Ndiiki koy, owe maad o mbakaadaa. A njalna o daaƴ o jawne fa xaaliis fee den, pangool kaa da nqalaatanna a qoox den. Fop kaa ndef kaa o kiin o baane’u a jalna. A laye kaa jofna na Efrayim ee: «Kaa da sadaxtaa wiin, a mboonaa fo nqeel!»
Ten koy, bakaad fee Yerobowam ta laalna deyiran boo ta gilig sax a Isebel fee o ƥiy Et-Baal fee o maad no Siisidoŋ we soo a doon teen a gungaa mbaambir Baal fee da mbi’’ina roog den, ndax ta faɗooxin.
Ndiiki koy, ye nu andna a Roog boo ƈut mbaat ye Roog a andna a nuun, nam nu mbugu o nomtoorit na ƭat ale na adna fee jegeerna o njiriiñ, ndax nu ndakoox o ndef faɗ den?
A cinj ye o maad oxe a laamitna o as, a fi’na xa qeel wurus xa ƭaq soo a lay xeet faa yee: «Nu nqija no ndetaa Yeerusaleem! Nuun Ii-isra’el we, keeke ndefu roog ke nuun sutitna a nuun no saax laa Misira.»
Yaa o yaal mbind ne a inooxkaa boo a weg begax ne fo o jaafu, xan nu mbod tafil koŋ-koŋnaa begax ne too layaa yee: ‹O Yaal oxe, wetani a in!› Xan a doon a nuun ee: ‹Mosiim o and me nu ngenna.›
O maad Nebukadnesaar a simta nitaal wurus naa geel um a fi’na xa noonoong qarɓeen ɓetuu fa leng, soo o yaajel um a fi xa noonoong ɓetuu fa leng, a sipin na xa saawit axe Duura no jegel olaa Babilon.
A mbanuu a carind ale Efrayim a lay’ina, a carind a lakas ake fop a ndiid. O ten doon’u o ɓay kam Isra’el, ndaa a qica hate took um boo a yen, yaam a faɗooxaa a Baal.