Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




อิสยาห์ 21:2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

2 นิมิตต์​อัน​ยุ่งยาก​หนักใจ​ได้​ปรากฏ​แก่​ข้าพ​เจ้า: “โจร​ก็​ปล้น​อยู่, ผู้ร้าย​ก็​ตีชิง​อยู่, ฉะนั้น​ชาว​เอ​ลาม​จง​ขึ้น​ไป​เถิด; ชน​ชาว​มา​ดาย​จง​ไป​ล้อม​ตี​เอาเถิด; เรา​ได้​ระงับ​การ​คร่ำ​ครวญ​ทั้งหมด​ของ​เขา​เสียแล้ว.”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

2 เขาบอกนิมิตที่หนักหน่วงแก่ข้าพเจ้า ว่าคนทรยศก็ได้ทรยศ คนทำลายก็เข้าทำลาย เอลามเอ๋ย จงบุกขึ้นไป มีเดียเอ๋ย จงเข้าล้อม เสียงถอนใจทั้งหมดของเธอ เราได้ทำให้สิ้นสุดแล้ว

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

2 เขาบอกนิ​มิ​ตที่​เห​ี้ยมหาญแก่​ข้าพเจ้า ว่าผู้ปล้นเข้าปล้น ผู้​ทำลายเข้าทำลาย โอ เอลามเอ๋ย จงขึ้นไป โอ มี​เดียเอ๋ย จงเข้าล้อมซึ่​งม​ันให้​เก​ิดการถอนหายใจทั้งสิ้น เราได้กระทำให้​สิ​้นไปแล้ว

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

2 ข้าพเจ้าได้เห็นนิมิตอันน่ากลัว คือ ผู้ทรยศก่อการกบฏ โจรเข้าฉกชิง เอลามบุกโจมตี มีเดียเข้าล้อมเมือง เราจะยุติเสียงครวญครางทั้งปวงที่มันทำให้เกิดขึ้น

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

2 ผม​ได้เห็น​นิมิต​ที่เลวร้าย ใน​นิมิตนั้น ผม​เห็น​พวกคนทรยศ​กำลัง​หักหลังเจ้า ผม​เห็น​พวกผู้ทำลาย​กำลัง​ยึด​ทรัพย์​สมบัติเจ้า พระยาห์เวห์​ว่า “เอลาม ขึ้นไป​โจมตีเลย มีเดีย โอบล้อม​โจมตี​บาบิโลนเลย เรา​จะ​หยุด​เสียงร้อง​ครวญคราง​ของ​ชนชาติทั้งหลาย​ที่​บาบิโลน​ก่อขึ้น”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

2 ภาพ​นิมิต​ที่​ข้าพเจ้า​ทราบ​มา​นั้น​รุนแรง​ยิ่ง​นัก “ผู้​ทรยศ​ก็​หัก​หลัง และ​ผู้​ทำลาย​ก็​ทำให้​พินาศ โอ เอลาม​เอ๋ย จง​ขึ้น​ไป​เถิด โอ มีเดีย​เอ๋ย จง​ใช้​กำลัง​ล้อม เมือง​นั้น​ได้​ก่อ​ให้​เกิด​เสียง​อ่อน​ระอา​ใจ เรา​ก็​ทำให้​สิ้น​สุด​ลง”

Gade chapit la Kopi




อิสยาห์ 21:2
44 Referans Kwoze  

คำ​โอวาท​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​มา​ถึง​ยิ​ระ​มะ​ยา​ผู้ทำ​นาย​ด้วย​เมือง​เอ​ลาม, ใน​ต้น​แผ่น​ดิน​ซิ​ดคี​ยา​กษัตริย์​เมือง​ยะฮูดา, ว่า,


วิบัติ​แก่​เจ้า​คน​ช่าง​ทำลาย, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​ได้​ถูก​ทำลาย, วิบัติ​แก่​เจ้า​พวก​ปล้น, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​มี​ใคร​ได้​มา​ปล้น​เจ้า! เมื่อ​เจ้า​ได้​ทำลาย​อะไร​ต่อ​อะไร​จน​เสร็จสิ้น​แล้ว, เมื่อนั้น​ตัว​เจ้า​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ทำลาย​ลง, และ​เมื่อ​เจ้า​ปล้น​จน​เบื่อ​แล้ว, เมื่อนั้น​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ปล้น โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า, ขอ​ทรง​พระ​เมตตากรุณา​แก่​พวก​ข้าพ​เจ้า! พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​รอคอย​ท่า​พระองค์​อยู่. ขอ​ทรง​เป็น​แขน​อัน​ประกอบ​ด้วย​เรี่ยวแรง​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทุกๆ เวลา​เช้า, และ​ขอ​เป็น​ความ​รอด​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ใน​ยาม​ทุกข์ร้อน! ประชาชน​ก็​วิ่งหนี​พอ​ได้ยิน​เสียง​กา​หล, พอ​ทรง​ขยับ​พระองค์, ประชาชาติ​ก็​วิ่ง​กระจัดกระจาย; แล้ว​พล​เมือง​ของ​พระองค์​จะ​เก็บ​ทรัพย์​ชะ​เลย​ไว้​เสีย​ทั้งหมด, เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​จักจั่น​ที่​กิน​เสีย​ทุกอย่าง, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ​เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​ตั๊ก​แตน​ที่​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ. พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เป็น​ที่​ถูก​เท​อด​เท​อน​ขึ้น, เพราะ​พระองค์​ทรง​ประทับ​อยู่​เบื้อง​สูง; พระองค์​ได้​บรรจุ​กรุง​ซี​โอน​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุตติ​ธรรม​และ​ความ​ชอบธรรม. คุณสมบัติ​ของ​เขา​จึง​จะ​ได้​เป็น​ของ​แน่นอน, คือ​บรรจุ​ความ​รอด​อย่าง​สมบูรณ์, สติปัญญา, และ​ความ​รู้, และ​บรรจุ​การ​เกรงกลัว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ซึ่ง​เป็น​สมบัติ​ของ​เขา นี่​แน่ะ, คน​กล้าหาญ​ของ​เขา​ร้องไห้​อยู่​กลางแจ้ง, เหล่า​ราชทูต​แห่ง​สันติ​สุข​ร้องไห้​โอดครวญ​อยู่; ถนนหลวง​เริด​ร้าง​ไป, หนทาง​หลวง​คน​สัญจร​ก็​หยุด​เดิน, เพราะว่า​สัญญา​ทาง​ไมตรี​ก็​เลิกล้ม​เสียแล้ว, และ​เหล่า​พะ​ยาน​ก็​เป็น​ที่​ถูก​เยาะเย้ย; เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​นับถือ​ใครๆ เลย. พอ​บ้านเมือง​คร่ำ​ครวญ​และ​โศกเศร้า; พอ​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​เหี่ยวแห้ง​อับเฉา; ทุ่ง​ราบ​ซา​โร​น​ล่มจม​เป็น​ป่า​ร้าง, และ​บา​ซา​ร​และ​คา​ระ​เม็ล​เตียนโล่ง​ไม่​มี​ใบไม้. แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ตรัส​ว่า, “เรา​จะ​ลุก​ขึ้น​ละ, เดี๋ยวนี้​เรา​จะ​สำแดง​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปรากฏ! นี่​แน่ะ​ศัตรู​แห่ง​พล​เมือง​ของ​เรา, โครง​การณ์​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ไม่​สมประสงค์​ดอก, โท​โส​ของ​เจ้า​จะ​เผาผลาญ​ตัว​เจ้า​เอง. ประชาชาติ​จะ​ถูก​เผา​ลง​เป็น​ถ่าน​เถ้า, เหมือน​อย่าง​กับ​พุ่ม​หนาม​ถูก​ตัด​เอา​ไป​เผา​ไฟ. จนถึง​ประเทศ​ที่อยู่​ไกล​โพ้น​ก็​จะ​ได้ยิน​ถึง​เรื่องราว​ที่​เรา​ได้​กระทำ​นั้น, และ​ประเทศ​ที่อยู่​ใกล้​จะ​รู้จัก​ฤทธิ์เดช​ของ​เรา.” ใน​กรุง​ซี​โอน​คน​ชั่ว​จะ​ตกใจ​กลัว, และ​คน​ที่​ไม่​นับถือ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​จะ​กลัว​ตัวสั่น, ร้อง​ว่า, “ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​เผาผลาญ​นั้น? ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อไป​อีก​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​ไม่​รู้​ดับ?” คน​ที่​ดำเนิน​ใน​ทาง​ชอบธรรม, และ​พูด​อย่าง​จริงใจ, รังเกียจ​ผลประโยชน์​ที่​ได้​จาก​การ​ข่มเหง, หด​มือ​ไม่​รับ​สินบน, ไม่​เอียงหู​ฟัง​เรื่อง​ฆาตกรรม, ไม่​ชำเลืองตา​ดู​ความ​ชั่ว. ผู้​นี้แหละ​จะ​ดำรง​อยู่​ใน​ที่​สูง, ที่​กำบัง​ของ​เขา​จะ​เข้มแข็ง​ดัง​ศิลา; เขา​จะ​ได้​รับ​อาหาร​อย่าง​บริบูรณ์, และ​รับ​น้ำ​ไม่​ขาด ตา​ของ​เจ้า​จะ​ได้​เห็น​พระบรม​กษัตริย์​ทรง​สง่า​ราศี, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​แลเห็น​แผ่น​ดิน​ของ​พระองค์​แผ่​ออก​ไป​กว้างขวาง. จนถึง​การ​คำนึง​ถึง​ความ​ตกใจ​กลัว​จะ​อันตรธาน​ศูนย์​สิ้น​ไป, แล้ว​เจ้า​ก็​จะ​พา​กัน​ถาม​ว่า, “เจ้าพนักงาน​ของ​พวก​คน​ใจ​ทมิฬ​ที่​เก็บ​ภาษี​เรา, ที่​เก็บ​อากร​เรา, และ​ที่​เก็บ​ส่วย​เรา​ไป​เสีย​ไหน​เล่า?” คน​เบียด​เบียน​เหล่านี้​ที่​พูด​เสียง​ชอบกล​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​รู้, และ​ที่​พูด​ภาษา​ทมิฬ​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​เข้าใจ​นั้น​เจ้า​จะ​ไม่​เห็น​อีก​ต่อไป. จง​มา​ดู​กรุง​ซี​โอน, กรุง​อัน​มี​พิธีการ​เลี้ยง​ของ​เรา, ตา​ของ​เจ้า​จะ​เห็น​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​ที่อยู่​อย่าง​สงบ​ใจ, กะ​โจม​ที่​ไม่​ถูก​โยกย้าย, หลัก​ของ​มัน​ก็​จะ​ไม่​ต้อง​ถูก​ถอน​ขึ้น, ทั้ง​เชือก​กะ​โจม​เส้น​ใดๆ ก็​จะ​ไม่​ขาด​เลย. เพราะ​ใน​ที่​นั้น​เรา​จะ​มี​พระ​คงคา​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​แทน​แม่น้ำ​และ​ลำธาร​กว้างขวาง; จะ​ไม่​มี​เรือ​กำปั่น​กรรเชียง, และ​ไม่​มี​เรือ​ทรง​จะ​แล่น​ไป​มา​บน​แม่น้ำ​นั้น​ได้. สาย​โยง​ใบ​จะ​ห้อย​หย่อน, มักจะ​ดิ่ง​ใบ​ไว้​ให้​อยู่​กับ​เสา​ไม่​ได้, หรือ​กาง​ใบ​ก็​ไม่​ได้, เพราะว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ตุลาการ​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​บงการ​ของ​เรา; พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​เป็น​พระมหากษัตริย์​ของ​เรา, พระองค์​จะ​ทรง​ช่วย​เรา​ไว้​ให้​รอด, แล้ว​คน​ตาบอด​จะ​ได้​รับ​สมบัติ​แบ่ง​อย่าง​บริบูรณ์, และ​คน​ง่อย​จะ​ได้​รับ​ทรัพย์​แบ่ง​อย่าง​อุดม. จะ​ไม่​มี​ใคร​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นั่น​พูด​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ป่วย​อยู่.” เพราะ​เหตุ​ว่า​พล​เมือง​ทั้งหมด​จะ​ได้​รับ​การ​อภัยโทษ​แล้ว


เรา​ได้ยิน​เสียง​เพลง​สรรเสริญ​มา​แต่​สุด​ปลาย​แผ่น​ดิน​โลก, ร้อง​ว่า: “ความ​รุ่งเรือง​จง​มี​แก่​ผู้​ชอบธรรม!” แต่​ข้าฯ​ได้​กล่าว​ว่า, “ข้าฯได้​ซูบ​เซียว​ไป​เสียแล้ว, ข้าฯได้​ซูบ​เซียว​ไป​เสียแล้ว, วิบัติ​แก่​ข้าฯ, โจร​ก็​ยัง​ปล้น​อยู่, ผู้ร้าย​ก็​ยัง​ตีชิง​อยู่.”


พระองค์​ทรง​สำแดง​ให้​พล​ไพร่​ของ​พระองค์​เห็น​เหตุการณ์​ที่​ยากลำบาก​แล้ว: พระองค์​ได้​ทรง​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​ดื่ม​น้ำ​องุ่น​เมา​เซ​ซวน​ไป.


ผู้ใด​ที่​กำหนด​ไว้​ให้​ไป​เป็น​ชะเลย, ผู้​นั้น​ก็​ต้อง​ไป​เป็น​ชะเลย คน​ใด​ที่​ฆ่า​เขา​ด้วย​ดาพ, คน​นั้น​จะ​ถูก​ฆ่า​ด้วย​ดาพ​เหมือนกัน. นี่​แหละ​เป็น​ความ​ถือ​มั่น​และ​ความ​เชื่อ​ของ​พวก​สิทธิ​ชน


อู​ฟา​ระ​ซี​น​แปล​ว่า​แผ่น​ดิน​ของ​ฝ่าพระบาท​ถูก​แบ่งแยก​ปัน​กัน​ระหว่าง​ชาว​มา​ดาย​และ​ชาว​ฟารัศ.”


แกะ​ตัวผู้​ซึ่ง​ท่าน​เห็น​มี​สอง​เขา​นั้น, คือ​ราชา​ของ​มา​ดาย​และ​ฟารัศ.


ขอ​ให้​บรรดา​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้ง​หลาย​มา​ปรากฏ​ต่อ​พระ​พัก​ตร​ของ​พระองค์, และ​ขอ​ให้​ทรง​กระทำ​แก่​เขา​ทั้ง​หลาย​เหมือน​อย่าง​พระองค์​ได้​กระทำ​แก่​ข้าพ​เจ้า​เพราะ​ความผิด​ของ​ข้าพ​เจ้า​เถิด; ด้วย​ความ​สะท้อน​ถอนใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​นั้น​มากมาย​หลาย​ครั้ง, และ​จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​อ่อนเพลีย​เต็มที่​แล้ว.”


ถึง​มาตรแม้น​บาบู​โลน​จะ​ขึ้น​ไป​ถึง​ฟ้า, แล​แม้น​บาบู​โลน​จะ​กระทำ​ให้​ที่​สูง​กำลัง​ของ​ตัว​เข้มแข็ง​ขึ้น, คงจะ​มี​พวก​ทำลาย​มา​จาก​เรา​ไป​ถึง​เขา, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


แล​เรา​จะ​ลงโทษ​แก่​เบ็ล​ใน​เมือง​บาบู​โลน, แล​จะ​เอา​ของ​ที่​เบ็ล​ได้​กลืน​ลง​แล้ว​นั้น​ออก​มา​จาก​ปาก​ของ​เขา, แล​เมือง​ทั้งปวง​จะ​ไม่​ไหล​เข้า​กับ​เบ็ล​อีก​เลย, กำแพง​บาบู​โลน​จะ​ล้ม​ลง.


จง​กระทำ​ให้​ลูก​ธนู​ทั้ง​หลาย​เลื่อม​มัน​ไป, จง​ให้​เกราะ​ทั้งปวง​เต็ม​ไป, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ปลุกใจ​ของ​เจ้าเมือง​เม​ดาย​ทั้ง​หลาย​ให้​ขึ้น, เพราะ​พระองค์​มี​ดำริ​ต่อ​เมือง​บาบู​โลน, เพื่อ​จะ​ทำลาย​เมือง​บาบู​โลน​ให้​ได้, เพราะ​การ​นี้​เป็น​ความ​กริ้ว​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา, (คือ) เป็น​ความ​กริ้ว​เพราะ​โบสถ์​วิหาร​ของ​พระองค์.


ผู้ช่วย​ไถ่​เขา​มี​กำลัง​ใหญ่, นาม​ชื่อ​ของ​ท่าน​คือ​พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย, พระองค์​จะ​ช่วย​ความ​คดี​ของ​เขา​โดย​ดี​แท้, เพื่อ​ประสงค์​จะ​ให้​ประเทศ​มี​ความ​สุข, แล​ให้​ชาวเมือง​บาบู​โลน​เกิด​ความ​สุข.


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​แต่งตัว​เพื่อ​จะ​รบ​ต่อสู้​เมือง​บาบู​โลน​โดยรอบ, แต่​บรรดา​ที่​สำหรับ​โก่ง​ธนู​นั้น, จง​ยิง​ลูก​ธนู​ตรง​เมือง​บาบู​โลน, อย่า​เสียดาย​ลูก​ธนู​เลย, เพราะ​เมือง​บาบู​โลน​ได้​ทำ​ผิด​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา.


เจ้า​ได้​บอก​ไว้​แล้ว​ว่า, บัดนี้​จะ​มี​วิ​บาก​แก่​ข้าพ​เจ้า, เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​เพิ่มเติม​ความ​เศร้าหมอง​แก่​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​ได้​สลบ​ไป​ใน​ความ​หายใจ​ใหญ่​ของ​ข้าพ​เจ้า, แล​ข้าพ​เจ้า​เสาะหา​ความ​สงบเงียบ​มิได้.


เพราะ​เรา​ได้​กระทำ​ให้​จิตต์​ใจ​ที่​เหน็ดเหนื่อย​นั้น​อิ่ม (ความ​สุข) แล้ว, แล​เรา​ได้​ให้​จิตต์​วิญญาณ​คน​ทุกข์ยาก​เป็น​บริบูรณ์​ไป​ทุก​ตัว​คน​แล้ว.


เอ็ฟ​รา​ยิม​เป็น​ลูกชาย​รัก​สนิท​ของ​เรา​หรือ, เขา​เป็น​เด็ก​ดี​ชอบ​มิใช่​หรือ, เพราะ​เรา​กล่าว​คำ​ต่อสู้​เขา​เมื่อไร, เรา​ยัง​ได้​ระลึก​ถึง​เขา​ด้วย​ความ​ร้อน​กำเริบ รัก​เมื่อนั้น, เหตุ​ดังนี้​ท้อง​ของ​เรา​เป็นทุกข์​เพราะ​เขา, เรา​คงจะ​มี​ความ​เมตตา​เหนือ​เขา, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


เรา​แค้น​เคือง​พล​เมือง​ของ​เรา, เรา​สู้​ยอม​ให้​มฤ​ดก​ของ​เรา​เป็น​มลทิน​ไป, โดย​มอบ​เขา​ไว้​ให้​อยู่​ใน​เงื้อมมือ​ของ​เจ้า; แต่​เจ้า​ไม่​เวทนา​สงสาร​เขา​เลย; เจ้า​ทำ​แอก​ของ​เจ้า​ให้​ตึง​บีบ​คนชรา​แน่น​นัก.


คน​ที่​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​ชำระ​ค่าตัว​ไว้​แล้ว​จะ​กลับ​มา​เดิน​ร้องเพลง​ใน​ทาง​นั้น​ไป​ยัง​กรุง​ซี​โอน; และ​ความยินดี​อย่าง​ไม่​รู้​สิ้นสุด​จะ​เป็น​มาลา​สวม​ศีรษะ​เขา​อยู่, และ​เขา​จะ​ประสพ​ความ​ชื่นชมยินดี; ความ​ทุกข์​และ​การ​ทอดถอนใจ​จะ​หนี​เขา​ไป


พวก​เอ​ลาม​หยิบ​แล่ง​ธนู​ขึ้น​และ​เตรียม​ตัว, พวก​อาราม​ก็​ขี่ม้า​มา, และ​พวก​คี​ระ​ก็​เผย​โล่ห์​ออก.


การ​เข้าใจ​ดี​ยัง​ให้​เกิด​การ​เห็นดีเห็นชอบ; แต่​ทาง​ของ​คน​ชั่ว​นั้น​ยัง​ให้​เกิด​ความ​ทุกข์ยาก.


ขอ​ให้การ​ถอนใจ​ใหญ่​ของ​คน​ที่​ถูก​กัก​ขัง​อยู่​นั้น​ขึ้น​มา​ปรากฏ​ต่อ​พระ​พักตร​พระองค์: โดย​ฤทธิ์​อัน​ใหญ่​ยิ่ง​ของ​พระองค์ ขอ​ทรง​โปรด​ช่วย​คน​ที่​เกือบ​ตาย​แล้ว;


พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ว่า, บัดนี้​เรา​จะ​ลุก​ขึ้น, เพราะ​เหตุ​การ​ข่มเหง​คน​อนาถา; และ​เพราะ​การ​ซึ่ง​คนจน​ถอนใจ​ใหญ่​นั้น: เรา​จะ​ตั้ง​เขา​ไว้​ใน​ที่​ปลอดภัย​ซึ่ง​เขา​แสวงหา​นั้น,


ตาม​สุภาษิต​โบราณ​กล่าว​ไว้​ว่า, ความ​ชั่วร้าย​ย่อม​เกิด​มา​จาก​คน​ชั่วช้า, แต่​ส่วน​มือ​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ไม่​ถูกต้อง​เลย.


ใน​ปี​ที่​เก้า​แห่ง​รัชช​กาล​โฮ​เซ​อา​กษัตริย์​อะซูเรีย​ตี​กรุง​ซะ​มา​เรีย​ได้, และ​กวาด​เอา​พวก​ยิศ​รา​เอล​ไป​ยัง​ประเทศ​อะซู​ริ​ยะ, ให้​เขา​อยู่​ใน​ตำบล​ฮะ​ลา​และ​ใน​ตำบล​อา​โบ​ร​ตำบล​ที่​ริมแม่น้ำ​โฆซัน, และ​ใน​ตัวเมือง​แห่ง​ชาว​มา​ดาย.


แท้จริง, ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​ที่พึ่ง​พระองค์​ไม่​ต้อง​ละอาย: แต่​เหล่า​ผู้​ที่​ปอง​ร้าย​โดยใช่เหตุ​ต้อง​อัปยศ.


ข้าพ​เจ้า​มี​ความ​เสียใจ, เมื่อ​เห็น​คน​อสัตย์​อธรรม​ไม่​ประพฤติ​ตาม​พระ​ดำรัส​ของ​พระองค์.


แล้ว​ราชา​เบ​ละ​ซา​ซัร​ก็​มี​พระทัย​ทุรนทุราย​มาก, พระ​พัก​ตร​ก็​สลด​ไป, และ​พวก​เจ้านาย​ก็​พา​กัน​ฉงนสนเท่ห์.


บุตร​ของ​เซ​ม​นั้น​ชื่อ​เอ​ลาม, อา​ซูร, อา​ระ​ฟัก​ซัด, ลูด, และ​อะ​ราม.


และ​ครั้น​ถึง​วัน​นั้น, พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​ยื่น​พระ​หัตถ์​ของ​พระองค์​ออก​ไป​อีก​ครั้ง​หนึ่ง, เพื่อ​จะ​รับ​พล​เมือง​ของ​พระองค์​ที่​ตกค้าง​เหลือ​อยู่​กลับคืน​มา, จาก​ประเทศ​อะซู​ระ, และ​จาก​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, และ​จาก​ประเทศ​พัธ​โร​ศ, และ​จาก​ประเทศ​คุ​ศ, และ​จาก​ประเทศ​เอ​ลาม, และ​จาก​ประเทศ​ซิ​นา​ร​และ​จาก​ประเทศ​อา​มัธ, และ​จาก​ประเทศ​ตาม​ชายทะเล.


เจ้า​จง​ร้องเพลง​เย้ย​กษัตริย์​ประเทศ​บาบู​โลน, เป็น​ความ​ว่า: “เอ้อ​เฮ้อ, ผู้​ข่มขี่​เงียบ​ก็​ริบ​ไป​แล้ว! และ​การ​รัง​ควาญ​ก็​หยุดชะงัก​แล้ว​ซี!


ทั้ง​โลก​ก็​สงบสุข​และ​สงบเงียบ: เขา​ทั้ง​หลาย​ก็​เปล่ง​เสียงร้อง​เพลง​ออก​มา:


แล​บรรดา​กษัตริย์​เมือง​ซิ​ม​รี, แล​บรรดา​กษัตริย์​เมือง​เอ​ลาม, แล​บรรดา​กษัตริย์​เมือง​มา​ดาย,


พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, นี่​แน่ะ, เรา​จะ​หัก​คันธนู​ของ​เอ​ลาม, ที่​เป็นกำลัง​ใหญ่​ของ​เขา​นั้น.


ใน​ฝัน​นั้น​ว่า, ข้าพ​เจ้า​อยู่​ใน​ราชวัง​ซูซัร ณ แขวง​เมือง​เอ​ลาม, ริมแม่น้ำ​อู​ลาย.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite