11 بێجگه ئیه ئیوه زانین هاینه ناو چ زەمانێگ. چوینکه ساتێ ڕەسیه که له خەو هەڵسێن، ئەڕا ئیەک ئێرنگه وه بەراورد وەگەرد ئەو وەخته که تازه ئیمان هاوردیم، نجات وه ئیمه نزیکتره.
ئاخر گشت چشتێگ نزیکه؛ جا وه سەر خوەدان زاڵ بون و وه بونەێ دوعایلدان هوشیار بون.
چوینکه هەر چشتێگ که بوینرید، نویره. له ئی باوەته وەتریاس: «ئێ ئەو کەسه که خەفتیدە، له خەو هەڵس، له مردگیل زنیەو به، که مەسیح نویر خوەێ وه سەرد درەوشنێد.»
بانه سەر خوەدان و دیتر گونا مەکەن؛ چوینکه بڕێگ هەن که خودا نیەناسن. ئیه ئەڕا شەرمزاریدان ئویشم.
ئەیو که وه ئی چشتیله شاێەتی دێ، ئویشێد: «دڵنیا به و ئی زویه تیەم.» ئامین. بەو، ئێ خوداوەند عیسا!
وەختێ ئی کاریله شرو بود، ڕاس بوسن و سەردان بگرنه بان، چوینکه ڕزگاریدان نزیکەو بیه!»
«بنوڕ، و ئی زویه تیەم و دەسخوەشانەێ من ها گەردمەو تا وه هەر کەس وه پێ کارێ که کردێه له جێ بيەمه پێ.
ئێرنگه ئی چشتیله جور نمونەێگ هاته سەریان و نویسریا تا بوده عبرەتێگ ئەڕا ئیمه، چوینکه وەناو ڕوژگاریل ئاخر زنەیی کەیمن.
دەم شەوەکیش ئویشین ”ئیمڕو هەوا خراوه، چوینکه ئاسمان سویەرەو بیه و دەم ناسه یەک.“ ئیوه خاس زانین چوی شێوەێ ئاسمان بخوەنین، وەلێ نیەتویەنین نیشانەیل زەمانیل بخوەنین.
جا ئیوەیش سەور بیاشتوین و دڵدان قورس بود، چوینکه هاتن خوداوەند نزیکه!
وه پێچەوانەێ گومان بڕێگ، خوداوەند له وه جێ هاوردن وادەێ خوەێ ماتەڵی نیەکەێد، بەڵکەم وه سەور تاموڵدان کەێد، چوینکه نیەتواید کەسێگ له بین بچود بەڵکەم تواید گشتیەکی ڕوی بارنه توبه.
جا ئیسه که گشت ئیانه وەئی جوره تویچیەن، ئیوه چوی مەردمیلێگ باێه بوین؟ ها ملدانەو که زنەیی موقەدەس و خودا پەسەنێگ بیاشتوین.
ئێ ڕوڵەیل، سات ئاخر ڕەسیه و هەر ئەوجورە که شنەفتینه ”زد مەسیح“ تێد، ئێرنگەیش فره له زد مەسیحیل هاتنه، وه ئی بونه زانیمن که سات ئاخره.
خوەش وه حاڵ کەسێگ که ئی کەڵام نەبوەته خوەنێد و خوەش وه حاڵ ئەوانه که شنەفنێ و ئەو چشته که وه ناوی نویسریاس، وه جێ تیەرن؛ چوینکه وەختەگه نزیکه.
ئەو وەخته وه مه وەت: «کەڵام نەبوەت ئی کتاوه مور مەکه چوینکه ئەو وەخته نزیکه.