Oxuu jegna nof, fat a nan-giloox ke Yiif le a layaa pokatax ke no gimu we: ‹Oxe na maafkaa, xam ci’in maan fa ƭasu. Xam ci’in itam ɓil ran fur. Took ɓil leene koy, gon xas a binde teen. Gon le o mat, o leng andiran a refangee oxe na daawkan.› »
We jiluuma xan a saloortataa gon nuun ee: ‹Yaasam o Yaal oxe na refkaa boo faw a warnoorong nen o leng no weene!› Kaa koy, den we ndefna dag es o mat, xam coox a den gon lakas.
Boo no ñaal ne xaye itam xa taan axe den kaa ndeefaa fo mbaax ne yaaga. Mbaɗooxee o Yaal oxe ne waritna, too naangee o ndeefaa bargal ke fo a paɗax ale da ndaawna. Ndeefee itam a cangin ale fo kebil ke o Yaal oxe a daawin’ina xa taan axe Yakoob fee ta ne’’atna Isra’el.
Maaga, Sawul a layaan ee: «O ƥees Dawid, xeɗaan o barke’el. Kuu hebooxoona o fi, xan o waagin o fadin.» Dawid a xota a ƭat um, soo Sawul a nomtoox, a xaad.
A janga a ƥil xarɓaxay fo a ƥil a ƭak, a reefandin no ne a carind ake na xa ƥiy axe Yakoob a mbodna. Yakoob feene o mat o Yaal oxe a lay’u yee: «Isra’el o ne’kateel.»
Ndiiki koy, wo Yakoob, keeke o Yaal oxe sakoonga a layu. Wo Isra’el, oxe bindoonga kaa tee: «Ba o saɗar dara, yaam wataaxoong. Kaam xoyong no gon of, jegatong!