Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




ดาเนียล 2:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

4 ฝ่าย​ชาว​เคเซ็ด​นั้น​ได้​ทูล​กษัตริย์​เป็น​ภาษา​ซุเรีย​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็นนิตย์​เถิด, ขอ​ให้​ฝ่าพระบาท​เล่า​พระ​สุบิน​นั้น​ให้แก่​ข้าพ​เจ้า​ฟัง, แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จะ​แก้​พระ​สุบิน​นั้น​ให้​ฝ่าพระบาท​ทราบ.”

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

4 แล้วคนเคลเดียจึงทูลกษัตริย์เป็นภาษาอาราเมคว่า “ข้าแต่พระราชา ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอเล่าพระสุบินแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์ แล้วเหล่าข้าพระบาทจะได้ถวายคำแก้พระสุบิน”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

4 แล​้วคนเคลเดียจึงกราบทูลกษั​ตริ​ย์เป็นภาษาอารัมว่า “​โอ ข้าแต่​กษัตริย์ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอทรงเล่าพระสุ​บิ​นให้​แก่​พวกผู้​รับใช้​ของพระองค์ แล​้วเหล่าข้าพระองค์จะได้ถวายคำแก้พระสุ​บิน​”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

4 พวกโหราจารย์จึงกราบทูลเป็นภาษาอารเมคว่า “ขอฝ่าพระบาทจงทรงพระเจริญ! โปรดเล่าความฝันมาเถิด พวกข้าพระบาทจะทูลทำนายถวาย”

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

4 พวกคาสดิม​ก็​พูด​กับ​กษัตริย์​เป็น​ภาษา​อารเมค​ว่า “ข้าแต่​กษัตริย์ ขอให้​พระองค์​มี​อายุ​ยืนยาว ขอ​พระองค์​ได้โปรด​เล่า​ความฝัน​ของ​พระองค์​ให้​พวกเรา​ฟัง​ด้วยเถิด พวกเรา​จะได้​ทำนาย​ฝัน​ให้กับ​พระองค์”

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

4 โหราจารย์​ตอบ​กษัตริย์​เป็น​ภาษา​อาราเมค​ว่า “โอ กษัตริย์ ขอ​ให้​กษัตริย์​มี​ชีวิต​ยิ่ง​ยืน​นาน​เถิด โปรด​บอก​พวก​เรา​ที่​เป็น​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​เถิด​ว่า ท่าน​ฝัน​อะไร และ​พวก​เรา​จะ​แก้​ฝัน​ให้​ท่าน”

Gade chapit la Kopi




ดาเนียล 2:4
23 Referans Kwoze  

เมื่อ​ราชินี​ได้​สดับ​เรื่อง​ของ​ราชา​และ​ของ​เจ้านาย​ก็​เสด็จ​เข้า​มา​ใน​ท้องพระโรง​การ​เลี้ยง; ราชินี​จึง​กราบ​ทูล​ว่า, “ข้า​แต่​พระ​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด, ขอ​อย่า​ให้​ฝ่าพระบาท​มี​พระทัย​ทุรนทุราย หรือ​ให้​พระ​พัก​ตร​ของ​ฝ่าพระบาท​สลด​ไป​เลย.


เขา​กราบ​ทูล​แก่​ราชา​นะ​บูคัศเนซัร​นั้น​ว่า. “ข้า​แต่​พระ​ราชา, ขอ​ให้​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด,


และ​เมื่อ​ถึง​รัชช​กาล​กษัตริย์​อะ​ระ​ธาสัศธา, บิ​ศ​ลาม, มิ​ธ​ระ​ดาธ, ตา​บะเอ็ล, กับ​คน​ทั้งปวง​ที่​เป็นเพื่อน​สนิท​ของ​เขา, ได้​เขียน​หนังสือ​ฉะ​บับ​หนึ่ง​ทูล​ถวาย​แก่​อะ​ระ​ธาสัศธา​กษัตริย์​ประเทศ​ฟารัศ; และ​หนังสือ​นั้น​เขา​ได้​เขียน​เป็น​ภาษา​อะ​ราม, และ​ได้​ใช้​อักษร​เป็น​ภาษา​นั้น​ด้วย, ซึ่ง​แปล​เป็น​เนื้อความ​ว่า.


ขณะนั้น​เอ​ละ​ยา​คีม, และ​เซ็บ​นา, และ​โย​อา, ได้​กล่าว​ตอบ​แก่​แม่ทัพ​รับ​ซา​เค​ว่า, “ขอ​ได้​โปรด​พูด​แก่​ข้าพ​เจ้า​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​เป็น​ภาษา​ซุเรีย, เพราะ​พวก​ข้าพ​เจ้า​เข้าใจ​ได้; แต่​ขอ​อย่า​พูด​แก่​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ภาษา​เฮ็บ​ราย​ให้​คน​ที่อยู่​บน​กำแพง​นี้​ได้ยิน​เลย.”


ฝ่าย​ดานิเอล​ได้​ทูล​กษัตริย์​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็นนิตย์​เถิด,


ขณะนั้น​ปวง​อัครมหาเสนาบดี​และ​มวล​เจ้าเมือง​ก็​ไป​ชุม​นม​เข้าเฝ้า​พระเจ้าแผ่น​ดิน, และ​กราบ​ทูล​ว่า​ดังนี้, “ข้า​แต่​ราชัน​ดา​ระ​ยา​ศ, ขอ​ทรง​พระ​เจริญ​เป็น​นิจ​เถิด​!


แล้ว​พระนาง​บัธ​เซ​บา​ก็​ซบ​พระ​พัก​ต​รก​ราบ​ลง​ถึง​พื้นดิน​ถวาย​คำนับ​กษัตริย์​และ​กราบ​ทูล​ว่า, ขอ​โปรด​ให้​เจ้านาย​ข้าพ​เจ้า, คือ​กษัตริย์​ดา​วิด​จง​ทรง​พระ​เจริญ​อยู่​เป็น​นิจ​เถิด


ฝ่าย​ประชาชน​ซึ่ง​เดิน​ไป​ข้างหน้า กับ​ผู้​ที่​ตามมา​ข้าง​หลัง ก็​พร้อม​กัน​โห่​ร้อง​ขึ้น​ว่า “โฮซัน​นา​แก่​ราช​โอรส​ของ​ดาวิด, ขอให้​ท่าน​ผู้​ที่​เสด็จ​มา​ใน​นาม​ของ​พระ​เจ้า​จง​ทรง​พระ​เจริญ​สุข​สวัสดิ์​ยิ่งๆ ขึ้น​ไป.”


แต่​เมื่อ​ปวง​ปราชญ์​ของ​กษัตริย์​เข้า​มา​แล้ว​ก็​ไม่​มี​ใคร​อ่าน​อักษร​นั้น​ออก, หรือ​แปล​ความใน​อักษร​นั้น​ให้​กษัตริย์​ฟัง​ได้.


ขณะนั้น​ดานิเอล, ผู้​ถูก​ขนานนาม​ว่า​เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัร, ก็​อึ้ง​อยู่​ครู่​หนึ่ง, เพราะ​ความคิด​ได้​ทำ​ให้​เขา​หัว​ยุ่ง, กษัตริย์​จึง​ตรัส​ว่า, “เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัรเอ๋ย, อย่า​ให้​เนื้อเรื่อง​ของ​ความ​ฝัน, หรือ​คำ​แก้​ฝัน​ทำ​ให้​เจ้า​ยุ่งใจ​เลย​!​” เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัร​จึง​ทูล​ตอบ​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ให้​พระ​สุบิน​นั้น​บังเกิด​แก่​ผู้​ที่​เกลียดชัง​ฝ่าพระบาท, และ​คำ​แก้​พระ​สุบิน​นั้น​ตก​ต้อง​กับ​ศัตรู​ของ​ฝ่าพระบาท​เถิด​!


พวก​โหร, พวก​หมอดู, พวก​เคเซ็ด​และ​พวก​เล่นกล​ก็​เขา​มา, แล้ว​เรา​ได้​เล่า​สุบิน​เรื่อง​นั้น​ให้​เขา​ฟัง, แต่​เขา​แก้​สุบิน​ให้​เรา​ไม่​ได้.


ผู้​ที่​ทำ​ให้​เครื่อง​ลาง​ของ​พวก​หมอดู​หมด​ขลัง, หมอ​โชคชะตา​ราศี​เป็น​คนบ้า​ไป; ทำ​ให้​นักปราชญ์​ของ​เขา​ต้อง​ด้อย​ถอยหลัง, และ​ทำ​ให้​ความ​รู้​ของ​เขา​เป็น​ความ​เขลา;


ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กราบ​ทูล​ตอบ​ว่า, ขอ​ให้​กษัตริย์​ทรง​มี​พระ​ชน​มา​ยุ​เจริญ​ยืน​นาน​เถิด: แต่​เห็น​ว่า​สมควร​ที่​ข้าพ​เจ้า​จะ​มี​หน้า​โศกเศร้า, เมื่อ​เมือง​อัน​เป็น​ที่​สถาน​สำหรับ​ฝังศพ​แห่ง​เชื้อ​วงศ์​บิดา​ของ​ข้าพ​เจ้า​นั้น​เป็น​เมือง​ร้าง, และ​ประตู​ทั้งปวง​นั้น​ไฟ​ก็​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว?


ด้วย​เธอ​ได้​ลง​ไป​วันนี้, ฆ่า​โค​สัตว์​อ้วน​พี​และ​แกะ​เป็น​อัน​มาก, แล้ว​ได้​เชิญ​โอรส​ทั้ง​หลาย​ของ​พระองค์, และ​นายทหาร​ทั้ง​หลาย, และ​อะบี​อา​ธาร​ปุโรหิต, ข้า​แต่​พระองค์, ท่าน​ทั้ง​หลาย​เหล่านั้น​กินเลี้ยง​กัน​ต่อ​พระ​พักตรอะโดนี​ยา​และ​พา​กัน​ร้อง​ว่า, ขอ​ให้​กษัตริย์​อะโดนี​ยา​จง​ทรง​พระ​เจริญ​เถิด.


ซา​มูเอล​กล่าว​ให้​ชน​นิกร​ฟัง​ว่า, ผู้​ที่​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​เลือก​ไว้, ท่าน​สัง​เกตุ​ดู​แล้ว​หรือว่า, หา​มี​ใคร​จะ​เปรียบ​ได้​ชน​ทั้งปวง​ก็​โห่ร้อง​ด้วย​เสียง​ดัง​ว่า, ขอ​ให้​กษัตริย์​องค์​นี้​ทรง​พระ​เจริญ​ชันษา​เถิด


ครั้น​เวลา​รุ่ง​เช้า ท่าน​มี​พระทัย​อัน​เศร้า​โศก, รับสั่ง​ให้​หา​คน​มี​ปัญญา​และ​โหรา​ทั้ง​ปวง​ทั่ว​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​มา​เฝ้า; แล้ว​ทรง​เล่า​สุบิน​นิมิตต์​ให้​เขา​ฟัง; แต่​ไม่​มี​ผู้ใด​จะ​ทูล​แก้​สุบิน​นิมิตต์​นั้น​ได้


ลา​บาน​จึง​ตั้ง​ชื่อ​กอง​หิน​นั้น​ว่า​ยะฆัร​ซา​ฮา​ดู​ธา: แต่​ยา​โคบ​ตั้ง​ชื่อ​ว่า​ฆาเลด.


เอ็ล​ยา​คิม​บุตร​ฮีศคี​ยา, เซ็บนา, และ​โย​อา, ได้​กล่าว​แก่​รับ​ซา​เค​ว่า, ขอ​ท่าน​ได้​กล่าว​แก่​ผู้​ทาส​ของ​ท่าน​เป็น​ภาษา​ซุเรีย: ด้วยว่า​ข้าพ​เจ้า​ก็​เขา​ใจ​ภาษา​นั้น: และ​อย่า​กล่าว​แก่​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ภาษา​ยูดา​ให้​คน​ทั้งปวง​ซึ่ง​อยู่​บน​กำแพง​ฟัง.


ให้​เลือก​เอา​คน​หนุ่ม​ที่​ไม่​พิการ​เลย แต่​มี​รูป​งาม​และ​มี​สติปัญญา​เฉลียวฉลาด, สม​จะ​เรียนรู้​และ​เข้าใจ​ใน​วิช​ชา​ต่างๆ ได้, เช่น​อย่าง​คน​ที่​สามารถ​รับราชการ​ใน​วัง​หลวง​ได้, และ​ให้​สอน​เขา​ให้​มี​ความ​รู้ และ​ให้​พูด​ภาษา​ชาว​เคเซ็ด​เป็น.


เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​ทูล​ตอบ​เป็น​คำ​รบ​สอง​ว่า, “ขอ​ฝ่าพระบาท​ได้​ทรง​แจ้ง​เนื้อเรื่อง​ใน​พระ​สุบิน​แก่​ผู้​ทาส​ของ​ฝ่าพระบาท, แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​ถวาย​คำ​แก้​พระ​สุบิน​นั้น.”


“เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัร, เจ้ากรม​กอง​โหราศาสตร์​เอ่ย, เพราะ​เรา​รู้อยู่​ว่า, วิญญาณ​ของ​เหล่า​พระ​ผู้บริสุทธิ์​ก็​สิงสถิต​อยู่​ภายใน​ท่าน, จึง​ไม่​มี​ความลับ​ลึก​ฉันใด​ทำ​ให้​ท่าน​ลำบาก​ใจ; ท่าน​จง​บอก​ลาง​ของ​สุบิน​ซึ่ง​เรา​ได้​เห็น, และ​แก้​สุบิน​นั้น​ให้​เรา​ฟัง.


ปวง​อัครมหาเสนาบดี, ผู้บริหาร​ราชการ​แผ่น​ดิน, เจ้าเมือง​และ​ปลัด​เมือง, ที่ปรึกษา​ราชการ​แผ่น​ดิน​และ​ตุลาการ​ได้​ปรึกษา​พร้อมกัน​แล้ว, เพื่อ​จะ​ให้​ตั้ง​พระราชกฤษฎีกา, และ​ออก​หมายประกาศ​แข็งแรง​ว่า, ถ้า​ผู้ใด​ขอ​สิ่งหนึ่งสิ่งใด​ต่อ​พระ​หรือ​มนุษย์​ภายใน​สาม​สิบ​วันนี้, ยกเว้น​ขอ​ต่อ​ราชา, ข้า​แต่​ราชัน, ผู้​นั้น​ต้อง​ถูก​ทิ้ง​ลง​ใน​ถ้ำ​สิงห์.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite