Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




อิสยาห์ 11:14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

14 แต่​เขา​ทั้ง​สอง​จะ​โฉบ​ลง​บน​ไหล่​ของ​พวก​ฟะเรเซ็ธ​ภาค​ตะวันตก, และ​เขา​จะ​ช่วย​กัน​ปล้น​พวก​ที่อยู่​ภาค​ตะวันออก: ประเทศ​อะ​โดม​และ​ประเทศ​โม​อาบ​จะ​ถูก​ปราบ​ให้​อยู่​ใน​อำนาจ​ของ​เขา, และ​เขา​จะ​เข้า​ปกครอง​ประเทศ​อำ​โม​น.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

14 แต่เขาทั้งหลายจะโฉบลงเหนือไหล่เขาของคนฟีลิสเตียทางตะวันตก แล้วพวกเขาจะร่วมกันปล้นประชาชนทางตะวันออก พวกเขาจะยื่นมือออกต่อสู้เอโดมและโมอับ แล้วคนอัมโมนจะเชื่อฟังเขาทั้งหลาย

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

14 แต่​เขาทั้งหลายจะโฉบลงเหนือไหล่เขาของคนฟีลิสเตียทางตะวันตก และเขาจะร่วมกันปล้นประชาชนทางตะวันออก เขาจะยื่​นม​ือออกต่อสู้เอโดมและโมอับ และคนอัมโมนจะเชื่อฟังเขาทั้งหลาย

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

14 พวกเขาจะรุกไล่ลงมาตามลาดเขาฟีลิสเตียทางฟากตะวันตก ร่วมกันปล้นชนชาตินั้นไปทางตะวันออก พวกเขาจะเล่นงานเอโดมและโมอับ ชาวอัมโมนจะยอมอยู่ใต้อำนาจพวกเขา

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

14 แต่​ทั้ง​อิสราเอล​และยูดาห์ ก็จะ​โฉบ​เข้า​โจมตี​ด้านหลัง​ของ​คนฟีลิสเตีย​ไป​ทางด้าน​ตะวันตก และ​พวกเขา​ก็จะ​ร่วมกัน​ปล้น​ทรัพย์​สมบัติ​ของผู้คน​ทาง​ตะวันออกด้วย รวมทั้ง​เมืองเอโดม และโมอับ ที่​จะ​ตก​อยู่​ใน​เงื้อมมือ​ของ​พวกเขา และ​คนอัมโมน​ก็จะ​เชื่อฟัง​พวกเขา

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

14 แต่​พวก​เขา​จะ​โฉบ​ลง​บน​ไหล่​ของ​พวก​ฟีลิสเตีย​ทาง​ตะวัน​ตก และ​พวก​เขา​จะ​ปล้น​ประชาชน​ทาง​ตะวัน​ออก พวก​เขา​จะ​โจมตี​เอโดม​และ​โมอับ และ​ชาว​อัมโมน​จะ​เชื่อฟัง​พวก​เขา

Gade chapit la Kopi




อิสยาห์ 11:14
30 Referans Kwoze  

อาย​ฆุบ​โต​จะ​ร้าง​ไป, และ​อะ​โดม​ก็​จะ​ร้าง​ไป​เหมือน​ป่า​กันดาร, เนื่องด้วย​การ​เคี่ยวเข็ญ​ชน​ชาว​ยะฮูดา, เพราะว่า​เขา​ได้​ประหาร​ผู้​ที่​หา​ผิด​มิได้​ใน​แผ่น​ดิน​ของ​เขา.


เขา​จะ​ต​ลุย​เข้า​เมือง​งาม​นั้น​ได้, และ​คน​มากมาย​จะ​ถูก​ฆ่า​ตาย; แต่​เมือง​เหล่านี้​จะ​รอดพ้น​เงื้อมมือ​ของ​เขา​ไป​คือ: เมือง​อะ​โดม​และ​เมือง​โม​อาบ, กับ​คน​ส่วนใหญ่​ของ​ชน​ชาว​อา​โม​น.


(ก็​ว่า) ด้วย​เฆดาร​แล​ด้วย​เมือง​ประเทศราช​แห่ง​ฮา​โซ​ร, ที่​นะ​บูคัศเนซัร​กษัตริย์​เมือง​บาบู​โลน​ตี​นั้น. พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​ลุก​ขึ้น, จง​ไป​ถึง​เฆดาร, แล​ปล้น​เอา​ผู้ชาย​ทั้ง​หลาย​ที่​ทิศตะวันออก​นั้น.


ด้วยว่า​พระ​หัตถ์​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​พาด​ลง​คุ้มครอง​เขา​ไว้​ที่​ภูเขา​นี้, ฝ่าย​ชาว​โม​อาบ​จะ​ถูก​เหยียบย่ำ​ลง​ยัง​ที่​เขา​ตั้งอยู่​นั้น, เหมือน​กอง​ฟาง​ที่​ถูก​เหยียบย่ำ​จม​ลง​ไป​ใน​กอง​มูลสัตว์.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ผู้​กระทำ​การ​นี้​ตรัส​ว่า​เพื่อ​จะ​ได้​เขา​ที่​เหลือ​ใน​อะ​โดม, แล​นานา​ประเทศ​ที่​เรียก​ตาม​พระ​นาม​ของ​เรา​เป็น​มฤ​ดก.


เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ว่า, คน​เป็น​อัน​มาก​จะ​มา​แต่​ทิศ​ตะวันออก​และ​ทิศ​ตะวันตก, จะ​มา​ร่วม​ที่​นั่ง​กับ​อับ​รา​ฮาม​และยิศ​ฮาค​และ​ยาโคบ​ใน​แผ่น​ดิน​สวรรค์


วิบัติ​แก่​คน​ทั้งปวง​ซึ่ง​อยู่​ชายทะเล​คือ​เมือง​คะ​รี​ธะ. คำ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​อยู่​ต่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย, โอ้​คะ​นา​อัน​แผ่น​ดิน​ชาวเมือง​ฟะเลเซ็ธ, เรา​จะ​ทำลาย​ท่าน​เสียจน​หา​ผู้ใด​ซึ่ง​จะ​คงอยู่​ใน​เมือง​มิได้.


แล้ว​บรรดา​บุตร​ของ​คน​ที่​ข่มเหง​เจ้า, จะ​ต้อง มา​โค้ง​ตัว​ให้​เจ้า, และ​คน​ทั้ง​หลาย​เหล่านั้น​ที่​ดูหมิ่น​เจ้า, จะ​ต้อง​กราบ​ลง​ที่​ฝ่าเท้า​ของ​จ้า; เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​เรียก​เจ้า​ว่า, “กรุง​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, กรุง​ซี​โอน​ของ​องค์​บริสุทธิ์​แห่ง​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล.”


เพื่อ​คน​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​เกรงกลัว​พระ​นาม​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ตั้งแต่​ตะวัน​นอ​อก, เพราะ​พระองค์​จะ​พลุ่ง​ออก​มา​เหมือน​อย่าง​ลำธาร​น้ำ​ที่​ถูก​กั้น​เอา​ไว้, และ​ลม​โอษฐ์​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​เป่า​ให้​มัน​ไหล​ไป.


วิบัติ​แก่​เจ้า​คน​ช่าง​ทำลาย, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​ได้​ถูก​ทำลาย, วิบัติ​แก่​เจ้า​พวก​ปล้น, ถึงแม้ว่า​ยัง​ไม่​มี​ใคร​ได้​มา​ปล้น​เจ้า! เมื่อ​เจ้า​ได้​ทำลาย​อะไร​ต่อ​อะไร​จน​เสร็จสิ้น​แล้ว, เมื่อนั้น​ตัว​เจ้า​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ทำลาย​ลง, และ​เมื่อ​เจ้า​ปล้น​จน​เบื่อ​แล้ว, เมื่อนั้น​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​ปล้น โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า, ขอ​ทรง​พระ​เมตตากรุณา​แก่​พวก​ข้าพ​เจ้า! พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​รอคอย​ท่า​พระองค์​อยู่. ขอ​ทรง​เป็น​แขน​อัน​ประกอบ​ด้วย​เรี่ยวแรง​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทุกๆ เวลา​เช้า, และ​ขอ​เป็น​ความ​รอด​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ใน​ยาม​ทุกข์ร้อน! ประชาชน​ก็​วิ่งหนี​พอ​ได้ยิน​เสียง​กา​หล, พอ​ทรง​ขยับ​พระองค์, ประชาชาติ​ก็​วิ่ง​กระจัดกระจาย; แล้ว​พล​เมือง​ของ​พระองค์​จะ​เก็บ​ทรัพย์​ชะ​เลย​ไว้​เสีย​ทั้งหมด, เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​จักจั่น​ที่​กิน​เสีย​ทุกอย่าง, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ​เหมือน​อย่าง​กับ​ฝูง​ตั๊ก​แตน​ที่​กะ​โดด​เข้า​ตะครุบ. พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เป็น​ที่​ถูก​เท​อด​เท​อน​ขึ้น, เพราะ​พระองค์​ทรง​ประทับ​อยู่​เบื้อง​สูง; พระองค์​ได้​บรรจุ​กรุง​ซี​โอน​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุตติ​ธรรม​และ​ความ​ชอบธรรม. คุณสมบัติ​ของ​เขา​จึง​จะ​ได้​เป็น​ของ​แน่นอน, คือ​บรรจุ​ความ​รอด​อย่าง​สมบูรณ์, สติปัญญา, และ​ความ​รู้, และ​บรรจุ​การ​เกรงกลัว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ซึ่ง​เป็น​สมบัติ​ของ​เขา นี่​แน่ะ, คน​กล้าหาญ​ของ​เขา​ร้องไห้​อยู่​กลางแจ้ง, เหล่า​ราชทูต​แห่ง​สันติ​สุข​ร้องไห้​โอดครวญ​อยู่; ถนนหลวง​เริด​ร้าง​ไป, หนทาง​หลวง​คน​สัญจร​ก็​หยุด​เดิน, เพราะว่า​สัญญา​ทาง​ไมตรี​ก็​เลิกล้ม​เสียแล้ว, และ​เหล่า​พะ​ยาน​ก็​เป็น​ที่​ถูก​เยาะเย้ย; เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​นับถือ​ใครๆ เลย. พอ​บ้านเมือง​คร่ำ​ครวญ​และ​โศกเศร้า; พอ​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​เหี่ยวแห้ง​อับเฉา; ทุ่ง​ราบ​ซา​โร​น​ล่มจม​เป็น​ป่า​ร้าง, และ​บา​ซา​ร​และ​คา​ระ​เม็ล​เตียนโล่ง​ไม่​มี​ใบไม้. แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ตรัส​ว่า, “เรา​จะ​ลุก​ขึ้น​ละ, เดี๋ยวนี้​เรา​จะ​สำแดง​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปรากฏ! นี่​แน่ะ​ศัตรู​แห่ง​พล​เมือง​ของ​เรา, โครง​การณ์​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ไม่​สมประสงค์​ดอก, โท​โส​ของ​เจ้า​จะ​เผาผลาญ​ตัว​เจ้า​เอง. ประชาชาติ​จะ​ถูก​เผา​ลง​เป็น​ถ่าน​เถ้า, เหมือน​อย่าง​กับ​พุ่ม​หนาม​ถูก​ตัด​เอา​ไป​เผา​ไฟ. จนถึง​ประเทศ​ที่อยู่​ไกล​โพ้น​ก็​จะ​ได้ยิน​ถึง​เรื่องราว​ที่​เรา​ได้​กระทำ​นั้น, และ​ประเทศ​ที่อยู่​ใกล้​จะ​รู้จัก​ฤทธิ์เดช​ของ​เรา.” ใน​กรุง​ซี​โอน​คน​ชั่ว​จะ​ตกใจ​กลัว, และ​คน​ที่​ไม่​นับถือ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​จะ​กลัว​ตัวสั่น, ร้อง​ว่า, “ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​เผาผลาญ​นั้น? ใคร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อไป​อีก​ได้​ใน​ท่ามกลาง​พระ​เพลิง​อัน​ไม่​รู้​ดับ?” คน​ที่​ดำเนิน​ใน​ทาง​ชอบธรรม, และ​พูด​อย่าง​จริงใจ, รังเกียจ​ผลประโยชน์​ที่​ได้​จาก​การ​ข่มเหง, หด​มือ​ไม่​รับ​สินบน, ไม่​เอียงหู​ฟัง​เรื่อง​ฆาตกรรม, ไม่​ชำเลืองตา​ดู​ความ​ชั่ว. ผู้​นี้แหละ​จะ​ดำรง​อยู่​ใน​ที่​สูง, ที่​กำบัง​ของ​เขา​จะ​เข้มแข็ง​ดัง​ศิลา; เขา​จะ​ได้​รับ​อาหาร​อย่าง​บริบูรณ์, และ​รับ​น้ำ​ไม่​ขาด ตา​ของ​เจ้า​จะ​ได้​เห็น​พระบรม​กษัตริย์​ทรง​สง่า​ราศี, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​แลเห็น​แผ่น​ดิน​ของ​พระองค์​แผ่​ออก​ไป​กว้างขวาง. จนถึง​การ​คำนึง​ถึง​ความ​ตกใจ​กลัว​จะ​อันตรธาน​ศูนย์​สิ้น​ไป, แล้ว​เจ้า​ก็​จะ​พา​กัน​ถาม​ว่า, “เจ้าพนักงาน​ของ​พวก​คน​ใจ​ทมิฬ​ที่​เก็บ​ภาษี​เรา, ที่​เก็บ​อากร​เรา, และ​ที่​เก็บ​ส่วย​เรา​ไป​เสีย​ไหน​เล่า?” คน​เบียด​เบียน​เหล่านี้​ที่​พูด​เสียง​ชอบกล​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​รู้, และ​ที่​พูด​ภาษา​ทมิฬ​ซึ่ง​เจ้า​ฟัง​ไม่​เข้าใจ​นั้น​เจ้า​จะ​ไม่​เห็น​อีก​ต่อไป. จง​มา​ดู​กรุง​ซี​โอน, กรุง​อัน​มี​พิธีการ​เลี้ยง​ของ​เรา, ตา​ของ​เจ้า​จะ​เห็น​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​ที่อยู่​อย่าง​สงบ​ใจ, กะ​โจม​ที่​ไม่​ถูก​โยกย้าย, หลัก​ของ​มัน​ก็​จะ​ไม่​ต้อง​ถูก​ถอน​ขึ้น, ทั้ง​เชือก​กะ​โจม​เส้น​ใดๆ ก็​จะ​ไม่​ขาด​เลย. เพราะ​ใน​ที่​นั้น​เรา​จะ​มี​พระ​คงคา​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​แทน​แม่น้ำ​และ​ลำธาร​กว้างขวาง; จะ​ไม่​มี​เรือ​กำปั่น​กรรเชียง, และ​ไม่​มี​เรือ​ทรง​จะ​แล่น​ไป​มา​บน​แม่น้ำ​นั้น​ได้. สาย​โยง​ใบ​จะ​ห้อย​หย่อน, มักจะ​ดิ่ง​ใบ​ไว้​ให้​อยู่​กับ​เสา​ไม่​ได้, หรือ​กาง​ใบ​ก็​ไม่​ได้, เพราะว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ตุลาการ​ของ​เรา, พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​บงการ​ของ​เรา; พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​เป็น​พระมหากษัตริย์​ของ​เรา, พระองค์​จะ​ทรง​ช่วย​เรา​ไว้​ให้​รอด, แล้ว​คน​ตาบอด​จะ​ได้​รับ​สมบัติ​แบ่ง​อย่าง​บริบูรณ์, และ​คน​ง่อย​จะ​ได้​รับ​ทรัพย์​แบ่ง​อย่าง​อุดม. จะ​ไม่​มี​ใคร​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นั่น​พูด​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ป่วย​อยู่.” เพราะ​เหตุ​ว่า​พล​เมือง​ทั้งหมด​จะ​ได้​รับ​การ​อภัยโทษ​แล้ว


แต่​เดี๋ยวนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า. “ภายใน​สาม​บี​นับ​ตาม​ธรรมเนียม​นับ​บี​จ้าง​ลูกจ้าง, ความ​เจริญรุ่งเรือง​ของ​โม​อาบ​จะ​ถูก​เหยียดหยาม, พร้อมกับ​ประชาชน​อย่าง​ล้นหลาม; และ​คน​ที่​เหลือ​ตกค้าง​อยู่​นั้น​จะ​น้อย​และ​อ่อนแอ​ไป.”


ข้า​จะต้อง​เห็น​แต่​ไม่ใช่​เดี๋ยวนี้, ข้า​จะ​ดู​แต่​ยัง​ไม่​ใกล้, ดาว​ดวง​หนึ่ง​จะ​ขึ้นมา​จาก​ตระกูล​ยา​โคบ, แล​ทาน​พระ​กร​อันหนึ่ง​จะ​ขึ้น​จาก​พวก​ยิศรา​เอล มาตี​ประหาร​ผู้ใหญ่​ของ​โม​อาบ แล​ตี​ทำลาย​พรรค​พวก​ชาว​เซธ.


คือ​ชาว​ซุเรี​ยอ​ยู่​ด้านหน้า​และ​ชาว​ฟะเลเซ็ธ​ซึ่ง​อยู่​ด้านหลัง, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​อ้า​ปาก​กลืน​กิน​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล​เสีย. เมื่อ​พระองค์​ได้​ทรง​กระทำ​เพียงนี้​แล้ว, ก็​ยัง​มิได้​คลาย​ความ​พิ​โร​ธ, แต่​พระ​หัตถ์​ของ​พระองค์​ก็​ยัง​ทรง​เหยียด​ออก​อยู่


“โอ​ประเทศ​ฟะเลเซ็ธทัว​หน้า, อย่า​เพ่อ​ชื่นชมยินดี​ไป​เลย, เนื่องด้วย​ไม้เรียว​ที่​ตี​เจ้า​นั้น​หัก​เสียแล้ว; และ​อสรพิษ​จะ​ออก​ลูก​เป็น​งูแมวเซา, และ​ลูก​ของ​มัน​จะ​เป็น​มังกร​ไฟ​มี​ปีก.


เรื่องราว​อัน​น่า​หนักใจ​เกี่ยวกับ​ประเทศ​โม​อาบ คือ​กรุง​อา​ระ​แห่ง​ประเทศ​โม​อาบ​ได้​ถูก​ทำลาย​เป็น​เมือง​ร้าง​และ​พินาศ​เป็น​จุณฑ์​ไป​ใน​คืน​เดียว, และ​กรุง​คี​ระ​แห่ง​ประเทศ​โม​อาบ​ได้​ถูก​ทำลาย​เป็น​เมือง​ร้าง​และ​พินาศ​เป็น​จุณฑ์​ไป​ใน​คืน​เดียว.


“นี่​คือ​ใคร​หนอ​ที่มา​จาก​เมือง​อะ​โดม, นุ่งห่ม​ด้วย​เสื้อผ้า​สี​แดง​เลือด​นก​ย้อม​จาก​เมือง​บัศ​รา, คน​นี้, ที่​สวม​เครื่องนุ่งห่ม​โอ่อ่า​ใน​ขณะที่​เขา​เดิน​อย่าง​ผึ่งผาย​นั้น, เป็น​ผู้ใด​หนอ?” “เรา​เอง, ผู้​ที่​ได้​สัญญา​เรื่อง​การ​รับรอง​ว่า​เจ้า​เป็น​คน​ชอบธรรม, และ​เรา​มี​อานุภาพ​ที่​จะ​ช่วย​ให้​รอด​ได้.”


อนึ่ง​เมื่อ​บรรดา​ชาว​ยู​ดาย​ซึ่ง​ตก​อยู่​ใน​เมือง​โม​อาบ, แล​ใน​ท่ามกลาง​ชาติ​อา​โม​ร, แล​ใน​เมือง​อะ​โดม, แล​ที่อยู่​ใน​บรรดา​เมือง​ต่างๆ, เมื่อ​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้ยิน​ว่า​กษัตริย์​เมือง​บาบู​โลน​ได้​ละ​พวก​คน​ที่​เหลือ​เศษ​แห่ง​เมือง​ยะฮูดา​ไว้, แล​ได้ยิน​ว่า​ท่าน​ตั้ง​ฆะดัล​ยา​บุตร​ของ​อะฮี​คา​ม,


เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, นี่​แน่ะ, เขา​จะ​บิน​มา​เหมือน​อย่าง​นก​อินทรี, แล​จะ​กาง​ปีก​ของ​ตัว​ออก​เหนือ​โม​อาบ.


นี่​แน่ะ, เขา​จะ​ขึ้น​มา​แล​จะ​บิน​ไป​ดุจ​นก​อินทรี, แล​จะ​กาง​ปีก​ของ​เขา​เหนือ​บัศ​รา, แล​ใน​วัน​นั้น​หัวใจ​แห่ง​คน​กำลัง​ใหญ่​ใน​เมือง​อะ​โดม​ก็​จะ​เหมือน​ใจ​ผู้หญิง​เมื่อ​กำลัง​ปวด​เบ่ง​คลอด​ลูก


พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ว่า, เรา​จะ​วาง​ราช​อาญา​ของ​เรา​เหนือ​อะ​โดม​ด้วย​มือ​ยิศ​รา​เอล​พล​ไพร่​ของ​เรา, และ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ทำ​แก่​อะ​โดม​นั้น​ตาม​ความ​พิ​โร​ธ​และ​ความ​กริ้ว​ของ​เรา, เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​จะ​ได้​รู้​ว่า​พระราช​อาญา​ของ​เรา


ม้า​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​ว่องไว​ยิ่ง​เสือ​ดาว​แล​ดุร้าย​กว่า​ฝูง​หมา​ไน​ที่​เที่ยว​เวลา​เย็น, แล​พล​ม้า​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​คือ​พล​ม้า​ที่มา​แต่ไกล​จะ​แพร่หลาย​ไป, แล​จะ​บิน​ไป​ดุจ​นก​อินทรีย์​ที่​เฉี่ยว​โฉบ​กิน.


เหตุ​ฉะนี้​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย, พระเจ้า​แห่ง​พวก​ยิศ​รา​เอล​ได้​ตรัส​ว่า, เรา​ทรง​ชีวิต​อยู่​แล​เมือง​โม​อาบ​จะ​เป็น​เหมือน​อย่าง​เมือง​ซะ​โดม, แล​ลูกชาย​ทั้ง​หลาย​แห่ง​อำ​โม​น​จะ​เป็น​เหมือน​อย่าง​เมือง​อะ​โมรา, คือ​เป็น​ที่​ให้​บังเกิด​ต้น​หนาม​ทั้งปวง​แล​บ่อน้ำ​เค็ม, แล​เป็น​ที่​ร้าง​เปล่า​อยู่​เนืองนิตย์, แล​ฝ่าย​พวก​พล​ของ​เรา​ที่​เหลือ​อยู่​นั้น​จะ​ปล้น​เอา​เขา, แล​เขา​ไป​อาศัย​อยู่ ณ ที่นั่น.


ครั้น​อยู่​มา, พวก​ยิศ​รา​เอล​หว่าน​ข้าว​ลง​แล้ว, เหล่า​ชาวเมือง​มิด​ยาน​ทั้ง​พวก​อะ​มา​เล็ค​กับ​ชาวเมือง​ฝ่าย​ตะวันออก, ก็​พา​กัน​ยก​มา​ราวี​ต่อสู้;


เหตุ​ฉะนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ว่า, นี่​แน่ะ, วัน​เดือน​กำลัง​มา, ที่​เรา​จะ​บันดาล​ให้​เขา​ได้ยิน​เสียง​ข้าศึก​ใน​ตำบล​รา​มา​แห่ง​ชาว​อา​โม​น, แล​รา​บา​นั้น​จะ​เป็น​กอง​เริด​ร้าง, แล​ลูก​หญิง​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​จะ​ต้อง​ครอก​ด้วย​ไฟ, แล​ขณะนั้น​พวก​ยิศ​รา​เอล​จะ​ต้อง​รับ​มฤ​ดก​แก่​เขา​ทั้ง​หลาย​ที่​ครั้ง​ก่อน​ได้​เป็น​ผู้​รับ​มฤ​ดก​แก่​ตัว, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


แล​ชายทะเล​นั้น​จะ​เป็น​ที่​สำหรับ​ส่วน​อัน​เหลือ​แห่ง​เรือน​ยะฮูดา, เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​เลี้ยง​ชีวิต​ใน​ที่นั่น, แล ณ เวลา​เย็น​จะ​นอน​ลง​ใน​เรือน​ทั้ง​หลาย​แห่ง​ชาว​อัศ​คะ​โลน, ด้วยว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เขา​จะ​เยี่ยมเยียน​เขา​ทั้ง​หลาย, และ​จะ​กลับกลาย​เขา​จาก​ที่​เป็น​ชะ​เลย


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite