เอ็กโซโด 24:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19404 พระดำรัสทั้งหมดของพระยะโฮวานั้นโมเซได้จารึกไว้, แล้วได้ตื่นขึ้นแต่เวลารุ่งเช้าจัดแจงก่อแท่นบูชาขึ้นริมภูเขา, และได้ปักเสาหินขึ้นสิบสองต้นตามจำนวนตระกูลยิศราเอลสิบสองตระกูลนั้น. Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน4 โมเสสจึงจารึกพระวจนะของพระยาห์เวห์ไว้ทุกคำ แล้วลุกขึ้นแต่เช้า สร้างแท่นบูชาขึ้นที่เชิงภูเขา และตั้งเสาหินขึ้นสิบสองต้นตามจำนวนสิบสองเผ่าของอิสราเอล Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV4 โมเสสจึงจารึกพระวจนะของพระเยโฮวาห์ไว้ทุกคำ แล้วตื่นขึ้นแต่เช้าจัดแจงสร้างแท่นบูชาขึ้นที่เชิงภูเขา ปักเสาหินขึ้นสิบสองก้อนตามจำนวนตระกูลทั้งสิบสองของอิสราเอล Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย4 โมเสสจึงบันทึกทุกสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสไว้ เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นโมเสสก่อแท่นบูชาที่เชิงเขาและตั้งเสาหินสิบสองต้นเป็นตัวแทนสิบสองเผ่าของอิสราเอล Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย4 โมเสสจึงจดทุกคำพูดของพระยาห์เวห์ไว้ วันต่อมา เขาลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ และสร้างแท่นบูชาที่ตีนเขา แท่นนี้มีเสาสิบสองต้น ซึ่งเป็นสิ่งที่แทนสิบสองเผ่าของอิสราเอล Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)4 โมเสสเขียนบันทึกทุกสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้ ท่านลุกขึ้นแต่เช้าตรู่เพื่อสร้างแท่นบูชาที่เชิงเขา และก่อเสาหินขึ้น 12 ต้น ตามจำนวน 12 เผ่าของอิสราเอล Gade chapit la |
และเมื่อยาโกโบกับเกฟาและโยฮัน. ผู้ที่เขานับถือว่าเป็นหลัก. ได้เห็นพระคุณซึ่งทรงประทานแก่ข้าพเจ้า, ท่านทั้งสามจึงได้ยื่นมือขวาให้ข้าพเจ้ากับบาระนาบาจับ เป็นเครื่องหมายว่ามีความสามัคคีต่อกัน. เพื่อเราจะได้ไปหาชนต่างชาติ, และท่านเหล่านั้นจะได้ไม่หาพวกที่ถือพิธีสุนัด.
“เหล่าข้อปฏิบัติที่ตั้งไว้ต่อไปนี้, เจ้าต้องประกาศให้เขาทั้งหลายรับรู้ไว้:” “ถ้าเจ้าจะซื้อชนชาติเฮ็บรายไว้เป็นทาส, เขาจะต้องปรนนิบัติเจ้าในเวลากำหนดหกปี: แต่ปีที่เจ็ดนั้นจงปล่อยเขาไปเป็นไทยเป็นอันหมดค่าตัว. ทาสซึ่งได้เข้ามาแต่ผู้เดียว, จงปล่อยเขาไปแต่ผู้เดียว: ถ้าเขามีภรรยา, ต้องปล่อยภรรยาของเขาไปด้วย. ถ้านายได้หาภรรยาให้เขา, และภรรยานั้นได้เกิดลูกชายหญิงด้วยกัน, ภรรยากับลูกนั้นจะเป็นคนของนาย, เขาจะออกไปเป็นไทยได้แต่ผู้เดียว. ถ้าทาสนั้นมากล่าวเป็นที่เข้าใจชัดเจนว่า, ข้าพเจ้ายังรักนายและลูกเมียของข้าพเจ้าอยู่; ข้าพเจ้าไม่อยากออกไปเป็นไทย: ให้นายพาทาสนั้นไปหาตุลาการ, พาเขาไปถึงประตู, หรือถึงเสาแม่ประตู, แล้วให้นายเจาะหูเขาด้วยเหล็กหมาด; แล้วเขาก็จะปรนนิบัตินายต่อไปจนชีวิตหาไม่.” “ถ้าแม้คนใดจะขายบุตรให้เป็นทาสี, หญิงนั้นจะมิได้หลุดพ้นเป็นไทยเหมือนทาสา. ถ้านายที่ได้ช่วยเขาไว้ไม่พอใจรับหญิงนั้นเป็นภรรยา, ต้องยอมให้คนอื่นนำเงินมาไถ่เขาไป: แต่ไม่มีอำนาจขายหญิงนั้นให้แก่ชาวต่างประเทศ, เพราะได้ทำผิดฐานหลอกลวงหญิงนั้นแล้ว. ถ้าแม้นายจะยกหญิงนั้นให้เป็นภรรยาลูกชายของตน, ก็ให้เขาอีกคนหนึ่งแสดงกิริยาต่อหญิงนั้นดุจเป็นบุตรสาวของตน. ถ้าเขาได้หาหญิงอื่นมาเป็นภรรยา; อย่าให้เขาขาดบำรุงเรื่องอาหารการกิน, เสื้อผ้า, และประเพณีผัวเมียกับคนเก่า. ถ้าเขามิได้บำรุงหญิงเก่านั้นทั้งสามประการนี้, หญิงนั้นจะไปเสียเฉยๆ ได้, โดยไม่ต้องเสียเงินไถ่ค่าตัวเลย.” “ผู้ใดทุบตีคนหนึ่งให้ตาย, ผู้นั้นจำต้องรับโทษถึงตายเหมือนกัน. ถ้าผู้ใดมิได้เจตนาจะทำเขาให้ตาย, แต่เขาตายเนื่องด้วยอุปัทวะเหตุซึ่งพระเจ้าทรงปล่อยให้เกิดขึ้นด้วยมือของเขา, เราจะตั้งตำบลไว้แห่งหนึ่งให้เขาหนีไปที่นั่น. แต่ถ้าผู้ใดจงใจเจตนากระทำแก่เพื่อนบ้านให้เขาตาย, หากผู้นั้นจะหนีไปถึงแท่นบูชาของเรา, ก็ให้ลากเขาไปทำโทษจนถึงตาย.” “ผู้ใดทุบตีบิดามารดาของตน, ผู้นั้นจะต้องถูกปรับโทษถึงตายเป็นแน่.” “ผู้ใดลักคนไปขายก็ดี, หรือมีผู้พบคนที่ถูกลักไปอยู่ในมือของผู้นั้นก็ดี, ผู้ลักนั้นจะต้องถูกปรับโทษถึงตายเป็นแน่.” “ผู้ใดด่าแช่งบิดามารดาของตน, ผู้นั้นต้องถูกปรับโทษถึงตายเป็นแน่.” “ถ้ามีผู้วิวาทกัน, และฝ่ายหนึ่งเอาหินขว้างหรือชก, แต่อีกฝ่ายหนึ่งนั้นไม่ถึงแก่ความตาย, เป็นแต่เจ็บป่วยต้องนอนอยู่: ถ้าผู้ที่ถูกเจ็บนั้นลุกขึ้นถือไม้เท้าเดินได้อีก, ผู้ตีนั้นก็พ้นโทษ: แต่เขาจะต้องเสียค่าป่วยการ, และค่ารักษาบาดแผลจนหายเป็นปกติ.” “ถ้าผู้ใดทุบตีทาสชายหญิงด้วยไม้จนตายคามือของตน, ผู้นั้นต้องถูกปรับโทษเป็นแน่. หากว่าทาสนั้นมีชีวิตต่อไปได้วันหนึ่งหรือสองวันจึงตาย, นายก็พ้นโทษ: เพราะค่าของทาสนั้นเป็นเงินของนาย.” “ถ้ามีผู้ตีกันและบังเอิญไปถูกหญิงมีครรภ์ทำให้แท้งลูก, แต่หญิงนั้นไม่เป็นอันตรายต้องปรับผู้นั้นตามแต่สามีของหญิงนั้นจะเรียกร้องเอาจากเขา, และตามตุลาการจะตัดสินให้เสียเท่าไร. ถ้าหากว่าเป็นเหตุให้เกิดอันตรายประการใด, ก็ให้วินิจฉัยดังนี้คือชีวิตแทนชีวิต, ตาแทนตา, ฟันแทนฟัน, มือแทนมือ, เท้าแทนเท้า, ไหม้แทนไหม้, แผลแทนแผล, รอยตีแทนรอยตี.” “ถ้าผู้ใดตีตาของทาสชายหญิงให้บอดไป, จงให้เขาปล่อยทาสผู้นั้นเป็นไทยเนื่องด้วยตาของเขา. ถ้าผู้ใดทำฟันทาสชายหญิงให้หลุดไป, จงให้เขาปล่อยทาสนั้นไปเป็นไทยเนื่องด้วยฟันของเขา.” “ถ้าโคผู้ขวิดชายหญิงถึงตาย, จึงเอาหินขว้างโคนั้นให้ตาย, และเนื้อของมันอย่ากินเลย; แต่เจ้าของโคนั้นไม่มีโทษ. แต่หากว่าโคนั้นเคยขวิดคนมาแต่ก่อน และมีผู้มาแจ้งความให้เจ้าของทราบ, แล้วแต่เจ้าของมิได้กักขังมันไว้, มันจึงได้ขวิดชายหญิงถึงตาย; จงเอาหินขว้างโคนั้นเสีย, และจงลงโทษให้เจ้าของตายตกไปตามกันด้วย, แต่ถ้าจะปรับเอาเงินแทนชีวิตของผู้นั้น, เขาต้องเสียให้ตามกำหนด, ตามแต่ตุลาการจะตัดสิน. หากโคนั้นจะขวิดบุตรชายหรือบุตรหญิง, ก็จงปรับโทษตามกฎหมายข้อนี้ดุจกัน. ถ้าโคนั้นขวิดทาสชายหญิงของผู้ใด, เจ้าของโคต้องให้เงินแก่นายของทาสนั้นสี่สิบบาท, แล้วต้องเอาหินขว้างโคนั้นให้ตายเสียด้วย.” “ถ้าผู้ใดเปิดบ่อหรือขุดบ่อมิได้ปิดไว้, แล้วมีโคหรือลาตกลงไปตายในบ่อนั้น, เจ้าของบ่อต้องเสียเงินค่าสัตว์นั้นๆ ให้แก่เจ้าของ; และซากสัตว์ที่ตายนั้นจะเป็นของเจ้าของบ่อ.” “ถ้าโคของผู้ใดขวิดโคของผู้อื่นให้ตาย, เจ้าของต้องขายโคที่เป็นอยู่แบ่งราคากัน; และโคที่ตายนั้นให้แบ่งกันด้วย หรือถ้ารู้แล้วว่าโคนั้นเคยขวิด, แต่เจ้าของมิได้กักขังไว้; เจ้าของต้องใช้โคแทนโคที่ตาย, และโคที่ตายนั้นก็ต้องเป็นของตน.”