O ten refu o ɗeendoor ole na feeñlaa o ndam onqe Roog. O ten rek laltu ke Roog a refna deŋ, a saytoorit itam ke sakeena fop fa lay fa njegu doole fee ten. Cinj ye ta xoolandna wiin we no pakaad den, a reta na asamaan, a moof na ñamaak Roog fee refna doole fa mbagkatar.
Roog fee layna yee: «Fat a qoolaand ale a naag dañ kam o niɓaan ole», ten naagu dañ kam a qeeñ in, ndax ta andnoor a in o ndam onqe Roog na meleƈtaa na tagid Kiristaa.
Fa Lay feene koy a xawooxa, a jegat cer no kiin, soo a gar a gen fa in, a may muut fa yirmande fo ndigil. In o mat, i nga’a o ndam um, refna o ndam onqe ta daawitna na Faap fee nen o Ƥeem o leng kut.
Dalfooxaam o naag giriƥriƥ na caf um ndax um faɗooxin, ndaa a layaxam ee: «Jaɓino o fi! O tag rek refum nen a wo fo nen we fogtoona o ngim na seede’anaa a Yeesu. Roog soom helu o faɗooxel!» Ndigil ne Yeesu a feeñilna na laynooraa duleer we.
Kaa mbaaƭoogu maa da nga’itna a mban fo nam ke Yiif le Kiristaa reeƭna na den a lalitna. Yiif leene a yegnita padafuleer no coono ke nar’ina o ndal a Kiristaa fo o ndam onqe na doonooxkaa teen.
Yeesu a doonaan ee: «Filip, yaa refuuma fa nuun boo ndiik, too andiraamo! Oxuu ga’axama, Faap fee a ga’u. Nam waagaxamo o layit boog ee: ‹Lali a in a Faap fee?›
Maaga, Yeesu a tektana a den ke lay’eena no kaa farna no ten kam a Pind a Tedu ke fop, a eetit na safe ke Moyiis boo a suur na safe ke no duleer we fop.