12 وەتن: «ئامین! ستایش و جەڵاڵ و زانیاری و سپاس و حرمەت و هێز و تویەنایی ئەڕا خوداێ ئیمه بود، تا ئەبەد و تا ئەبەد. ئامین!»
وه ئەیو خوداێگ که یەکێگە و نجات دەر ئیمه، له ڕێ عیسا مەسیح، خوداوەند ئیمه، وه ئەیو که له ئەزەڵ بیه، ئێرنگه هەس و تا ئەبەد هەر هەسەێ، جەڵاڵ و گەورایی و حوکمرانی و دەسڵات بود! ئامین.
جا ئەو بیس و چوار پیره و ئەو چوار گیانەوەر زنیه کەفتنه مل خاک و خوداێگ که له بان تەختەگه دانيشتوی، پەرەسیان و دەنگ هەڵ هاوردن که: «ئامین. هەللویاه!»
جا هەر چی کین، چ وه وتار و چ وه کردەوه، گشت چشتێ وه ناو خوداوەند عیسا وەجێ بارن و له ڕێ ئەیو خوداێ باوگ شوکر بکێن.
وەناو ئەیو ریشه بکوتن و بنریەنە سەرپاوه و هەر ئەوجورە که تالیم گردین، وەناو ئیمان بەردەوام بون و نیقەڵتوز شوکر کردن بون.
ئەڕا ئیه که ئیانه گشتێ وەبونەێ ئیوەس، تا فیزێگ که کەسیل فرەتر و فرەتر گرێدە وەر، بوده بایس سپاس فرەتر ئەڕا جەڵاڵ خودا.
مەخەرەمانه ناو ئەزمون، بەڵکەم وه ئەو شەڕئاشوه ڕزگارمان بکه. چوینکه تا ئەبەد، پادشایی و هێز و جەڵاڵ هن تنه. ئامین.
منم ئەوه که زنیه. مردم، بنوڕ تا ئەبەد زنیم و کلیلەیل مەرگ و جهان مردگیل ها دەس منەو.
چوینکه گشت چشتێگ له ئەیو و له ڕێ ئەیو و ئەڕا ئەیوه. تا ئەبەد جەڵاڵ ئەڕا ئەیو بود. ئامین.
بێجگه ئیه، ئەگەر توی وەناو روح خەریک سپاس خودا بوید، چوی کەسێگ که زواند نیەفامێ وه سپاسەگەد ئامین بویشی؟ ئەڕا ئیه که نیەزانێ چه ئویشێ!