12 Исайи, гъагъиди ил хъадабгъну, дурариз кӀуру: – Гьаз му наслин адмийири лишан ккун апӀура? Дюзди кӀуразачвуз: му касариз лишан хьибдар.
Хъа завузди дилигну, дериндиз ил хъадабгъну, кӀуру: – Эффата! (яна «Арцц!»)
Хътругъру ва аьрбатан гьамусдин адмийири аьламатнан лишнар улупуб ккун апӀура, хъа дурариз, Юнус пайгъамбрин кӀулʼина гъафи аьламатналан гъайри, жара аьламат рябкъидар. Гьамци дупну, Иса дурарихьан гьудучӀвну гъягъюру.
Хъа Ерусалимдиз багахь гъашиган, дидиз лигури, Иса гъишу.
– Эй хътругъру инсанар! – кӀуру гьадмуган Исайи. – Узу учвухъди филадизкьан гъузди кӀурачва?! Узу учву филадиз аьгь апӀуза?! Думу Узухьна аькъинай!
Думу дурарин хътругърайивалиин мюгьтал духьнайи. Хъасин Думу гъулʼан-гъулаз гъягъюри, адмийириз аьгъювалар туври шулу.
Исайи хъял кади ул дурарилан илбицуру ва, дурарин инсафсуз юкӀвар вуйивалин хажалат зигури, гьадму адмийиз кӀуру: – Яв хил гьачӀабкк. Дугъу хил гьачӀабккуру, ва му хилра гьатмунубси сагъ шулу.
Гьадмуган къанунчйириканна фарисйирикан бязидари Исайиз кӀуру: – Мялим! Учуз уву АллагьдихьантӀан даршлу саб аьламат улупну ккундучуз.
Хъасин, дурар гъитну, Думу хъана люткейиъ эъру ва гьатмуну гъирагъдихъинди сирнав апӀуру.