Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




เอ็ก​โซ​โด 16:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

3 “พวก​ข้าพ​เจ้า​ใคร่​จะ​ได้​ตาย​เสีย​ด้วย​พระ​หัตถ์​พระ​ยะ​โฮ​วา​ใน​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, ขณะ​เมื่อ​อยู่​ใกล้​หม้อ​เนื้อ​อัน​ได้​รับประทาน​อาหาร​อิ่มหนำ; แต่​นี่​ท่าน​ทั้ง​สอง​กลับ​นำ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ออก​มา​ใน​ป่า​กันดาร​นี้, เพื่อ​จะ​ให้​อด​อาหาร​ตาย​เท่านั้น.”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

3 คนอิสราเอลกล่าวกับท่านทั้งสองว่า “เราตายเสียในแผ่นดินอียิปต์ด้วยพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ ขณะเมื่อนั่งอยู่ใกล้หม้อเนื้อและรับประทานอาหารอิ่มหนำก็ดีกว่า นี่ท่านทั้งสองกลับนำเราออกมายังถิ่นทุรกันดารนี้ เพื่อจะให้ชุมนุมชนทั้งหมดหิวตาย”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

3 คนอิสราเอลกล่าวแก่ท่านทั้งสองว่า “พวกข้าพเจ้าตายเสียด้วยพระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​ตั้งแต่​อยู่​ในประเทศอียิปต์ ขณะเมื่อนั่งอยู่​ใกล้​หม้อเนื้อและรับประทานอาหารอิ่มหนำจะดี​กว่า นี่​ท่านกลับนำพวกข้าพเจ้าออกมาในถิ่นทุ​รก​ันดารอย่างนี้ เพื่อจะให้ชุ​มนุ​มชนทั้งหมดหิวตายเท่านั้น”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

3 ชนอิสราเอลกล่าวกับเขาทั้งสองว่า “เราน่าจะตายด้วยน้ำมือขององค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งแต่อยู่ที่อียิปต์แล้ว! ตอนที่เราอยู่ที่นั่น เรานั่งล้อมวงหม้อเนื้อและกินอาหารทุกอย่างที่เราต้องการ แต่ท่านพาเราออกมาอดตายกันหมดในถิ่นกันดาร”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

3 พวกเขา​บอก​กับ​ทั้ง​สองคน​ว่า “ให้​มือ​ของ​พระยาห์เวห์​ฆ่า​พวกเรา​ตอน​ที่​นั่ง​อยู่​ข้าง​หม้อเนื้อ และ​กิน​จน​อิ่มหนำ​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์ ยัง​จะ​ดีกว่า​ที่​พวกท่าน​นำ​ชุมชน​ทั้งหมด​นี้​ออกมา​อดตาย​ใน​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้งนี้”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

3 และ​พูด​ขึ้น​ว่า “ถ้า​แม้ว่า​พวก​เรา​จะ​ตาย​ด้วย​ฝีมือ​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ที่​อียิปต์ เรา​ก็​ยัง​จะ​ได้​นั่ง​รับประทาน​เนื้อ​สัตว์​กับ​ขนมปัง​จน​อิ่มหนำ แต่​ท่าน​กลับ​พา​พวก​เรา​ออก​มา​อดอยาก​จน​ตาย​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​แห่ง​นี้”

Gade chapit la Kopi




เอ็ก​โซ​โด 16:3
32 Referans Kwoze  

ไพร่พล​ก็​กระหายน้ำ​ที่​ตำบล​นั้น, จึง​บ่น​ต่อ​โม​เซ​ว่า, “เหตุ​ไร​เล่า​ท่าน​จึง​พา​พวก​ข้าพ​เจ้า, ทั้ง​บุตร​และ​ฝูง​สัตว์, ออก​จาก​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​เพื่อ​จะ​ให้​อด​น้ำตาย?”


คน​ที่​ถูก​ฆ่า​ให้​ตาย​ด้วย​คม​กะ​บี่​ยัง​ดี​กว่า​คน​ที่​ต้อง​ตายอดตายอยาก; เพราะ​คน​เหล่านี้​ค่อย​ผอม​ค่อย​ตาย​ไป, ทั่ว​สารพางค์​กาย​ต้อง​ซูบ​โซม​เพราะ​ขาด​สะเบียง​อาหาร.


ใน​เวลา​เช้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ว่า, อยาก​จะ​ให้​เป็น​เวลา​เย็น! และ​เวลา​เย็น​นั้น​เจ้า​ก็​จะ​ว่า, อยาก​จะ​ให้​เป็น​เวลา​เช้า! เพราะ​ความ​กลัว​ใน​ใจ​ของ​เจ้าที่​กลัว​นั้น, และ​เพราะ​การ​ที่​ตา​ของ​เจ้า​แลเห็น.


แล​เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​ได้​ถาม​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​อยู่​ที่ไหน, คือ​ผู้​ที่​ได้​พา​พวกเรา​ขึ้น​มา​จาก​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, แล​ได้​นำ​พวกเรา​ตลอด​ป่าดง​ตลอด​ประเทศ​ทะเลทราย, แล​ประเทศ​มี​เหว​หลาย​แห่ง, ตลอด​ประเทศ​แล้ง, แล​ที่​มี​เงา​ความ​ตาย, ตลอด​ประเทศ​ที่​มนุษย์​ผู้ใด​ผู้​หนึ่ง​ไม่​ได้​ผ่าน​ทะลุ​ไป, แล​ที่​ไม่​มี​มนุษย์​ผู้ใด​อาศัย​อยู่​เลย.


แล​บรรดา​พวก​ยิศรา​เอล​ได้​บ่น​ติ​เตียน​โม​เซ​แล​อา​โรน, คน​เหล่านั้น​ได้​ว่า​แก่​เขา​ว่า, ถ้า​พระ​เจ้า​ได้​ทำ​ให้​เรา​ตาย​ที่​ประเทศ​อาย​ฆุ​บโต​ดีกว่า, ถ้า​พระ​เจ้า​จะ​ให้​เรา​ตาย​ใน​ป่า​นี้​ก็​ดีกว่า​นี้​อีก.


เดี๋ยวนี้​ท่าน​ทั้ง​หลาย​อิ่ม​หนำ​บริบูรณ์​แล้ว​หรือ ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​ยืน​ครอง​เมือง​เหมือน​อย่าง​กษัตริย์​โดย​มิ​ต้อง​อาศัย​เรา​หรือ เรา​มี​ความ​ปรารถนา​ให้​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​ขึ้น​ครอง​เมือง​จริงๆ, เพื่อ​เรา​จะ​ได้​ขึ้น​ครอง​ด้วยกัน​กับ​ท่าน.


ยะ​โฮ​ซู​อะ​ทูล​ร้องทุกข์​ว่า, โอ้ ยะโฮ​วา​พระเจ้า​ข้า, เหตุ​ไฉน​พระองค์​ทรง​นำ​พล​ไพร่​นี้​ข้าม​แม่น้ำ​ยา​ระ​เดน​ไป, มอบ​ไว้​ใน​เงื้อมมือ​ชาติ​อะ​โมรี​กระทำ​ให้​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ถึงแก่​พินาศ? พวก​ข้าพ​เจ้า​มี​ความ​เสียดาย​ซึ่ง​ไม่​พอใจ​อาศัย​อยู่​ที่​ฝั่ง​ยา​ระ​เดน​ฟาก​ข้าง​โน้น!


ข้าพ​เจ้า​อยากจะ​ขอให้​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ทน​ฟัง​ความ​เขลา​ของ​ข้าพ​เจ้า​สัก​หน่อย​หนึ่ง แต่​ที่​จริง​ท่าน​ก็​ทน​อยู่​แล้ว.


เปาโล​จึง​ทูล​ว่า, “จำเพาะ​พระ​พักตร​พระ​เจ้า ข้าพ​เจ้า​มี​ความ​ปรารถนา​ยิ่ง​นัก​ไม่​ว่า​ด้วย​คำ​ชักชวน​น้อย​หรือ​มาก, ที่​จะ​ให้​เป็น​เหมือน​อย่าง​ข้าพ​เจ้า, มิใช่​ท่าน​ผู้​เดียว​แต่​คน​ทั้ง​ปวง​ที่​ฟัง​ข้าพ​เจ้า​วันนี้​ด้วย, เว้น​เสีย​แต่​เครื่อง​จำ​จอง​นี้.”


“ไฉน​หนอ​ผู้​ที่​ทนทุกข์​เวทนา​ยัง​จะ​เห็น​แสง​เดือน​แสง​ตะวัน​อยู่​อีก? และ​ผู้​ที่​มี​ใจ​ระทมทุกข์​ขื่นขม​ยัง​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้?


เพราะ​มัน​ไม่​ได้​ปิด​ประตู​ครรภ์​ซึ่ง​ก่อกำเนิด​ข้าฯ, และ​มิได้​ปิด​บังความ​ทุกข์​เวทนา​จาก​ตัว​ของ​ข้าฯ


ต่อมา​โยบ​ก็​ออกปาก​แช่ง​สาป​วัน​กำเนิด​ของ​ตน.


กษัตริย์​มี​พระทัย​โทมนัส​มาก​ทรง​เสด็จ​ขึ้น​ไป​ห้อง​ชั้น​บน​เหนือ​พระ​ทวาร​แล้ว​ทรง​พระ​กร​ร​แสง, เสด็จ​พลาง​ทรง​รำ​พรรณ​พลาง​ว่า, โอ้​อับ​ซา​โลม​บุตร​ของ​เรา, บุตร​เรา​เอ๋ย, อับ​ซา​โลม​บุตร​เรา​เอ๋ย, เรา​จะ​ใคร่​สิ้นชีพ​แทน​เจ้า; อับ​ซา​โลม​บุตร​ของ​เรา, บุตร​เรา​เอ๋ย


และ​พระองค์​ได้​ทรง​ทำ​ให้​เจ้า​ถ่อม​ใจ​ลง, และ​ให้​หิว​อาหาร, แล้ว​ได้​ประทาน​ขนม​มา​นา​เลี้ยง​เจ้า, ซึ่ง​เจ้า​เอง, และ​ปู่ย่าตายาย​ของ​เจ้า​มิได้​รู้จัก; เพื่อ​จะ​ให้​เจ้า​ทั้ง​หลาย​รู้​ว่า​มนุษย์​จะ​จำเริญ​ชีวิต​ด้วย​อาหาร​สิ่ง​เดียว​หามิได้, แต่​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​เพราะ​บรรดา​พระ​วจ​นะ​ซึ่ง​ออก​มา​จาก​พระโอษฐ์​พระ​ยะ​โฮ​วา.


แต่​ใน​วัน​พรุ่ง​คน​ทั้ง​ปวง​ใน​พวก​ยิศรา​เอล, ก็​ได้​พูด​บ่น​ติ​เตียน​ต่อ​โม​เซ​แล​อาโรน​ว่า. ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​ประหาร​ชีวิต​คน​ของ​ยะ​โฮ​วา.


เป็น​การ​เล็กน้อย​หรือ, ที่​ท่าน​ได้​พา​เรา​ทั้ง​หลาย​ออก​จาก​แผ่น​ดิน​ที่​ไหล​บริบูรณ์​ด้วย​น้ำนม​แล​น้ำผึ้ง​จะ​ให้​เรา​ตาย​เสีย​ใน​ป่า​นี้, เพื่อ​ท่าน​จะ​ได้​ตั้ง​ตัว​ขึ้น​เป็น​นาย​บังคับ​เรา​ทั้ง​หลาย​หรือ.


ถ้า​พระองค์​จะ​กระทำ​ดังนี้​แก่​ข้าพ​เจ้า, ขอ​พระองค์​จง​ประหาร​ชีวิต​ข้าพ​เจ้า​เสีย​ทีเดียว, ถ้า​ข้าพ​เจ้า​มี​ความชอบ​ใน​คลอง​พระ​เนตร​ของ​พระองค์, ก็​อย่า​ให้​ข้าพ​เจ้า​เห็น​ซึ่ง​ความ​ทุกข์​ลำบาก​ของ​ข้าพ​เจ้า​เลย


จึง​กล่าว​ว่า, “ขอ​ให้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​พิจารณา​และ​พิพากษา​ลงโทษ​ท่าน​ทั้ง​สอง; ด้วย​ท่าน​ได้​กระทำ​ให้​พวก​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ที่​เกลียดชัง​ต่อ​กษัตริย์​ฟา​โร, และ​ต่อหน้า​ข้าราชการ​ทั้ง​ปวง, เหมือน​หนึ่ง​ได้​ส่ง​ดาพ​ใส่​มือ​เขา​ให้​ฆ่า​พวก​ข้าพ​เจ้า​เสีย.”


ครั้น​ล่วง​มา​ช้านาน, กษัตริย์​อาย​ฆุบ​โต​ก็​สิ้น​พระ​ชนม์: ชาติ​ยิศ​รา​เอล​ก็​เศร้า​สะท้อน​ใจ​มาก, เพราะ​เหตุ​ที่​เป็น​ทาส, เขา​จึง​ร้อง​ไห้​คร่ำ​ครวญ​จน​เสียง​นั้น​ได้​ขึ้น​ไป​ถึง​พระเจ้า, ด้วยเหตุที่​เป็น​ทาส​นั้น.


เหตุ​ไฉน​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​พา​เรา​ออก​จาก​ประเทศ​นั้น​มา​ให้​ล้ม​ตาย​ด้วย​คม​กระบี่, แล​ลูก​เมีย​ของ​เรา​เป็น​ทาส​ชะเลย​เขา​เล่า, ที่​เรา​จะ​กลับไป​ยัง​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​จะ​มิ​ดีกว่า​หรือ?


จริงๆ นา เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​กล่าว​ติเตียน​พระเจ้า; เขา​ว่า, พระองค์​จะ​จัด​โต๊ะ​ไว้​ใน​ป่า​ได้​หรือ?


มนุษย์​ได้​รับประทาน​อาหาร​วิเศษ. พระองค์​ทรง​ประทาน​ให้​เขา​มี​อาหาร​บริบูรณ์.


แล​จะ​บอก​ว่า, มิใช่, แต่​พวกเรา​จะ​เข้าที่​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, ที่​พวกเรา​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ความ​รบ​ข้าศึก​อีก, แล​จะ​ไม่​ได้ยิน​เสียง​แตร, หรือ​จะ​ไม่​ได้​อดอยาก​อาหาร​เลย, แล​เรา​จะ​อาศัย​อยู่​ใน​ที่นั่น.


แต่​พวกเรา​คงจะ​ประพฤติ​การ​ใดๆ ที่​ได้​ออก​จาก​ปาก​ของ​พวกเรา​เอง, คือ​ว่า​จะ​เผา​เครื่อง​หอม​บูชา​ถวาย​แก่​ม​เห​ษี​แห่ง​ฟ้า, และ​เท​เครื่องบูชา​อื่น​ต่างๆ ออก​ถวาย​แก่​ม​เห​ษี​องค์​นั้น, เหมือน​พวกเรา​ได้​ประพฤติ​แล้ว, พวกเรา​ก็ดี, บิดา​ใหญ่​ของ​พวกเรา​ก็ดี, กษัตริย์​ทั้ง​หลาย​ของ​พวกเรา​ก็ดี, แล​เจ้านาย​ทั้ง​หลาย​ของ​พวกเรา​ก็ดี, ใน​บ้านเมือง​ยะฮูดา, แล​ใน​ถนน​ทั้ง​หลาย​แห่ง​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, เพราะ​คราว​นั้น​พวกเรา​ได้​โภชนาหาร​บริบูรณ์, แล​ได้​อยู่​เป็นสุข, แล​ไม่​ได้​เห็น​ความ​อันตราย​สิ่งใด.


เขา​ได้​เรียน​โม​เซ​ว่า, “หลุม​ฝัง​ศพ​ใน​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​ไม่​มี​หรือ​ท่าน​จึง​ได้​พา​เรา​ออก​มา​ให้​ตาย​ใน​ป่า​กันดาร? ทำไม​หนอ​ท่าน​จึง​ได้​พา​เรา​ออก​มา​จาก​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต?


แต่​จะ​ได้​กิน​ครบ​เดือน​หนึ่ง​จน​เนื้อ​นั้น​ไหล​ออก​จมูก, จน​เป็น​ที่​เบื่อ​แก่​ท่าน​ทั้ง​หลาย, เพราะว่า​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​ประมาท​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ซึ่ง​อยู่​ท่ามกลาง​ท่าน​ทั้ง​หลาย แล​ร้องไห้​ต่อ​พระองค์​ว่า, เหตุ​ไฉน​เรา​ได้​ออก​จาก​แผ่น​ดิน​เมือง​อาย​ฆุบ​โต​เล่า?”


แล​เขา​ก็​พูด​ต่อสู้​พระ​เจ้า​แล​ต่อสู้​โม​เซ​ว่า, เหตุ​ไฉน​ท่าน​ได้​พา​เรา​ออก​จาก​ประเทศ​เมือง​อาย​ฆุบ​โต, มา​ตาย​เสีย​ใน​ป่า​นี้​เพราะ​ไม่​มี​อาหาร​ไม่​มี​น้ำ, แล​จิตต์​ใจ​ของ​เรา​ก็​เบื่อ​บาง​อาหาร​อัน​จืด​จาง​นี้.


เขา​หิวโหย​และ​กระหาย, และ​จิตต์​ใจ​ของ​เขา​ก็​เหี่ยวแห้ง​ไป.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite