1 Yaag oo toox de, Ii-isra’el we xan a mos o mayit nen pep lanq na ƥeeraamb o maag, mbaagaandeena o eed mbaat da limel. Me da layteel ee: «Nu ndefee xeet es», xan a layel ee: «Xa ƥiy Roog fa ñoow jok fee.»
mi fee andoona yee yaaga, kaam reeƭu oxaa na wenan, ñagadilaa we ngimna no ten, ref o kiin fo’oy. Kaa koy, daawaam yirmande, yaam kaa and’iim ke um fi’aa, took o ñak o ngim.
Aleene seek koy, xam ɓekin na fiɗel, jawtin ne xaaliis a jawteel, xoolandin ne wurus a xoolandteel. A koom, xan a ƈufginoor gon es, um jaaɓ a den, lay a den ee: ‹Nuun ndefu xeet es!› Xan a ndoonaam ee: ‹Wo o Yaal oxe, wo refu Roog in.› »
Kaa koy, keeke refu ngiɓoor ne um dalnatinkaa fa xeet fee Isra’el cinj ñaal keene: Xam ɓek kebil es kam a yiif den, bind a den kam a qeeñ den. Maaga, xam ref Roog den, da ndefat xeet es. Mi o Yaal oxe layun.
Xam mayƭand took nuun wiin fo cegel. Xan a ƥaatoox a ndimatir. Xam fi nu ngenatinel nen yaaga, soo moƴ o fi’an a nuun paax ee yaa fa yaaga. Maaga, xan nu and ee mi refu o Yaal oxe.