16 جا روح خودا خوەێ وەگەرد روح ئیمه شاێەتی دەێ که ئیمه ڕوڵەیل خودایم.
له ئیه زانیمن که وەناو ئەیو نیشتەجێیم و ئەیویش وەناو ئیمه، چوینکه له روح خوەێ وه ئیمه بەخشاس.
و مور خوەێ کوتاسه ملمانا که هن خوەێ بویمن و روح خوەێ جور بەیانه وەناو دڵمان جێ داس.
ئەیو که ئیمه ئەڕا ئی مەبەسته گورجەو کردێه، خوداس که روح خوەێ جور بەیانه داسه پێمان.
ئیوەیش وەناو مەسیح، ئەو وەخته که کەڵام ڕاسی، یانێ مزگانی نجات خوەدان شنەفتین و ئیمانه پێ هاوردین، وەگەرد روحالقودوس واده دریاێ مور کریاین.
هەر ویجوره روح خودا وەناو بی هازیمان، مەیەتمان دەێ، چوینکه نيەزانیم ئەڕا چ چشتێ باێه دوعا بکێم. وەلێ روح خودا خوەێ وەگەرد ئاخیلێگ که نیود وه کەلیمەیل بویشیدی، ئەڕامان ناوجێ کەێ.
روحالقودوس خودا که له ڕێ ئەیو ئەڕا ڕوژ ڕزگاری مور کریاینه، خەمبارەو مەکەن.
شانازی ئیمه شاێەتی وژدانمانه که کردەوەمان وەناو جهان، وەتاێبەتی لەباوەت ئیوه، وەگەرد سادەی و ڕویڕاسی خودایی بی. ئیمه نه وه ڕوی زانیاری ئنسانی، بەڵکەم وه پێ فیز خودا کار کردیمنه.
جا نه تەنیا درسکریایل خودا، بەڵکەم خوەمانیش که نەوبەر روح خودا دێریم، له ناخمانەو ئاخ هەڵکیشیم، هەر ئەو جوره که وه تاسەوه چەوەڕێ زڕکوڕی، یانێ ڕزگاری جەسەیلمانیم.
ئەوه که ئیمان وه کوڕ خودا بارێ، ئی شاێەتیه وەناو خوەێ دێرێ. ئەوه که ئیمان وه خودا نارێ، خودا وه دروزن داسەقەلەم، چوینکه ئەو شاێەتیه که خودا له باوەت کوڕەگەێ داس، باوەڕ نەکردیه.
خوەش وه حاڵ ئەوانه که ئاشتیخوازن، چوینکه ئەوانه ڕوڵەێ خودا خوەنریەن.
ئیتر ئەوانه دی نیەمرن؛ ئەڕا ئیه که بونه جور فریشتەیل. ئەوانه ڕوڵەیل خودان، وەبونەێ ئیه که مناڵیل قیامەتن.
وەلێ وه گشت کەسیلێ که قەبوڵێ کردن یانێ وه هەر کەسێگ که وه ناو ئەیو ئیمان هاورد ئی حەقه داس که بونه ڕوڵەیل خودا؛
جا ئیمه شاێەتیل ئی چشتیلیمنه، هەر ئەوجورەکە روحالقودوسیش هەس که خودا کردێەسەێ خەڵاتی ئەوانه که گوشە لێ تەکنن.»
چوینکه گشت ئەوانه که له ڕێ روح خودا ڕێنمای بون، کوڕيل خودان.
چوینکه گشت درسکریایل خودا وه تاسەێ تەمام چەوەڕێن تا کوڕیل خودا ئاشکراوه بون.
یانێ، مناڵیل جەسەێ، مناڵیل خودا نین، بەڵکەم مناڵیل واده، نەتەوەێ ئێبراهیم وه حساو تیەن.
«درس هەر وه ئەو شونه که وەپێان وەتریا: ”ئیوه قەوم مه نین“، هەر وه ئەو شونه ’کوڕیل خوداێ زنی‘ خوەنریەن.»
«من بومه باوگدان و ئیوەیش بوینه کوڕ و دویەت من. خوداوەند هەر وه تویەنا ئیه فەرمایش کێ.»
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، ئیوه گشتدان له ڕێ ئیمان، کوڕيل خوداین.
جا ئەڕا ئیه که کوڕیلین، خودا روح کوڕەگەێ خوەێ کل کردێه ناو دڵمان که هاوار کێ: «ئەبا! باوگه!»
بنوڕن که باوگ ئاسمانی چ مابەتێ و ئیمه کردێه، تا وەپێمان بویشن ڕوڵەیل خودا! جا ئیجوریشه هەیم! وه ئی بونەسه جهان نیەناسیدەمان، چوینکه ئەیو نەناسیه.
ئێ عەزیزەیل، ئێرنگه ڕوڵەیل خودایم، هێمراێ ئاشکرا نویه بویمنه چه. وەلێ زانیمن وەختێ ئەیو ئاشکرا بود بویمنه وێنەێ ئەیو، چوینکه ئەیو هەر ئەوجورە که هەس، دوینیمنێ.
ڕوڵەیل خودا و ڕوڵەیل ئبلیس ئیجوره مالوم بون: هەر کەسێگ ئەو چشته که درسه وەجێ نارێ و یا براێ خوەێ دوس نیاشتود، له خودا نیه.
هەر کەسێگ بوێدەو، ئیه وه میراتی بەێد و مه بومه خوداێ ئەوه و ئەوه بوده کوڕ مه.