Layi a den itam ee baa ŋereƥoox na nax mbaat da ñimatiraa fo njaangooƈ a ndetaa. Keene naagee o ataa dara a refangee ñimatir, too mbaagee o ngeenin calel ke na mbi’eel, ndax o ngim na Roog a jof mbaambir.
Refee sax ee kaa i saaƭoox na nax ake nqalaat’eena boo andnooraa a nuun a kar a mayu katil ale no Yaal in Yeesu Kiristaa. Kaa i mbi’in, yaam ne i nga’oodna o ndam um fo a kid in,
Koo Timote, geeki ke doxnee’oona, too wootoox fa lay fa ngoɓong faa guutatirna fo o ngim onqe. Wootooxi itam qasir ke inoorna no ke na xoyeel o and ole, too refiran.
Kaa da layaa ɗeet we yee: ‹Nu njaree o njegaa peeñax!›, a lay duleer we yee: ‹Ba nu yegin a in ndigil ne. Ke moƴanna a in, refu i layeel pelu soo yegneel kaa guutatirna fo ndigil ne.
A qeeñ ake na xeet feeke kaa ndir. Kaa sux nof den, a mup a kid den, yaam ndik da nga’it a kid den mbaat da nanit nof den mbaat da andit a qeeñ den, soo a saktoox me mi, um wodand a den.›