8 قسیەیلد ئەوقره درس بود که کەسێگ نەتویەنێ ماکومێ بکێد، تا دشمەن دەرفەت خراو وەتن له باوەت ئیمه پەێا نەکێ و ئیجوره شەرمزار بود.
کردەوەدان وەناو بی ئیمانیل وه حرمەتەو بود تا وه ئیجوره وەختێگ که وه زد ئیوه قسیه کەن و ئویشن کردەوەدان خراوه، کاریل خاسدان بوینن و وەناو ڕوژی که خودا دوینن، جەڵاڵی بێەن.
چوینکه خاست خودا ئیەسه که وەگەرد خاسێ کردن، نەفامی مەردم گیلگەوج، بێدەنگەو بکێن.
وژداندان پاک بپارێزنن تا کەسیلێگ که له ڕێ رەوشت خاس ئیوه وەناو مەسیح، خراو ئویشن له خراو وەتن خوێان شەرمزارەو بون.
ئەگەر کەسێگ جورێگ تر تالیم بێید وەگەرد وتار درس خوداوەندمان عیسا مەسیح و تالیم خوداپەرەسانه یەکی نود،
ئەگەر کەسێگ له ئی چشته که ئیمه وەناو ئی نامه ئویشیم گوش نەتەکنی، ئەو ئایەمه دیاری بکێن وەگەردیەو هات بچو نەکێن تا شەرمزارەو بود.
جا باوەڕم ئیەسه که بێوه ژنیل جوانتر شوی بکەن و مناڵ بارن و بونه ماڵداریکەر و دەرفەت خراو وەتن وه دشمەن نیەن.
وەختێ عیسا ئیه وەت، موخالفیلێ گشتێان خجاڵەتەو بین، وەلێ مەردم گشتێ وه ئەو هەمگه کاریل ئەڵاجویە شادمانەو بین.
وەختێ عیسا دی عاقڵانه جواو دا، وەپێ وەت: «له پادشایی خودا دویر نید.» وەشون ئەوه، دی هویچکەس جرئەت نەکرد چشتێگ تر له لێ بپرسێ.
ئەو ماموستاێ تەوراته وەپێ وەت: «خاس وەتی، ماموستا! وه ڕاسی که خودا یەکێگە و بێجگه ئەوه خوداێگ نیه،
یەکی له ماموستایل تەورات، هاته نزیک و قسیەیلیان شنەفت. وەختێ دی عیسا جواو خاسێگ دا پێان، وه لێ پرسی: «کام وه حوکمەگان، گرنگترین گشتێانه؟»
عیسا وەپێان وەت: «جا هن قیسەر وه قیسەر بێەن و هن خودایش وه خودا.» ئەوانه له قسیەيلی حیران مەنن.
بیل مەردمەگەمان یاێ بگرن که خوێان خەریک وەجێ هاوردن کاریل خاس بکەن تا ئەڕا پەرچەو کردن هەوەجییل واجو مەیەتیگ بێەن و زنەیی بی بەرێگ نیاشتوین.