Kaa koy, o Yaal oxe a layaxam ee: «Xa maaƥ xa ƥor duleer weene a yegnitaa no gon es. Luliim a den, roxondiim a den tig, too layiim a den tus. Peeñil cegeer, yegnit koɓong fo naanaxir ke na qeeñ den a yegnaa a nuun.
Xan a jeg jamaane faa a ƭat no wiin we a yongkateerna na cangin a ñoow ale. Yaam ne a yuxum den a adinkaa a den, da saakaa pel, a mbaaƭaa jaajangin fagkatar waa na mbugko layanaa a den ke nof den a ndiiraa.
Ga’aam ceeq ke wo fo woƈok-woƈok of, njaga sednooxu ne wo, nitaal roog cakalaaru ke wo took a ñaang ake na koƥ ale. Sabab took of, wo Yeerusaleem! Kaa o refkaa no nqoolaƭar boo a mban?»
Kaa da layaa ɗeet we yee: ‹Nu njaree o njegaa peeñax!›, a lay duleer we yee: ‹Ba nu yegin a in ndigil ne. Ke moƴanna a in, refu i layeel pelu soo yegneel kaa guutatirna fo ndigil ne.