ดาเนียล 2:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19404 ฝ่ายชาวเคเซ็ดนั้นได้ทูลกษัตริย์เป็นภาษาซุเรียว่า, “ข้าแต่ราชา, ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์เถิด, ขอให้ฝ่าพระบาทเล่าพระสุบินนั้นให้แก่ข้าพเจ้าฟัง, แล้วข้าพเจ้าจะแก้พระสุบินนั้นให้ฝ่าพระบาททราบ.” Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน4 แล้วคนเคลเดียจึงทูลกษัตริย์เป็นภาษาอาราเมคว่า “ข้าแต่พระราชา ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอเล่าพระสุบินแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์ แล้วเหล่าข้าพระบาทจะได้ถวายคำแก้พระสุบิน” Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV4 แล้วคนเคลเดียจึงกราบทูลกษัตริย์เป็นภาษาอารัมว่า “โอ ข้าแต่กษัตริย์ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอทรงเล่าพระสุบินให้แก่พวกผู้รับใช้ของพระองค์ แล้วเหล่าข้าพระองค์จะได้ถวายคำแก้พระสุบิน” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย4 พวกโหราจารย์จึงกราบทูลเป็นภาษาอารเมคว่า “ขอฝ่าพระบาทจงทรงพระเจริญ! โปรดเล่าความฝันมาเถิด พวกข้าพระบาทจะทูลทำนายถวาย” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย4 พวกคาสดิมก็พูดกับกษัตริย์เป็นภาษาอารเมคว่า “ข้าแต่กษัตริย์ ขอให้พระองค์มีอายุยืนยาว ขอพระองค์ได้โปรดเล่าความฝันของพระองค์ให้พวกเราฟังด้วยเถิด พวกเราจะได้ทำนายฝันให้กับพระองค์” Gade chapit laพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)4 โหราจารย์ตอบกษัตริย์เป็นภาษาอาราเมคว่า “โอ กษัตริย์ ขอให้กษัตริย์มีชีวิตยิ่งยืนนานเถิด โปรดบอกพวกเราที่เป็นผู้รับใช้ของท่านเถิดว่า ท่านฝันอะไร และพวกเราจะแก้ฝันให้ท่าน” Gade chapit la |
และเมื่อถึงรัชชกาลกษัตริย์อะระธาสัศธา, บิศลาม, มิธระดาธ, ตาบะเอ็ล, กับคนทั้งปวงที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา, ได้เขียนหนังสือฉะบับหนึ่งทูลถวายแก่อะระธาสัศธากษัตริย์ประเทศฟารัศ; และหนังสือนั้นเขาได้เขียนเป็นภาษาอะราม, และได้ใช้อักษรเป็นภาษานั้นด้วย, ซึ่งแปลเป็นเนื้อความว่า.
ขณะนั้นดานิเอล, ผู้ถูกขนานนามว่าเบละตะซาซัร, ก็อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง, เพราะความคิดได้ทำให้เขาหัวยุ่ง, กษัตริย์จึงตรัสว่า, “เบละตะซาซัรเอ๋ย, อย่าให้เนื้อเรื่องของความฝัน, หรือคำแก้ฝันทำให้เจ้ายุ่งใจเลย!” เบละตะซาซัรจึงทูลตอบว่า, “ข้าแต่ราชา, ขอให้พระสุบินนั้นบังเกิดแก่ผู้ที่เกลียดชังฝ่าพระบาท, และคำแก้พระสุบินนั้นตกต้องกับศัตรูของฝ่าพระบาทเถิด!
ด้วยเธอได้ลงไปวันนี้, ฆ่าโคสัตว์อ้วนพีและแกะเป็นอันมาก, แล้วได้เชิญโอรสทั้งหลายของพระองค์, และนายทหารทั้งหลาย, และอะบีอาธารปุโรหิต, ข้าแต่พระองค์, ท่านทั้งหลายเหล่านั้นกินเลี้ยงกันต่อพระพักตรอะโดนียาและพากันร้องว่า, ขอให้กษัตริย์อะโดนียาจงทรงพระเจริญเถิด.
ปวงอัครมหาเสนาบดี, ผู้บริหารราชการแผ่นดิน, เจ้าเมืองและปลัดเมือง, ที่ปรึกษาราชการแผ่นดินและตุลาการได้ปรึกษาพร้อมกันแล้ว, เพื่อจะให้ตั้งพระราชกฤษฎีกา, และออกหมายประกาศแข็งแรงว่า, ถ้าผู้ใดขอสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อพระหรือมนุษย์ภายในสามสิบวันนี้, ยกเว้นขอต่อราชา, ข้าแต่ราชัน, ผู้นั้นต้องถูกทิ้งลงในถ้ำสิงห์.