย.


พวก​ห้า​คน​นี้​ก็​ออก​ไป​มา​ถึง​เมือง​ลา​ยิศ, เห็น​ชาวเมือง​อยู่​สำราญ​ตาม​ธรรมเนียม​ชาว​ซี​โดน, คือ​อยู่​สะ​บาย​ปราศ​จาก​ความ​กลัว: ใน​แผ่น​ดิน​นั้น​ไม่​มี​เจ้าเมือง​บังคับ, ให้​ได้​ความ​อัปยศ; เขา​อยู่​ห่าง​ชาวเมือง​ซี​โดน, ไม่​มี​การ​เกี่ยว​ข้อง​กับ​ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​เลย.


ข้าฯ​จะ​เหาะ​ขึ้น​ไป​สูง​เหนือ​เมฆ; ข้าฯจะ​ทำ​ตัว​ของ​ข้าฯ​ให้​เสมอ​เหมือน​ท่าน​ผู้ใหญ่​ยิ่ง​สูงสุด.’


โอ้​หญิง​ผู้​ไร้​ความคิด, จง​กลัว​จน​ตัวสั่น, เจ้า​ผู้​ช่าง​เลิน​เล่น, จง​สะดุ้ง​กลัว; จง​เปลื้อง​และ​ผลัดผ้า​ของ​เจ้า​ออก, แล้ว​นุ่ง​ผ้า​กะ​สอบ.


เรา​คือ​ยะ​โฮ​วา, และ​ไม่​มี​พระ​อื่น​อีก​แล้ว, นอกจาก​เรา​ไม่​มี​พระเจ้า​องค์​อื่น​อีก, เรา​จะ​คาด​เจียระบาด​ให้​เจ้า, แม้ว่า​เจ้า​ยัง​ไม่​รู้จัก​เรา.


ตัว​เจ้า, จง​ลุก​ขึ้น​ไป​ถึง​เมือง​อัน​อยู่​สบาย, ซึ่ง​อาศัย​อยู่​ปราศ​จาก​ความ​สาละวน, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส. ผู้​ไม่​มี​ประตู​หรือ​อะไรๆ ที่​จะ​กั้น (เมือง), เขา​อยู่​แต่​จำพวก​เดียว.


ดูกร​ท่าน​มนุษย์, จง​กล่าว​แก่​เจ้าแผ่น​ดิน​เมือง​ตุ​โร​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ดังนี้​ว่า, เพราะ​จิตต์​ใจ​แห่ง​เจ้า​ยก​สูง​ศักดิ์, และ​เจ้า​ได้​ว่า, ตัว​เป็น​พระเจ้า, และ​ตัว​ได้​นั่ง ณ พระที่นั่ง​ของ​พระเจ้า​ใน​ท่ามกลาง​ทะเล, เจ้า​ยัง​เป็น​แต่​มนุษย์, มิได้​เป็น​พระเจ้า, แม้น​เจ้า​ได้​ยัง​ใจ​แห่ง​เจ้า​ดัง​พระทัย​พระเจ้า.


ใน​วัน​นั้น​ทูต​ทั้ง​หลาย​จะ​ออก​ไป​ต่อหน้า​เรา​ด้วย​กำปั่น, เพื่อ​จะ​ให้​อาย​ธิ​โอบ​อัน​อยู่​เลินเล่อ​ได้​ความ​กลัว, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​มี​ความ​สะดุ้ง, ดุจ​วัน​แห่ง​อาย​ฆุบ​โต, เพราะ​นี่​แน่ะ, วัน​นั้น​มา​อยู่.


เรา, นะ​บูคัศเนซัร, อยู่​เป็น​ผาสุก​ใน​วัง​ของ​เรา, และ​มี​ความ​จำเริญ​อยู่​ใน​มณเฑียร​ของ​เรา.


นี่​แน่ะ, สิ่ง​นี้แหละ​เป็น​ความ​ชั่ว​แห่ง​ซะ​โดม​น้องสาว​ของ​เจ้า, คือ​การ​จองหอง, อิ่ม​ด้วย​ขนม, และ​สงบเงียบ​ก็​อยู่​ใน​เขา​และ​ลูก​หญิง​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา, เขา​มิได้​อนุเคราะห์​มือ​คน​ทุกข์​และ​คน​เข็ญใจ​ให้​มี​กำลัง​ขึ้น.


เหตุ​ฉะนี้, ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ได้​พอ​พระทัย​รับคำ​แนะนำ​ข้าพ​เจ้า, ขอ​ฝ่าพระบาท​ปลีก​พระ​กร​จาก​ความ​บาป​และ​ประกอบ​การ​กุศล, ปลีก​พระองค์​จาก​การ​อสัตย์​อธรรม​และ​ให้​ท่าน​แก่​คนยากคนจน. เมื่อ​ได้​ทำ​กระนั้น​แล้ว, ชะรอย​ความ​รุ่งเรือง​จะ​ยืนยาว​ออก​ไป​อีก​กระมัง.”


เพราะว่า​หญิง​แพศยา​อัน​มี​รูปโฉม​สะ​ครา​ญ​ผู้​นี้​ได้​ประพฤติ​ตัว​เป็น​แพศยา​มา​แล้ว​มากมาย​นัก, ทั้งเป็น​แม่มด​ตัวยง, เป็น​ผู้​ได้​ขาย​เหล่า​ประเทศ​ด้วย​การ​แพศยา​ของ​นาง​นั้น​เอง, และ​ขาย​เหล่า​วงศ์​ตระกูล​ด้วย​กล​มารยา​ของ​นาง.


เขา​ทั้ง​หลาย​เป็น​คน​พิลึก​พึง​กลัว, ความ​พิพากษา​แล​ยศ​อย่าง​ของ​เขา​จะ​ออก​มา​จาก​ตัว​ของ​เขา​เอง.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite