In itam, wiin ñaku a qoox i ndeeƭu yaaga. Kaa i nanaƭar’u, mo, ndef faɗ a yuxum in fo no kuu na ci’aa a in baneex. Kaa i ñoowoogu no coxod, siisaa, ndef waa njareena o sib, sibraa.
oxeene kiin kaa magnandooxaa, too andee dara boo dara a fag. Kaa jir, laamit ñaku xoox a damin, ta dapaa fa lay, a dapatinan. Meene o mat, ciisir ke fo qasir ke fo a ben ake fo fooganaa o kiin paaxeer, a ngatu.
Kaa koy, fat oxe bugna o fakoox, a fakoorit kene: O jeg-yiif fo o andaam, yaam mi refu o Yaal oxe na fesoortaa o paaxel, a ƭat fo o cofel took lanq ke. Keene soom felaxam.» O Yaal oxe layun.
O Yaal oxe, muclitaam o ɓay of no wiin we, no wiin we na adna fene, a las den a refna no ñoow olene. Kaa o mayƭandtaa xa pud den ke geekoona, xa ƥiy den a ndeyƭoox teen soo a nqaƴan xa caaƈ axe den ke da mbaaskaa gañ.
Laban a doona a Yakoob ee: «Rew wene xa ƥees oo, mboƥ ne a ndef xa taan es, o siir ole a ref o siir es, too kene o ga’aa mene fop mi jegun. Xar waagum o fi’an xaye xa ƥiy xa tew axe mi mbaat xa ƥiy axe da ndimna.