Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




อิสยาห์ 22:12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

12 วัน​นั้น​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​จอมพล​โยธา​ได้​ทรง​เรียกร้อง​ให้​เจ้า​ร้องไห้​เละ​คร่ำ​ครวญ, และ​ให้​โกน​ศีรษะ, และ​นุ่ง​ผ้า​เนื้อ​หยาบ;

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

12 และในวันนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ทรงเรียกให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ ทั้งทำให้ศีรษะโล้นและสวมผ้ากระสอบ

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

12 ในวันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าจอมโยธาทรงเรียกให้​ร่ำไห้​และคร่ำครวญ ให้​มี​ศีรษะโล้นและให้คาดตัวด้วยผ้ากระสอบ

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

12 องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ ตรัสเรียกท่านในวันนั้น ให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ ให้ทึ้งผมและสวมเสื้อผ้ากระสอบ

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

12 ในวันนั้น พระยาห์เวห์​องค์​เจ้า​ชีวิต​ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น​เรียก​ให้​คนร้องไห้​และ​โศกเศร้า เรียก​ให้​คนโกนหัว​และ​ใส่​เสื้อผ้า​กระสอบ​ไว้ทุกข์

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

12 ใน​วัน​นั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ ให้​ท่าน​ร้อง​คร่ำครวญ​และ​ร้อง​รำพัน ให้​โกน​ศีรษะ​และ​สวม​ผ้า​กระสอบ

Gade chapit la Kopi




อิสยาห์ 22:12
31 Referans Kwoze  

ให้​เหล่า​ปุโรหิต​คือ​ผู้​ปรนนิบัติ​พระ​ยะ​โฮ​วา​คร่ำ​ครวญ​ระหว่าง​เฉลียง​กับ​แท่น, และ​ให้​เขา​ทูล​ว่า, “โอ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​พระองค์​ทรง​กรุณา​อย่า​ให้​พล​ไพร่​ซึ่ง​เป็น​มฤ​ดก​ของ​พระองค์​ได้​รับ​ความ​อับอาย​โดย​ถูก​ชน​ต่างชาติ​เหยียดหยาม​ด้วย​ถาม​เป็น​คำกล่าว​ว่า ‘​พระเจ้า​ของ​เขา​อยู่​ที่ไหน​’ ”


ท่าน​ปุโรหิต​ทั้ง​หลาย​เอ๋ย, จง​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​และ​พิลาป​ร่ำไร, เหล่า​ผู้​ปรนนิบัติ​ที่​แท่น​เอ่ย​จง​ร้องไห้; มา​เถอะ​ท่าน​ผู้​ปรนนิบัติ​พระเจ้า​จง​นอน​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​ตลอด​คืน; ด้วยว่า​เครื่องบูชา​ธัญญาหาร​และ​เครื่องบูชา​ดื่มได้​ถูก​กัน​ไม่​ให้​มา​ถึง​โบสถ์​แห่ง​พระเจ้า​ของ​ท่าน.


จง​โกน​ศีรษะ​ของ​เจ้า​ให้​เลี่ยน​ล้าน, จง​ตัดผม​ของ​เจ้า​ให้​เลี่ยน​เตียน, เป็น​การ​ไว้ทุกข์​ให้แก่​ลูกหลาน​อัน​สุดสวาทขาดใจ​ของ​เจ้า. จง​ทำ​ให้​ศีรษะ​ของ​เจ้า​เพิ่ม​ความ​ล้าน​ออก​ไป​ให้​เหมือน​กับ​นก​ตะกรุม, เพราะว่า​เขา​เหล่านั้น ถูก​พราก​จาก​เจ้า​ไป​เป็น​ชะ​เลย​เสีย​หมด​แล้ว


นี่​แน่ะ ท่าน​ผู้​มั่ง​มี, จง​โอด​ครวญ​เพราะ​วิบัติ​ซึ่ง​จะ​มี​มา​แก่​ท่าน.


แล​เรา​จะ​กลับ​การ​เลี้ยง​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​พิลาป​ไป, แล​เพลง​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​เพลง​โศกเศร้า, แล​เรา​จะ​เอา​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​ไว้​บน​เอว​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย, แล​ศีรษะ​ทั้ง​หลาย จะ​โล้น, และ​เรา​จะ​กระทำ​วัน​นั้น​ให้​เป็น​ดัง​การ​โศกเศร้า​เพราะ​บุตร​คน​เดียว, แล​ที่สุด​วัน​นั้น​จะ​เป็น​วัน​ขม.


กิตติศัพท์​นั้น​ทรง​ทราบ​ไป​ถึง​กษัตริย์​นี​นะ​เว, ท่าน​ได้​ทรง​ลุก​ขึ้น​จาก​พระที่นั่ง​ของ​ท่าน,ทรง​เปลื้อง​ฉลอง​พระองค์​ออก​เสีย, ทรง​นำ​เนื้อ​หยาบ​ไว้​แทน​และ​ทรง​นั่ง​ที่​กอง​ขี้​เท่า.


ชาวบ้าน​ดี​โบ​น​ได้​บีน​ขึ้น​ไป​ยัง​ที่​สูง​ศักดิ์สิทธิ์​เพื่อ​พิลาป​ร่ำไร, ชาว​โม​อาบ​กำลัง​คร่ำ​ครวญ​ที่​ภูเขา​นะ​โบ​และ​ภูเขา​เม​ดะ​บา; หัว​ของ​เขา​ก็​ถูก​กล้อน​จน​เกลี้ยงเกลา,และ​เครา​ของ​เขา​ก็​ถูก​โกน.


พระองค์​ได้​ทรง​กระทำ​สรรพ​สิ่ง​ให้​งดงาม​ตาม​ฤดูกาล​ของ​สิ่ง​นั้น, พระองค์​ยัง​ได้​ทรง​เอา​โลก​นี้​ซ่อน​ได้​จาก​ตา​ใจ​ของ​เขา​ทั้ง​หลาย​เสีย​ด้วย, เพื่อ​มนุษย์​จะ​มองไม่เห็น​ว่า​การงาน​นั้นๆ พระเจ้า​ได้​ทรง​กระทำ​ไว้​เสียแล้ว​ตั้งแต่​ต้น​จน​ปลาย.


มี​วา​ร​สำหรับ​กันแสง, และ​วา​ร​สำหรับ​สำรวล; มี​วา​ร​สำหรับ​ร่ำไห้, และ​วา​ร​สำหรับ​ฟ้อนรำ;


ฝ่าย​โยบ​ก็​ลุก​ขึ้น, ฉีก​เสื้อคลุม​ของ​ตน, แล้ว​ก็​โกน​ศีรษะ, และ​ซบ​หน้า​ลง​กับ​พื้นดิน, แสดง​การ​เคารพ​ต่อ​พระเจ้า;


ได้​ทรง​ทอด​พระเนตร​เห็น​ความ​ทุกข์ยาก​ลำบาก​แห่ง​เชื้อ​วงศ์​บิดา​ทั้ง​หลาย​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ใน​เมือง​อาย​ฆุบ​โต, กับ​ได้​ทรง​สดับ​ฟัง​คำ​อ้อนวอน​ที่​เขา​ได้​ทูล​ขอ​ที่​ทะเลแดง​นั้น;


และ​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ได้ยิน​ได้​ฟัง​ดังนั้น. ข้าพ​เจ้า​ได้​ฉีก​เสื้อ​และ​ผ้าห่ม​เสีย, และ​ได้​ถอน​ผม​และ​หนวด​เสีย, และ​ได้​นั่งลง​มี​ใจ​สะดุ้ง​หวาดหวั่น​ไหว.


ยิ​ระ​มายา​ได้​แต่ง​เพลง​คร่ำ​ครวญ​กล่าว​ถึง​โย​ซี​อา: พวก​ร้องเพลง​ทั้งปวง​ทั้ง​ชาย​หญิง​เมื่อ​ร้องเพลง​แสดง​ทุกข์​นั้น เขา​ย่อม​พร​รณา​ถึง​โย​ซี​อา​จนถึง​ทุกวันนี้, ความ​นั้น​จึง​ได้​ยก​ตั้ง​ไว้​เป็น​แบบอย่าง​ใน​พวก​ยิศ​รา​เอล: ซึ่ง​มี​ปรากฏ​อยู่​ใน​หนังสือ​เพลง​ร้องทุกข์.


และ​ต่อไป​จะ​มี​สิ่ง​เหล่านี้​มา​แทน, คือ​ของ​เหม็น​แทน​เครื่อง​หอม; เชือก​มัด​แทน​ผ้า​คาด​เอว; ศีรษะ​ล้าน​แทน​ผมหยิก; ผ้า​กะ​สอบ​แทน​เสื้อคลุม; รอย​ตรา​ทาบ​แทน​โฉมหน้า​อัน​งาม.


ถึง​จะ​ทำคุณ​แก่​ใน​ชั่ว​สัก​เท่าไร, เขา​ก็​จะ​ไม่​เรียนรู้​ค วาม​ชอบธรรม​เสีย​เลย; ถึง​อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​แห่ง​ความ​ชอบธรรม​เขา​ก็​จะ​กระทำ​ผิด​อยู่​นั่นเอง, และ​เขา​จะ​ไม่​สังเกต​เห็น​ศักดานุ​ภาพ​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา.


วิบัติ​แก​ท่าน, อะ​รี​เอ็ล, อะ​รี​เอ็ล, อัน​เป็น​เมือง​ซึ่ง​กษัตริย์​ดา​วิด​ได้​ประทับ​อยู่! ต่อไป​อีก​ปี​หนึ่ง​พอ​ครบ​พิธี​รอบ​ปี​แล้ว,


โอ้​หญิง​ผู้​ไร้​ความคิด, จง​กลัว​จน​ตัวสั่น, เจ้า​ผู้​ช่าง​เลิน​เล่น, จง​สะดุ้ง​กลัว; จง​เปลื้อง​และ​ผลัดผ้า​ของ​เจ้า​ออก, แล้ว​นุ่ง​ผ้า​กะ​สอบ.


เขา​พ้อ​ว่า. ‘เรา​ถือศีล​อด​อาหาร, ทำไม​นะ​พระองค์​มองไม่เห็น? เมื่อ​เรา​ถ่อม​กาย​ลง, ทำไม​นะ​พระองค์​ไม่​เอาใจใส่?’ ก็​วัน​ถือศีล​อด​อาหาร​ของ​เจ้า, เจ้า​ก็​ทำงาน​ของ​เจ้า, และ​ข​มัก​เขม้น​อยู่​กับ​ธุระ​ของ​เจ้า​นี่.


เพราะ​เหตุ​ความ​นี้, เจ้า​จง​ผูก​รัด​เอว​ตัว​เจ้า​ไว้​ด้วย​ผ้า​หยาบ, จง​ร้องไห้​แล​คร่ำ​ครวญ, เพราะ​ความ​พิ​โร​ธ​อัน​ร้ายกาจ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ไม่​ได้​หันกลับ​จาก​พวกเรา.


โอ้​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, จง​ตัดผม​ของ​เจ้า​ออก​แล​ทิ้ง​เสีย, แล​จับ​ทำ​การ​ร้องไห้​ที่​ตำบล​สูง​ทั้ง​หลาย​เถิด,


ทั้ง​ผู้ใหญ่​แล​ผู้น้อย​จะ​ตาย​ใน​ตำบล​นี้, ศพ​ของ​เขา​จะ​ไม่​ต้อง​ฝัง​ไว้, แล​คน​จะ​ไม่​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพราะ​เขา, แล​จะ​ไม่​มี​ใคร​เชือด​เนื้อ​แล​โกน​ศีรษะ​เพราะ​เขา,


เจ้า​อย่า​เข้า​ไป​ใน​เรือน​เลี้ยง​โต๊ะ​ของ​เขา, เพื่อ​จะ​ได้​นั่งลง​กิน​แล​ดื่ม​ด้วย​เขา​เลย.


และ​เขา ทั้ง​หลาย​จะ​ยัง​ศีรษะ​ให้​ล้าน​ทีเดียว​เพื่อ​เจ้า, และ​จะ​คาด​บั้นเอว​ไว้​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​และ​จะ​ร้องไห้​เพราะ​เจ้า​ด้วย​เปล่าเปลี่ยว​ใจ​พิลาป​ร่ำไร​เป็นทุกข์.


ราชา​เบ​ละ​ซา​ซัร​ได้​ทรง​จัด​ให้​มี​การ​เลี้ยง​ใหญ่​สำหรับ​เจ้านาย​พัน​คน, แล้ว​ได้​เสวย​น้ำ​จัณฑ์​ต่อหน้า​เจ้านาย​พัน​คน​นั้น.


“โอ้ ยิศ​รา​เอล, อย่า​แสดง​ความ​ชื่นชมยินดี; อย่า​ตื่นเต้น​โห่ร้อง​ดุจ​คน​พื้นเมือง​เลย; ด้วยว่า​เจ้า​ได้​เล่นชู้​จง​ได้​พราก​ไป​จาก​พระเจ้า​ของ​เจ้า; เจ้า​ได้​พอใจ​เสีย​ค่า​สินน้ำใจ​ให้​หญิง​ชั่ว​ที่​ลาน​ข้าว​ทุกแห่ง.


จง​พิลาป​ร้องไห้​เช่น​อย่าง​นางสาว​ที่​สวม​เสื้อผ้า​เนื้อ​หยาบ​เพราะ​โศกเศร้า​อาลัย​ถึง​คู่หมั้น​หนุ่ม​ที่​ตาย​ไป.


พอก​ษัตริย์ฮิศคี​ยา​ได้​กิน​ข้อความ​นั้น, พระองค์​ก็​ทรง​ฉีก​ฉลอง​พระองค์. และ​ได้​ทรง​สวม​ฉลอง​พระองค์​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ; และ​เสด็จ​เข้า​ไป​ใน​พระ​วิหาร​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา,


และ​ท่าน​ได้​รับสั่ง​ใช้​เอ​ละ​ยา​คีม​กรม​วัง, และ​เซ็บ​นา​พระ​อาลักษณ์, และ​เหล่า​ปุโรหิต​ผู้​มี​อาวุโส, ต่าง​คน​ต่าง​สวม​เสื้อผ้า​เนื้อ​หยาบ​ให้​ไป​หา​ยะ​ซา​ยา​บุตร​ของ​อา​โม​ส.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ว่า, “ถึงกระนั้น​ก็ดี, ท่าน​ทั้ง​หลาย​จง​หันกลับ​มา​หา​เรา​เดี๋ยวนี้​ด้วย​ความ​สมัคร​เต็มใจ, และ​ด้วย​การ​ถือ​พิธี​อด​อาหาร​ด้วย​การ​คร่ำ​ครวญ และ​และ​ด้วย​การ​เศร้าโศก,” จง​ฉีก​ใจ​มิใช่​ฉีก​เสื้อผ้า, แล้ว​จง​หันกลับ​มา​หา​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​ท่าน;


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite