2 چوینکه ئەگەر ئێبراهیم وه پێ کردەوه سالحان وه حساو هاتوی، چشتێ ئەڕا شانازی کردن داشت؛ وەلێ لەلاێ خوداوه ئیجوره نیه.
جا هەر ئەوجورە که وەناو کتاو ئرمیای پەێخەمەر نویسریاس: «هەر کەس شانازی کێ، وه خوداوەند شانازی بکێ.»
ئەگەر باێه شانازی بکەم، وه چشتیلی شانازی کەم که بی هازی مه نیشان دێ.
وەناو ئەیو پەێا بوم، نه وەگەرد سالح بوین خوەم که له شەریعەته، بەڵکەم وەگەرد ئەو سالح بوینه که له ڕێ ئیمان وه مەسیح وه دەس تێد، ئەو سالح بوینه که له خوداس و وه ڕوی ئیمانه.
دەرئەنجام کردەوه نیه، تا هویچکەس وه خوەێ شانازی نەکێ.
وەلێ کتاو موقەدەس وەت که گشت چشتێگ گیرودەێ بەن گوناس، تا ئەو واده که له ڕێ ئیمان وه عیسا مەسیحه، بێرێیده ئەوانه که ئیمان دێرن.
ئەگەر مه ئینجیل بانگەوازی کەم، ئیه ئی حەقه نێیده پێم که شانازی بکەم، ئەڕا ئیه که ناچارم؛ بەڵکەم وای وه حاڵم ئەگەر بانگەوازی نەکەم!
تا هویچ بەشەرێگ له لاێ خودا شانازی نەکێ.
نیەتوایم وەدواره له خوەمان تاریف بکێم، بەڵکەم توایم مدوێگ بێیمنه پێدان تا وه ئیمه شانازی بکێن، تا بتویەنێن جواو کەسیلێگ بێین که وه ڕوی شێوه شانازی کەن، نه وه ئەو چشته که ها ناو دڵ.
جا وەناو مەسیح عیسا مدوێگ دێرم که وه خزمەتەگەم وه خودا شانازی بکەم.
له ئی کاره که کەم بەردەوامم تا دەرفەت له ئەوانەیگ بگرم که قوڕاتی دەن که هەر ئەوجورە که ئیمه خزمەت کیم خزمەت کەن.
ئەڕا ئیه که کی توێ سەرتر درس کردێه؟ چه ديری که نەوەخشریاسه پێد؟ جا ئەگەر بەخشریاسە پێد، ئەڕا ئەوجورە شانازی کەی که چماێ نەگردیدەسێ؟