4 ئەوانه ڕوی ئەیو دوینن و ناوێ ها بان تەخت تێوڵیان.
ئمجا وەختێ نوڕستم، ئەو وهڕکه دیم که له بان کویەێ سەهیون وساوی، وەگەرد سەد و چل و چوار هەزار نەفەر که ناو ئەیو و ناو باوگ ئەیو وه بان تەخت تێوڵیان نویسریاوی.
خوەش وه حاڵ ئەوانه که دڵپاکن، چوینکه ئەوانه خودا دوینن.
هەر کەسێگ بوێدەو، ئەوه کەمه کوڵەکەیگ له ناو مابەد خوداێ خوەم. ئەوه هەراێهەر ئەوره نێلیده جێ. وه ملێەو ناو خوداێ خوەم و ناو شار خوداێ خوەم، یانێ ئورشەلیم تازه که له لاێ خودا خوەم له ئاسمان تێدە خوار، نویسم و ناو تازه خوەم نویسم.
سەخت تەقالا بکەن که وەگەرد گشت مەردم وەناو ئاشتی و سڵامەتی بێەنێ سەر و موقەدەس بوین، چوینکه جیا له قودوسیەت هویچکەسێگ خوداوەند نیوینێد.
وەته پێان: «وەرجه ئەوه که تەخت تێوڵ خزمەتکاریل خودامان مور بکێم، وه زەوی یا دەریا یا داریل زەرەر نەرەسنین.»
ئەو چشته که ئێرنگه دوینیم هەر جور وێنەێ نادیاریگه وەناو جامەک؛ وەلێ دەورانێ رەسد که ڕوی وه ڕوی دوینیمن. ئێرنگه قرتکیگ زانم؛ وەلێ دەورانێ رەسێ که وه تەمامی زانم، جوری که وه تەمامیش ناسیامه.
باوگه، توام ئەوانه که دایدەسه پێم له هەر کوره بوم وەگەردمەو بون، تا جەڵاڵ مه بوینن، هەر ئەو جەڵاڵێگ که دایدەسه پێم؛ چوینکه وەرجه دامەزرانن جهان دوسم داشتی.
ئەگەر کەسێگ خزمەتم کەی، باێه بکەفێه شونم؛ مه له هەر کوره بوم، خزمەتکارەگەمیش ها ئەوره. ئەگەر کەسێگ خزمەتم بکێ، باوگ ئاسمانی سەربەرزێەو کەێ.