16 ئەوانه ڕوی کردیانه کویەیل و تاش کەمەریل و وەتیان: «بکەفنه مل ئیمه و له ڕوی ئەیو تەختنشین و له خەزەو وەرکەگه بشارنمانەو.
وه ئەو وەخته، وه کویەگان ئویشن: ”بڕمێنه ملمانا!“ وه چیاگانیش ئویشن: ”ئیمه، دامان پوشنن!“
زویزی روح خودا گردمه وەر و تەختێگ وه نوای چەوم وەناو ئاسمان بی، له بان تەختەگه کەسێگ دانيشتوی.
ئمجا تەخت گەورا و چەرمگیگ دیم و کەسێگ که له بانی دانيشتوی. زەوی و ئاسمان له لاێ ئەیو دەرچین و شونێگ ئەڕا ئەوانه پەێا نوی.
عیسا وەپێ وەت: «تو خوەد ئیجوره وەتی! وەلێ مه وەپێدان ئویشم وەشون ئیه کوڕ ئنسانیش دوینین که وه دەس ڕاس خوداێ هەر وه تویەنا نیشتیه و له بان هەوریل ئاسمانەو تێی.»
جا شمشێر فره تێژێگ له دەمیەو تێده دەیشت، تا وەگەردیەو بێیده ملەتیل. «وەگەرد گوچانێگ ئاسنی وه ملێانەو حوکم کەی.» ئەیو ئەنگویر توڕەیی و خەزەو خوداێ هەر وه تویەنا وەناو کەوەڵ شراو پاوڵا کێ.
وه ئەیو که تا ئەبەد و تا ئەبەد زنیه قەسەم خوارد؛ هەر ئەیو که ئاسمان و هەر چێ ها ناوێ و زەوی و هەر چێ ها ناوێ و دەریا و هەر چێ ها ناوێ وەدی هاورد. ئەیو قەسەم خوارد و وەت که دیتر فرەتر وه ئیه ماتەڵی وه کار نیه.
ئیانه دەنگ بەرز هەڵ هاوردن که: «ئێ خوداوەندێگ که وه هەر چی چشته حاکمی، ئێ قودوس، ئێ که حەقی، تا کەی داوەری نیەکێ و ئنتقام خوین ئیمه له نیشتەجێیل زەوی نیەسینێد؟»
هەر جار که ئەو گیانەوەریل زنیه، جەڵاڵ و عزەت و سپاس هەناردیان ئەڕا تەختنشین که له ئەبەد تا ئەبەد زنیه،
جا له تەختەگه، بڵاچه، گرمەگرم و هەورەتریقه هەڵسیاد. له نوای تەختەگه، هەفت گله مەشخەل گڕەکەر بی. ئیانه هەفت روح خوەدان.
عیسا، وه توڕەێگەو نوڕیه کەسیلێ که وه دەورو وەرێ بین، وه دڵڕەقیان خەمبار بی، وه پیاگه وەت: «دەسد دریژەو بکه.» ئەویش دەسێ دریژەو کرد و دەسێ ساقەو بی.
ئەو وەخته له دەس ڕاس تەختنشینەگه تومارێگ دیم که نویسریایلی وه پشت و نوایەو بی و وەگەرد هەفت گله مور، تومارەگه مور کریاوی.
وەناو ئەو ڕوژیله مەردم وەشون مردن گەردن، وەلێ پەێاێ نیەکەن؛ تاسەێ مردن کەن، وەلێ مردن له لێان دەرچود.