8 ئەگەر زنەیی کیم، ئەڕا خوداوەند زنەیی کیم و ئەگەر مریەم، ئەڕا خوداوەند مریمن. جا چ زنەیی بکێم، چ بمریم، هن خوداوەندیمن.
هەر ئەوجورە که وه تاسەوه چەوەڕێم و ئمیدوارم که وە هویچ چشتێگ شەرمزار نیوم، بەڵکەم وه کەماڵ ئازای، ئێرنگەیش جور هەمویشه، مەسیح وەناو جەسەم جەڵاڵ پەێا کەی، تواێ زنی بوم یا بمرم.
که وەبونەێ ئیمه مرد، تا چ وەخەوەر بویمن و چ وەناو خەو، وەگەرد ئەیو زنەیی بکێم.
وەلێ هەر کەس وه نوەی خوەێ: یەکم جار مەسیح که نەوبەر بی؛ وەشونێ، له وەخت هاتنێ، ئەوانه که هن مەسیحن.
وەلێ پولوس جواو دا: «چەدانه گیره کین و دڵم شکنین؟ مه گورجەو بیمه ئەڕا ناو خوداوەند عیسا نه تەنیا بچمه زندان، بەڵکەم وه ئورشەلیم بمرم.»
ئمجا دەنگێگ له ئاسمانەو شنەفتم که وەتیا، «بنویس: خوەش وه حاڵ ئەوانه که له ئیەولا وەناو خوداوەند مرن.» جا روح خودا فەرمایش کرد: «وه ڕاسی خوەش وه حاڵ ئەوانه چوینکه له زامەتیل خوێان ئارام گرن، ئەڕا ئیه که کاریلێان وه شونێانەو تێد!»
تەنانەت ئەگەر هەوەجی وه ئیه بود که خوین مه هەر جور شراو پیشکەش کریاێ، وه مل پیشکەشی قوروانی ئیماندان بڕشێید، وەناو وه جێ هاوردن ئی کاره خوەشاڵم و وەگەرد گشتدان خوەشی کەم.
وەلێ هویچ قێرێگ ئەڕا گیان خوەم دانەنامه، تەنیا تاسەێ مه ئیەسه، ئەگەر بتویەنم دەور خوەم و خزمەتی که له خوداوەند عیسا گردمه، تا وه ئاخر برەسنم و وه ئینجیل فیز خودا شاێەتی بێەم.
چوینکه ئەڕا کار مەسیح تا نزیک مردن چيه نوا و ئەڕا جبران کەم کەسری خزمەتەگەدان وه مه، گیان خوەێ خسته خەتری.
چوینکه داود وەشون ئەوه که وه پێ خاست خودا وه مەردمیل خوەێ خزمەت کرد، مرد و چیه لاێ باپیریلێ و جنازەگەێ گەنیاد.
عیسا ئیه وەت تا نیشان بێی که پتروس وه چ شێوەێگ مرێ و خودا جەڵاڵ دەێ. ئمجا عیسا وەته پێ: «وەشونمەو بەو.»
خودا نه خوداێ مردگیل، بەڵکەم خوداێ زنییله؛ چوینکه له لاێ ئەیو گشتیەکی زنین.»