19 Wiin weene koy, kaa tagasoogun sax mbaambir es, a njo’tan fa lay es. Tobiya a reta sax boo a xuflaxam fo xa leetar.
Den koy, na adna fee a mbogu, ten taxu da laytaa nen wiin adna, too wiin adna we kaa nan-gilooxaa a den.
Nu mbog’angaa na adna, a fexkooga a nuun, yaam ke fogna fo ten rek a fexu, ndaa koy feek nu mbogee no ten, ndoon teen um jil a nuun, xan a sib a nuun.
Adna fee mbaagee o sib a nuun. Mi koy, mbaagiraam o ñak o sib, yaam kaam seede’anaa a den a qool qac ee ke da mbi’aa faaxee.
We na ƭapaa kebil ke kaa ndif’aa soxodu we, we na ngayaa kebil ke mat a mbuuxanaa a den.
Kaa mbesoor’u neene, ndax um saɗar, reef o as ole Semaya soo bakaad. Maaga, a mbaagkooga o yaq gon es soo a ƥekaam gaci.
Den fop koy, a njeemooga o ndiidland a in, a layaa yee: «Xan xa ƥay den a ƥoloox, too calel ke mbi’kataand.» «O Yaal oxe, saƭakinaam no far es!»
O nanangaa keene koy, jaaku no Yuuyudaa we kaa ngiɓoor’u fa Tobiya, yaam ne ta reeƭna o seemir Sekaniya fee o ƥiy Arax, a doon teen Yohanan fee o ƥeem a gilig o ƥiy Mesulam fee refna ref o ƥiy Berekiya.
Ye saŋe ne a maxatineena boo um wadin begax ke, we na yetooxaa tokand ke no saŋe ne, giigim we no Mbind Roog ne fo Leelewi we a ndalne no calel den.