Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Rzymian 9:4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

4 Izraelitom. Z nimi łączy się usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba przy ołtarzu oraz obietnice.

Gade chapit la Kopi


Plis vèsyon

Biblia Gdańska

4 Którzy są Izraelczycy, których jest przysposobienie synowskie i chwała, i przymierza, i zakonu danie, i służba Boża, i obietnice;

Gade chapit la Kopi

Słowo Życia

4 Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic.

Gade chapit la Kopi

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

4 Są to Izraelici, do których należy usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice;

Gade chapit la Kopi

Nowa Biblia Gdańska

4 którymi są Israelici. Ich jest owe usynowienie, chwała, przymierza, ustanowienie Prawa, służba Boża i obietnice;

Gade chapit la Kopi

Biblia Warszawska 1975

4 Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice,

Gade chapit la Kopi




Rzymian 9:4
61 Referans Kwoze  

żyliście bez Chrystusa. Byliście odcięci od wspólnoty Izraela, obcy przymierzom związanym z obietnicą, bez nadziei i bez Boga na tym świecie.


On też oznajmił Jakubowi swe Słowo, Wprowadził swe ustawy i prawa w Izraelu.


Słowo Boga jednak nie zawiodło. Dlatego, że przecież nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem.


Ustanowię bowiem przymierze między Mną a tobą i rozmnożę cię bardzo obficie.


Obietnica ta bowiem odnosi się do was, do waszych dzieci oraz do wszystkich pozostających z dala, ilu ich tylko Pan, nasz Bóg, powoła.


Jesteś bowiem świętym ludem PANA, twego Boga. Właśnie ciebie wybrał PAN, twój Bóg, spośród wszystkich ludów ziemi, abyś był Jego szczególną własnością.


Przekaż faraonowi: Tak mówi PAN: Izrael jest moim synem, moim pierworodnym.


Wprawdzie i w pierwszym przymierzu były przepisy dotyczące służenia Bogu oraz ziemska świątynia.


Bo stwierdziłem: Twoja łaska trwać będzie na wieki, Twoja wierność jest pewna jak niebiosa!


tak że kapłani nie byli w stanie tam ustać przy pełnieniu swojej służby, ponieważ chwała PANA napełniła świątynię PANA.


Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by ponownie żyć w zastraszeniu, lecz Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze!


O ile bowiem Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda nastały dzięki Jezusowi Chrystusowi.


Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.


Jesteście synami PANA, waszego Boga, nie będziecie zatem robić sobie nacięć na ciele ani wygalać sobie po zmarłym łysiny nad czołem.


I ustanowię moje przymierze między Mną a tobą i twoim potomstwem, po wszystkie ich pokolenia. Będzie to przymierze wieczne. Na jego podstawie będę Bogiem twoim i Bogiem twojego potomstwa.


Są to tylko przepisy dotyczące ciała. Mówią o pokarmach, napojach i różnych obmywaniach, obowiązujących do czasu wprowadzenia nowego porządku.


Za drugą zasłoną znajdowała się część wewnętrzna przybytku, zwana miejscem najświętszym.


Gdy Jezus zobaczył zbliżającego się Natanaela, powiedział o nim: Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma udawania.


Posłuchajcie innej przypowieści. Pewien człowiek zasadził winnicę, ogrodził ją płotem, wykuł w niej tłocznię, zbudował wieżę, wydzierżawił ją rolnikom i odjechał.


Gdy Izrael był chłopcem, pokochałem go — i wezwałem mego syna z Egiptu.


Czy Efraim nie jest moim drogim synem? Czy nie jest on moim rozkosznym dzieckiem? Przecież kiedy tylko o nim mówię, ożywa on na nowo w mych wspomnieniach! Dlatego przepełnia Mnie współczucie dla niego, budzi we Mnie wielką litość — oświadcza PAN.


Przyjdą z płaczem, przybędą w błaganiach, a Ja ich poprowadzę do strumieni wody drogą prostą — nie potkną się na niej, gdyż jestem ojcem Izraela, a Efraim jest mym pierworodnym.


Światłem za dnia nie będzie ci już słońce, a blask księżyca nie będzie świecił w nocy, lecz PAN będzie twoim wiecznym światłem i Bóg będzie twą ozdobą.


Słuchajcie mnie, domu Jakuba i cała reszto domu Izraela, wy, noszeni przeze Mnie już w okresie ciąży, piastowani przeze Mnie od samego łona!


Lecz ty, Izraelu, mój sługo, Jakubie, którego wybrałem, potomstwo mego przyjaciela Abrahama,


Ogrodził ją, oczyścił z kamieni i zasadził szlachetne szczepy. Wybudował w niej potem wieżę, wykuł w kamieniu tłocznię — oczekiwał dorodnych winogron, a wydała nic niewarte owoce.


Niech Twoi słudzy ujrzą Twoje dzieło I Twój majestat — ich dzieci!


Lecz mojej łaski mu nie odmówię Ani nie odstąpię od wierności;


Oddał w niewolę swoją własną siłę I swą wspaniałość — w ręce nieprzyjaciela.


Psalm Asafa. O, jak dobry jest Bóg dla Izraela, Dla tych, którzy mają czyste serca.


Boże! Ty jesteś moim Bogiem, szukam Cię całym sobą, Ciebie zapragnęła moja dusza, Za Tobą zatęskniło moje ciało Jak spieczona, spragniona i bezwodna ziemia.


Nie zapomnij im, mój Boże, że splamili kapłaństwo i zerwali przymierze wiążące kapłanów i Lewitów!


A PAN powiedział do Mojżesza: Gdy ty spoczniesz z twoimi ojcami, lud ten powstanie i zacznie uprawiać nierząd, idąc za innymi bogami, bóstwami obcej ziemi, do której wchodzi. Lud ten Mnie opuści i złamie moje przymierze, które z nim zawarłem.


Zawieram je z każdym, który tu dziś z nami jest w obecności PANA, naszego Boga, lecz także z tym, którego dziś tutaj nie ma.


Następnie Mojżesz zwołał całego Izraela i powiedział: Wy widzieliście wszystko, co uczynił PAN na waszych oczach w ziemi egipskiej faraonowi, wszystkim jego sługom i całej jego ziemi —


A gdy Mojżesz wchodził do namiotu spotkania, aby rozmawiać z Nim, usłyszał głos przemawiający do niego znad pokrywy przebłagania, umieszczonej na skrzyni Świadectwa, spomiędzy dwóch cherubów.


Wtedy obłok zakrył namiot spotkania. Chwała PANA napełniła przybytek!


PAN też polecił Mojżeszowi: Spisz sobie te słowa, ponieważ na ich podstawie zawarłem przymierze z tobą i z Izraelem.


Przestrzegajcie też tego obrzędu po swoim wejściu do ziemi, którą da wam PAN zgodnie ze swą obietnicą.


Wówczas usłyszał: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo zmagałeś się z Bogiem i z ludźmi — i zwyciężyłeś.


A to jest moje przymierze, którego macie przestrzegać, zawarte między Mną a wami oraz waszym potomstwem po was: Będzie u was obrzezany każdy mężczyzna.


Tego dnia PAN zawarł przymierze z Abramem, oświadczając: Twojemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki egipskiej aż po wielką rzekę Eufrat,


Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone słowa Boga.


Wówczas przedstawił wam swoje przymierze i polecił wam go przestrzegać: Dziesięć Przykazań, które wypisał na dwóch kamiennych tablicach.


Ten blask tworzył tęczę podobną do tej, jaka pojawia się na niebie po deszczu. Wygląd tego blasku przypominał chwałę PANA. Gdy to zobaczyłem, upadłem na twarz. Wtedy usłyszałem kogoś, kto przemówił do mnie.


Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami? Ja także. Potomstwem Abrahama? Ja także.


Odnosząc to do Abrahama, trzeba zauważyć, że otrzymał on obietnice dla siebie i swego potomka. Słowo potomstwo bowiem, użyte w obietnicy, występuje w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej. Chodzi więc o potomka — jednego, nie wielu. Tym potomkiem jest Chrystus.


Nad skrzynią ustawione były cherubiny chwały, zacieniające pokrywę przebłagania — o czym teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić.


W związku z takim urządzeniem przybytku kapłani pełniący służbę wchodzą zawsze do jego części zewnętrznej,


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite