19 ئەو وەخته ئویشیده پێم: «جا دی ئەڕا خودا سەرزەنشتمان کێ؟ چوینکه کیه که بتویەنێ لەنواێ خاست ئەیو بوسێ؟»
وەلێ هاتێ یەکیگ بپرسێ: «مردگیل چوی زنیەو بون و وەگەرد چ جور جەسەێگ تیەن؟»
ئێرنگه ئەگەر بانگەوازی بود که مەسیح له مردگیل زنیەو بی، ئێ چوینه که بڕێگ لەلێدان ئویشن مردگیل زنیەو نیەون؟
کوڕ ئنسان هەر ئەوجورە که لەباوەتێ نویسریاس، چود، وەلێ وای وه حاڵ ئەو کەسه که کوڕ ئنسان دەێده دەس دشمەنەو. ئەڕاێ خاستر ئیه بی هەراێهەر ناتیاده دنیا.»
هویچکەس وەختێ خەڵەتێ، نویشێ: «ئیە خوداس که مه خەڵەتنێ،» چوینکه خودا وەگەرد هویچ خراویگ نیەخەڵەتێ و هویچ کەسێگیش نیەخەڵەتنێ.
ئەو وەخته تو ئویشێد: «پەلەگان بڕیانه تا من بێریەمەقێەو.»
ئی عیسا وه پێ نەخشه و پێشدانی خودا دریاد دەسدانەو، ئیوه وه دەس گوناباریل وه سەلیب کیشاینێ و کوشتینێ.
ئێرنگه هاتێ کەسێگ باێ بویشی: «توی ئیمان ديری و منیش کردەوه دێرم!» توی ئیماند بێ کردەوەد نیشانم بیه و منیش ئیمانم وه کردەوەم نیشاند دەم.