Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




2ซามูเอล 24:16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

16 เมื่อ​ทูต​นั้น​เหยียด​มือ​ออกจะ​ทำลาย​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม, พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​กลับ​พระทัย​จาก​เหตุร้าย​นั้น, จึง​ทรง​ตรัส​แก่​ทูต​ผู้​ที่​ล้าง​ผลาญ​พล​เมือง​ว่า, “พอ​แล้ว, เดี๋ยวนี้​ให้​มือเบา​ลง​เถิด.” ส่วน​ทูต​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​อยู่​ริม​ลาน​ข้าวของ​อะ​ราว​นา​ชาติ​ยะบูศ.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

ฉบับมาตรฐาน

16 และเมื่อทูตสวรรค์ยื่นมือออกเหนือกรุงเยรูซาเล็มเพื่อทำลายเมืองนั้น พระยาห์เวห์กลับพระทัยเรื่องเหตุร้ายนั้น ทรงบัญชาทูตสวรรค์ผู้กำลังทำลายท่ามกลางประชาชนว่า “พอแล้ว ยั้งมือของเจ้า” ส่วนทูตของพระยาห์เวห์ก็อยู่ที่ลานนวดข้าวของอาราวนาห์คนเยบุส

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

16 และเมื่อทูตสวรรค์ยื่​นม​ือออกเหนือกรุงเยรูซาเล็มจะทำลายเมืองนั้น พระเยโฮวาห์ทรงกลับพระทัยในเหตุร้ายนั้น ตรั​สส​ั่งทูตสวรรค์​ผู้​กำลังทำลายประชาชนว่า “​พอแล้ว ยับยั้​งม​ือของเจ้าได้” ส่วนทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์​ก็​อยู่​ที่​ลานนวดข้าวของอาราวนาห์คนเยบุส

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

16 เมื่อทูตสวรรค์เงื้อมือขึ้นจะทำลายล้างกรุงเยรูซาเล็ม องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทุกข์พระทัยเนื่องด้วยภัยพิบัตินั้น จึงตรัสกับทูตนั้นว่า “พอแล้ว! ยั้งมือเถิด” ขณะนั้นทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังยืนอยู่ที่ลานนวดข้าวของอาราวนาห์ชาวเยบุส

Gade chapit la Kopi

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

16 เมื่อ​ทูตสวรรค์​ยื่น​มือ​ของ​ตน​ออก​เพื่อ​ทำลาย​เยรูซาเล็ม พระยาห์เวห์​เปลี่ยนใจ​เรื่อง​การ​ทำลายนั้น และ​พูด​กับ​ทูตสวรรค์​ผู้​ที่​กำลัง​ทำให้​ประชาชน​เจ็บป่วย​อยู่​นั้น​ว่า “พอ​แล้ว เก็บ​มือ​ท่าน​กลับ​คืน​ได้​แล้ว” ทูตสวรรค์​ของ​พระยาห์เวห์​จึง​อยู่​ที่​ลาน​นวดข้าว​ของ​อาราวนาห์ ชาว​เยบุส

Gade chapit la Kopi

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

16 และ​เมื่อ​ทูต​สวรรค์​ยื่น​มือ​ไป​ทาง​เยรูซาเล็ม​เพื่อ​ทำลาย​เมือง​ให้​สิ้น​ไป พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เสีย​ใจ​เพราะ​ความ​วิบัติ จึง​กล่าว​กับ​ทูต​สวรรค์​ที่​กำลัง​ทำลาย​พล​เมือง​ว่า “พอ​แล้ว ยั้ง​มือ​ของ​เจ้า​ไว้” และ​ทูต​สวรรค์​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​อยู่​ที่​ข้าง​ลาน​นวด​ข้าว​ของ​อาราวนาห์​ชาว​เยบุส

Gade chapit la Kopi




2ซามูเอล 24:16
37 Referans Kwoze  

เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เสด็จ​ไป​ทั่ว​ประเทศ​เพื่อ​จะ​ได้​ประหาร​ชาว​อาย​ฆุบ​โต; เมื่อ​พระ​องค์​ทรง​เห็น​เลือด​ที่​พรม​ไว้​ที่​กรอบ​ประตู​ข้างบน, และ​กรอบ​ข้างๆ, พระองค์​จะ​ทรง​ผ่าน​เว้น​ประตู​นั้น, ไม่​ยอม​ให้​ผู้​ประหาร​เข้า​ไป​ใน​เรือน​ของ​เจ้า.


พระองค์​จึง​ทรง​กลับ​หวน​พระ​ทัย​โท​มนัสส์​ถึง​การ​ที่​ได้​สร้าง​มนุษย์​ไว้​บน​แผ่น​ดิน;


ใน​บัด​เดี๋ยว​นั้น ทูต​องค์​หนึ่ง​ของ​พระ​เจ้า​บันดาล​ให้​เกิด​โรค​ร้าย​แก่​ท่าน, เพราะ​ท่าน​มิได้​ถวาย​เกียรติยศ​แก่​พระ​เจ้า แล้ว​ก็​มี​ตัว​หนอน​เกิด​กิน​ร่างกาย​ของ​ท่าน​จนถึง​แก่​พิราลัย


ซะโล​โม​ได้​ทรง​จัดทำ​การ​สร้าง​โบสถ์​วิหาร​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ที่​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​บน​ยอด​ภูเขา​ชื่อ​โมรี​ยา, ตำบล​ที่​พระองค์​ทรง​ปรากฏ​แก่​ดา​วิด​ราช​บิดา, คือ​ตำบล​ที่​ดา​วิด​ได้​กำหนด​ไว้​ที่​ลาน​ข้าวของ​อะ​ราว​นา​ชาติ​ยะบูศ.


คืน​วัน​นั้น​ทูต​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ออก​ไป​ตี​ค่าย​ชาว​อะซู​ริ​ยะ, ทหาร​ตาย​แสน​สี่​หมื่น​ห้า​พัน​คน: ครั้น​รุ่งเช้า​เมื่อ​เขา​ทั้ง​หลาย​ลุก​ขึ้น, ก็​เห็น​คน​ทั้ง​หลาย​เหล่านั้น​เป็น​แต่​ซากศพ.


“เรา​มี​ความ​เบื่อหน่าย​แล้ว​ซึ่ง​เรา​ได้​ตั้ง​ซา​อูล​ไว้​เป็น​กษัตริย์​. เหตุ​ว่า​เขา​เอาใจ​ออกหาก​ไม่​ดำเนิน​ตาม​เรา, ทั้ง​ไม่​ประพฤติ​ตาม​บัญญัติ​ของ​เรา​ด้วย.” ซา​มูเอล​ก็​ร้อนใจ, จึง​ร้อง​ทูล​อ้อนวอน​พระ​ยะ​โฮ​วา​ตลอด​คืน​นั้น.


แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​ใช้​ทูต​องค์​หนึ่ง​ให้​ทรง​ล้าง​ผลาญ​ทหาร​เข้มแข็ง​กับ​นาย​หมวด​นาย​กอง​ใน​กองทัพ​กษัตริย์​อา​ซูเรีย. กษัตริย์​นั้น​มี​ความ​อับอาย​จึง​หัน​หน้า​ไป​ยัง​แผ่น​ดิน​ของ​ท่าน, เมื่อ​ท่าน​เข้า​ไป​ใน​โบสถ์​แห่ง​พระ​ของ​ท่าน, คน​ที่​เกิด​แต่​บั้นเอว​ของ​ท่าน, ก็​เอา​ดาบ​ฆ่า​ท่าน​เสีย​ที่นั่น.


ซึ่ง​คน​ส่วนมาก​ได้​ลงโทษ​คน​นั้น​ก็​พอสมควร​อยู่​แล้ว.


เมื่อ​เสด็จ​กลับมา​ครั้ง​ที่​สาม​พระ​องค์​จึง​ตรัส​แก่​เขา​ว่า. “ท่าน​ยัง​จะ​นอน​ต่อไป​ให้​หาย​เหนื่อย​อีก​หรือ พอ​เถอะ นี่​แน่ะ. เวลา​ซึ่ง​บุตร​มนุษย์​ต้อง​ถูก​มอบ​ไว้​ใน​มือ​คน​บาป​มาถึง​แล้ว.


แล​เรา​จะ​เอา​โลหิต​ของ​เขา​ออก​จาก​ปาก​เขา, แล​บรรดา​เครื่อง​อัน​น่าเกลียด​ออก​จาก​ระหว่าง​ซี่​ฟัน​เขา, แล​เขา​ที่​เหลือ​อยู่​นั้น​คือ​เขา​เอง​จะ​เป็น​สำหรับ​พระเจ้า​ของ​เรา, แล​เขา​จะ​เป็น​ดุจ​เจ้าพระยา​ใน​จำพวก​ยะฮูดา, แล​เมือง​เอ็ค​โร​น​จะ​เป็น​ดุจ​ชาว​ยะบูศ​คน​หนึ่ง.


โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ข้าพ​เจ้า​ได้ยิน​กิตติศัพท์​ของ​พระองค์​แล​กลัว​อยู่, โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา​จง​บันดาล​ให้การ​ของ​พระองค์​ฟื้น​ขึ้น ณ ท่ามกลาง​ปี​ทั้ง​หลาย, แล​ใน​ท่ามกลาง​ปี​ทั้ง​หลาย​จง​ให้​มี​ความ​รู้​ทั่ว​กัน, ใน​ความ​พิ​โร​ธ​จง​ระลึก​ถึง​ความ​เมตตา.


พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​จึง​กลับ​พระทัย​จาก​การ​นี้, แล​พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​ตรัส​ว่า​มิได้​เป็น.


พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​กลับ​พระทัย​จาก​การ​นี้, พระ​ยะ​โฮ​วา​ก็​ตรัส​ว่า​จะ​มิได้​เป็น.


เพราะ​เรา​จะ​ไม่​โต้แย้ง​เจ้า​อยู่​ร่ำไป, หรือ​จะ​โกรธ​เจ้า​อยู่​เสมอ, เพราะว่า​ดวง​จิตต์​นั้น​ออก​ไป​จาก​เรา, และ​ทั้ง​มนุษย์​ที่​เรา​ได้​สร้าง​นั้น.


พระองค์​ได้​ทรง​หวด​ชนชาติ​ยิศ​รา​เอล​เหมือน​หวด​พวก​ศัตรู​ที่​ได้​หวด​เขา​หรือ; หรือ​เขา​ถูก​ฆ่า​เหมือน​กับ​ศัตรู​ของ​เขา​ได้​ถูก​ฆ่า​หรือ? พระองค์​ได้​ทรง​ลงโทษ​เขา​โดย​ขับไล่​และ​เนรเทศ​เขา; พระองค์​ได้​ทรง​กวาด​เขา​ไป​ด้วย​พระ​วา​ต​อัน​แรงกล้า​ใน​วัน​น​แห่ง​ลม​ตะวันออก​พัด​มา.


ด้วย​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​ทรง​พิพากษา​พล​ไพร่​ของ​พระองค์​, และ​ทรง​หวน​พระทัย​ถึง​พวก​ผู้ปฏิบัติ​เหล่านั้น


ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​เสด็จ​กลับ​มา, นาน​อีก​สัก​เท่าไร​พระองค์​จึง​จะ​เสด็จ​มา? ขอ​ทรง​กลับ​พระทัย​เพื่อ​พวก​ทาส​ของ​พระองค์.


แต่ว่า​พระองค์​ทรง​พระ​กรุณา​โปรด​ยกโทษ​ไม่​ทรง​ประหารเขา​เสีย: จริงๆ นา, พระ​องค์​ทรง​งด​พิ​โรธ​เขา​เป็น​หลาย​ครั้ง​หลาย​หน​แล้ว, มิได้​ให้​พระ​พิ​โรธ​ทั้งหมด​พลุ่ง​ขึ้น.


ขอ​ให้​ทาง​ของ​เขา​มืด​และ​ลื่น, และ​ให้​ทูต​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ไล่​ติดตาม​เขา​ไป.


แต่​ท่าน​เอง​ก็​เดิน​เข้า​ป่า​ไป​ใน​ระยะ​ทาง​วันหนึ่ง​แล้ว, ก็​นั่งลง​ใต้​ต้น ระ​เห็ม; อธิาฐาน​ทูล​ขอ​ให้​ตัว​ตาย​เสีย; ทูล​ว่า, พอ​แล้ว​พระองค์​เจ้าข้า, ขอ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ประหาร​ชีวิต​ข้าพ​เจ้า​เสีย​เดี๋ยวนี้​เถิด, เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ดี​กว่า​ปู่​ย่า​ตา​ยาย​ของ​ข้าพ​เจ้า.


วัน​นั้น​ฆาด​มา​เฝ้า​ดา​วิด​ทูล​ว่า, จง​เสด็จ​ขึ้น​ไป​สร้าง​แท่น​ถวาย​พระ​ยะ​โฮ​วา​ที่​ลาน​ข้าว​อะ​ราว​นา​ชาติ​ยะบูศ.


วัน​นั้น​ดา​วิด​มี​พระราช​ดำรัส​ว่า, ผู้ใด​จะ​เข้า​ตี​พวก​ยะบู​ซี, ก็​ให้​ผู้​นั้น​ไป​ทาง​น้ำ​ไหล​ต่อสู้​คน​ง่อย​คน​ตาบอด​ซึ่ง​เรา​เบื่อหน่าย​เกลียดชัง​นั้น, เพราะ​เหตุ​นั้น​จึง​มี​คำ​สุภาษิต​กล่าว​ว่า, มี​คน​ตาบอด​คน​ง่อย​ที่​เข้า​เรือน​ไม่​ได้.


เมื่อ​มา​ใกล้​เมือง​ยะบูศ, ตะวันบ่าย​ลง​มา​แล้ว; บ่าว​จึง​พูด​แก่​นาย​ว่า, ให้​พวกเรา​แวะ​เข้า​พัก​อยู่​ที่​เมือง​ยะบูศ​ก่อน,


ตระกูล​เบ็น​ยา​มิ​น​มิได้​ขับไล่​พวก​ยะบูศ​ชาวเมือง​ยะรูซาเลม; พวก​ยะบูศ​อาศัย​อยู่​ด้วย​กัน​กับ​พวก​เบ็น​ยา​มิ​น​ใน​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​จน​ทุกวันนี้


ฝ่าย​ชาติ​ยะบูศ​ชาว​ยะ​รู​ซา​เลม, ตระกูล​ยูดา​ขับไล่​ให้​ออก​ไม่​ได้, แต่​ชาติ​ยะบูศ​ยัง​อาศัย​อยู่​ใน​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, กลาง​เขตต์ยูดา​จนถึง​ทุกวันนี้


แต่​เลือด​ที่​ทา​ไว้​ตาม​เรือน​ที่​เจ้า​ทั้ง​หลาย​อยู่​นั้น​จะ​เป็น​หมาย​สำคัญ​สำหรับ​เจ้า: เมื่อ​เรา​เห็น​เลือด​นั้น, เรา​จะ​เว้น​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ไว้, มหาภัย​นั้น​จะ​ไม่​บังเกิด​แก่​เจ้า, ขณะ​เมื่อ​เรา​จะ​ผลาญ​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​นั้น.


ขอ​ท่าน​ได้​วิงวอน​ขอ​แด่​พระ​ยะ​โฮ​วา; เนื่อง​ด้วย​มี​ฟ้าร้อง​และ​ลูกเห็บ​พอ​ทำ​ให้​เรา​เข็ด​แล้ว; เรา​จะ​ปล่อย​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ไม่​กัก​ไว้​อีก​ต่อไป.


กับ​ชาติ​ยะบูศ, ชาติ​อะ​โมรี, ชาติ​ฆี​ระ​ฆา​ซี,


แล้ว​พระ​ยะ​โฮ​วา​จึง​ได้​ทรง​กลับ​พระทัย​มิได้​ทรง​ทำ​อันตราย​ซึ่ง​พระ​องค์​ได้​ตรัส​ว่า​จะ​กระทำ​ต่อ​พล​ไพร่​ของ​พระ​องค์.


อย่า​บ่น​เหมือน​บาง​คน​ใน​พวก​เขา​ได้​บ่น, แล้ว​ก็​พินาศ​ด้วย​เพ็ชฌ​ฆาต.


ฮิศคี​ยา​กษัตริย์​เมือง​ยะฮูดา, ทั้ง​บรรดา​ชาวเมือง​ยะฮูดา​ได้​ฆ่า​มิ​คฆา​คน​นั้น​ตาย​หรือ, แล​ฮิศคี​ยา​มิ​กลัวเกรง​พระ​ยะ​โฮ​วา, แล​อ้อนวอน​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา, แล​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​หัน​พระทัย​กลับ​จาก​ความ​ร้าย​ที่​พระองค์​ได้​ตรัส​ต่อสู้​เขา​ทั้งปวง​นั้น​มิใช่​หรือ, ดังนี้​พวกเรา​กำลัง​กระทำ​ความ​ร้าย​ใหญ่​ต่อ​ชีวิต​พวกเรา.


และ​พงศ์​ยะบูศ, พงศ์​อะ​โมรี, พงศ์​ฆี​ระ​ฆา​ซี,


ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​คงอยู่​ใน​ประเทศ​นี้, เรา​จึง​จะ​กู้​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ขึ้น, แล​จะ​ไม่​ผลัก​ทำลาย​ลง, แล​เรา​จะ​ปลูก​พวก​เจ้า, แล​เรา​จะ​ไม่​ถอน​เจ้า​ขึ้น, เพราะ​เรา​ได้​กลับใจ​ของ​เรา​จาก​ความ​ร้าย​ที่​เรา​ได้​กระทำ​แก่​พวก​เจ้า​นั้น.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite