ปัญญาจารย์ 7:2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

² ไป​ยัง​เรือน​ที่​มี​ความ​โศกเศร้า​ก็ดี​กว่า​ไป​ยัง​เรือน​ที่​มี​การ​เลี้ยง​กัน: เพราะ​นั่น​เป็น​ระยะ​ที่สุด​ปลาย​ของ​มนุษย์​ทั้งปวง; และ​ผู้​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​จะ​เอา​เหตุการณ์​นั้น​ใส่​ไว้​ใน​ใจ​ตน.

Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

² ไปยังเรือนที่มีการคร่ำครวญ ก็ดีกว่าไปยังเรือนที่มีการเลี้ยงกัน เพราะนั่นเป็นวาระสุดท้ายของมนุษย์ทุกคน และผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่จะเอาเหตุการณ์นั้นใส่ไว้ในใจ

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

² ไปยังเรือนที่​มี​การไว้​ทุกข์​ก็ดี​กว่าไปยังเรือนที่​มี​การเลี้ยงกัน เพราะนั่นเป็นวาระสุดท้ายของมนุษย์​ทั้งปวง และผู้​ที่​ยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่จะเอาเหตุ​การณ์​นั้นใส่​ไว้​ในใจ

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

² ไปบ้านที่มีการไว้ทุกข์ ก็ดีกว่าไปบ้านที่มีงานเลี้ยง เพราะความตายเป็นจุดหมายปลายทางของทุกคน ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ควรใส่ใจในข้อนี้

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

² การ​ไป​บ้าน​ที่​กำลัง​ไว้ทุกข์​ย่อม​ดีกว่า​ไป​บ้าน​ที่​กำลัง​เลี้ยง​ฉลอง เพราะ​ว่า​บ้านแรก​คือ​จุดจบ​ของ​ทุกๆคน และ​คน​ที่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ก็​ควร​ตระหนัก​ใน​เรื่องนี้

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

² ไป​บ้าน​ที่​มี​ความ​เศร้า​โศก​ดี​กว่า ไป​บ้าน​ที่​มี​งาน​เลี้ยง เพราะ​คน​ที่​มี​ชีวิต​อยู่​ควร​เตือน​ตน​เอง​เสมอ​ว่า ความ​ตาย​กำลัง​รอ​เรา​ทุก​คน​อยู่

ปัญญาจารย์ 7:2 Referans Kwoze

เพลงสดุดี 90:12

เพราะฉะนั้น​ขอ​ทรง​โปรด​สอน​ให้​ข้าพ​เจ้า​นับ​วัน​คืน​ทั้ง​หลาย​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​เป็น, เพื่อ​จะ​ได้​มี​ใจ​ประกอบ​ไป​ด้วย​สติปัญญา.

พระบัญญัติ 32:29

เรา​ปรารถนา​จะ​ให้​คน​เหล่านี้​มี​ปัญญา, ให้​รู้​เข้าใจ​สิ่ง​นี้, เพื่อ​จะ​ตรอง​คิดถึง​การ​ที่สุด​ปลาย​ชีวิต​เขา!

ฮี​บรู 9:27

และ​มนุษย์​ทั้ง​หลาย​มี​กำหนด​ไว้​แล้ว​ว่า​จะต้อง​ตาย​หน​หนึ่ง และ​ภาย​หลัง​นั้น​จะ​ถึง​การ​พิพากษา​ฉัน​ใด.

พระบัญญัติ 32:46

ก็​กล่าว​แก่​เขา​ทั้ง​หลาย​ว่า, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​สนใจ​ใน​ถ้อยคำ​ทั้งปวง​เหล่านี้​ที่​เรา​ได้​สำแดง​แก่​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ใน​วันนี้, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​สั่ง​ให้​บุตร​หลาน​ของ​เจ้า, เชื่อฟัง​ทำ​ตาม​บรรดา​ถ้อยคำ​พระ​บัญญัติ​เหล่านี้.

ฟีลิปปี 3:19

ปลาย​ทาง​ของ​คน​เหล่านั้น​คือ​ความ​พินาศ, พระ​ของ​เขา​ก็​คือ​กะเพาะ​ของ​เขา​เอง, เขา​เอา​ความ​ที่​น่า​อาย​ขึ้น​มา​อวด, เขา​เอา​ใจ​ใส่​ใน​สิ่งของ​โลก​นี้.

มัทธิว 5:4

“บุคคล​ผู้ใด​โศกเศร้า​ก็​เป็น​สุข, เพราะว่า​เขา​จะ​ได้รับ​ความ​บรรเทา​ทุกข์​นั้น

ฮักกัย 1:5

พระ​ยะ​โฮ​วา​จอมพล​โยธา​ตรัส​ว่า, “บัดนี้​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​พิจารณา​แนวทาง​ประพฤติ​ของ​ตน.

อิสยาห์ 47:7

และ​เจ้า​ว่า, ‘เรา​จะ​ดำรง​อยู่​เป็น​นิจ, เป็น​นางพญา​อยู่​ชั่ว​กัล์ป​ชั่ว​กัลป์:’ แต่​เจ้า​ไม่​จำ​เรื่อง​นี้​ใส่ใจ​ไว้, หรือ​ไม่​คิด​ว่า​อะไร​จะ​เกิด​ขึ้น​ใน​ตอน​ปลาย

อาฤธโม 23:10

ใคร​จะ​นับ​วงศ์​วาน​ของ​ยาโคบ​อัน​มากมาย​ราว​กับ​ผง​คลี​ดิน​ได้, แล​พวก​ยิศรา​เอลแบ่ง​เป็น​สี่​ส่วน​ผู้ใด​จะ​นับ​ส่วน​หนึ่ง​ได้, ขอให้​ข้า​ตาย​เหมือนกัน​ที่​สัตย์​ซื่อ​นั้น, ขอให้​ที่สุด​ชีวิต​ของ​ข้า​เป็น​เหมือน​ชีวิต​ของ​ผู้​เหล่านั้น.”

มาลาคี 2:2

ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ไม่​เชื่อฟัง​ไม่​เอาใจใส่, เพื่อ​จะ​ให้​บังเกิด​เกียรติยศ​แก่​นาม​ของ​เรา, เรา​ก็​จะ​แช่ง​เจ้า, และ​จะ​กลับ​คำ​พร​ของ​เจ้า​ให้​กลาย​เป็น​คำ​แช่ง​ไป, เรา​จะ​แช่ง​เจ้า​จ​ริงๆ นะ, ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​มิได้​เอาใจใส่.

ปัญญาจารย์ 2:14

ตา​ของ​คน​ผู้​มี​สติปัญญา​อยู่​ที่​ศีรษะ​เขา, แต่​ผู้​โฉด​เขลา​ดำเนิน​อยู่​ใน​ความ​มืดมน: แต่​ถึงกระนั้น​ข้าฯ ยัง​เห็น​ว่า​เคราะห์​อัน​เดียวกัน​เกิด​ขึ้น​แก่​เขา​ทั้ง​สอง​นั้น.

ปัญญาจารย์ 2:16

เพราะว่า​คน​มี​สติปัญญา​ก็​เหมือน​กัน​กับ​คน​โฉด​เขลา เพราะ​ไม่​มี​ความ​จดจำ​อะไร​ไว้​ได้​เป็น​นิจ​ด้วย​กัน​ทั้งนั้น; ด้วย​เห็น​แล้ว​ว่า​ใน​วันข้างหน้า​ก็​คง​พา​กัน​ลืม​อะไร​หมด. พุทโธ่, คน​มี​สติปัญญา​จะ​ตาย​เหมือน​คน​โฉด​เขลา!

ปัญญาจารย์ 3:19

เพราะ​เมื่อ​มี​อะไร​ตก​แก่​บุตร​มนุษย์​ทั้ง​หลาย​ก็​ตก​แก่​สัตว์​เดียรัจฉาน​ด้วย; แม้​มี​เหตุ​อะไร​สัก​อย่างหนึ่ง​ตก​แก่​สัตว์​เดียรัจฉาน​เช่น​ความ​ตาย​ตก​แก่​มนุษย์, ความ​ตาย​ก็​ตก​แก่​สัตว์; เออ​ทั้งผอง​ก็​มี​ลมหายใจ​อย่าง​เดียว​กัน; และ​มนุษย์​ไม่​มี​อะไร​ดี​ยิ่ง​ไป​กว่า​สัตว์​เดียรัจฉาน: เพราะว่า​สาร​พัตร​เป็น​อนิจจัง.

ปัญญาจารย์ 3:20

ทั้ง​สอง​ฝ่าย​นั้น​ลง​ไป​ยัง​ที่​เดียวกัน; ทั้ง​สอง​ฝ่าย​นั้น​เป็น​มา​จาก​ผงคลี​ดิน, และ​ทั้ง​สอง​ฝ่าย​ก็​กลับ​เป็น​ผงคลี​ดิน​อีก.

ปัญญาจารย์ 6:6

เออ, แม้ว่า​เด็ก​นั้น​มี​ชีวิต​อยู่​พัน​ปี​คูณ​ด้วย​สอง, แต่​ยัง​หา​เห็น​ความ​ดี​ไม่, เขา​ทั้งผอง​ไม่​ไป​ลง​หลุม​เหมือน​กัน​หรือ?

ปัญญาจารย์ 9:2

เคราะห์​อัน​เดียวกัน​ตก​แก่​คน​ทั้งปวง​เหมือน​กัน​หมด: เคราะห์​อัน​เดียวกัน​ตก​แก่​ผู้​ชอบธรรม​และ​ผู้​อธรรม; ตก​แก่​คน​ดี, ตก​แก่​คน​สะอาด​และ​แก่​คน​ลามก​สกปรก; ตก​แก่​ผู้​ที่​กระทำ​สัก​การ​บูชา​และ​แก่​ผู้​ที่​ไม่​กระทำ​สัก​การ​บูชา: ตก​แก่​คน​มี​บุญ​อย่างไร​ก็​แก่​คน​มี​บาป​อย่าง​นั้น; ตก​แก่​คน​ที่​สาบาน​อย่างไร​ก็​ตก​แก่​คน​ที่​กลัว​ไม่​กล้า​สาบาน​อย่าง​นั้น.

ปัญญาจารย์ 9:3

นี่แหละ​เป็น​ความ​ชั่ว​ที่​มี​อยู่​ใน​บรรดา​การ​ที่​บังเกิด​ขึ้น​ภายใต้​ดวงอาทิตย์, คือ​ว่า​มี​เคราะห์​อัน​เดียวกัน​ที่​ตก​แก่​คน​ทั้งปวง: และ​จิตต์​ใจ​ของ​บุตร​มนุษย์​เต็มไปด้วย​ความ​ชั่ว, และ​ความ​โฉด​เขลา​อยู่​ใน​ใจ​ของ​เขา​เมื่อ​ยัง​มี​ชีวิต, และ​ต่อจากนั้น​เขา​ก็​ไป​หา​คนตาย.

เยเรมีย์ 16:8

เจ้า​อย่า​เข้า​ไป​ใน​เรือน​เลี้ยง​โต๊ะ​ของ​เขา, เพื่อ​จะ​ได้​นั่งลง​กิน​แล​ดื่ม​ด้วย​เขา​เลย.

ปัญญาจารย์ 9:5

เพราะว่า​คน​เป็น​ยอม​รู้​ว่า​เขา​เอง​คงจะ​ตาย, แต่​คนตาย​แล้ว​ก็​ไม่​รู้​อะไร​เลย, หรือ​เขา​หา​ได้​รับ​รางวัล​อีก​ไม่​เลย; ด้วยว่า​ใครๆ ก็​พา​กัน​ลืม​เขา​เสีย​หมด​แล้ว.