Nu ndekangaa xa ƥay tee kaa nu nqeɗaa, kaam fesaa a nuun o log, yaam ndik um hel o ga a nuun. Kuu nu ndupataa ndupat a qeƭ nuun oo, nan-gilooxkiim, yaam xa ƥay axe nuun kaa yedin.
Na bes faa na hate faa, xan mayu a layaam ee: ‹O Yaal oxe! O Yaal oxe! Ndax kaa i njo’tee a Roog no gon of? Ndax kaa i ndaxee cini ke no gon of? Ndax kaa i mbi’ee a pi katil a mayu no gon of?›
Yaa o yaal mbind ne a inooxkaa boo a weg begax ne fo o jaafu, xan nu mbod tafil koŋ-koŋnaa begax ne too layaa yee: ‹O Yaal oxe, wetani a in!› Xan a doon a nuun ee: ‹Mosiim o and me nu ngenna.›
We ngenna na teeru fee xan a ñoxorik fo Kaakalde we, ndaa ɗaxkee dara. Kefatin ke no pind ke xan a may muut fo xa tal no wiin. Kam fuux es fo kam o say es, xam xaw we ngenna Yeerusaleem. Xam xuun teeru fene yaam kañaan den.
Duleer we kaa yegnitaa xa maaƥ xa ƥor, saasadax we a ƈufanaa ke faaxna na den soom, soo xeet es a yoon no keene. Ndi xar nu mbi’kaa, yaa keene a faafkaa?»
A ngoorangaa sax, nan-gilooxkiim a ƈufginax den. A ƥoxotangaam sadax toxel fo sadax tuufe-duufe sax, taxkee da mbelaam, yaam mi xam saŋkit a den laƥ, biim fa piste.»