36 Хабарсузди Думу хъадакну гъафиган, учву даахнади Дугъаз дярякъри-гьа!
Кьяляхъ гъафириз, дурар хъана даахну рякъюру. Дурарин улар гъагъи духьнайи. Дурарихьан Дугъаз саб жавабра тувуз шуладайи.
Учвʼин гьадму йигъ хабарсузди улулубкьбан бадали, убхъбиинди, ичкивалиинди ва яшайишдин гъайгъушнариинди ичв юкӀвар тямягьвалиъ адрахьбаз ихтият йихьай,
Жамру кьан апӀуради хьпаз лигну, дурар вари нивкӀуз гъягъюру.
Хъасин ученикарихьна гъафиган, лигуруш, дурар нивкӀуз душнади рякъюру. Дугъу Петриз кӀуру: – Симон, уву даахнана? Саб сяаьтдикьан нивкӀ дарди гъузуз гъабхьундарнухьан?
Вари рябкъюри апӀруб акв ву, гьаддиз гьамци кӀурира а: «Даахнайир, хъирг! ДукӀнайир, гъудужв! Месигьди уву аквнакк ккаъди».
Ккарагбахъан ученикарихьна гъафиган, Исайиз дурар хажалатнаан даахнади рякъюру.