10 ئەو وەخته وه مه وەت: «کەڵام نەبوەت ئی کتاوه مور مەکه چوینکه ئەو وەخته نزیکه.
خوەش وه حاڵ کەسێگ که ئی کەڵام نەبوەته خوەنێد و خوەش وه حاڵ ئەوانه که شنەفنێ و ئەو چشته که وه ناوی نویسریاس، وه جێ تیەرن؛ چوینکه وەختەگه نزیکه.
ئاخر گشت چشتێگ نزیکه؛ جا وه سەر خوەدان زاڵ بون و وه بونەێ دوعایلدان هوشیار بون.
جا وەختێ ئەو هەفت گله هەورەتریقه قسیه کردن، تواسم بنویسم وەلێ شنەفتم دەنگێگ له ئاسمانەو وەت: «ئەو چشتێ که ئەو هەفت گله هەورەتریقه وەتنه، مورێ بکه و مەنویس.»
هەر چی وەناو تیەریکی وەپێدان ئویشم، وەناو ڕوشنایی بویشن و هەر چی وه پچه شنەفین، له بان ماڵیل جار بێەن.
شەو تەمامە و ڕوژ نزیکه. جا بان کردەوەێ تیەریکی فڕەی بیمن و زرەی نویر بکێمنه وەر.
«مه، عیسا، فریشتەێ خوەم کل کردمەسه ئەڕا لادان تا ئی چشتیله وه کلیسایل شاێەتی بێید. مه ریشه و نەتەوەێ داود پادشا و هەسارەێ درەوشیاێ شەوەکیم.»
ئەو وەخته له دەس ڕاس تەختنشینەگه تومارێگ دیم که نویسریایلی وه پشت و نوایەو بی و وەگەرد هەفت گله مور، تومارەگه مور کریاوی.
مەیلن هویچکەسێگ وه هویچ ڕێیگ گولدان بێید. چوینکه تا یەکم جار ئەو ئاژاوە وه زد خودا نایده دی و ئەو پیا بی دینه که مناڵ نابودیه ئاشکرا نود، ئەو ڕوژه نیەرەسێد.
ئەیو که وه ئی چشتیله شاێەتی دێ، ئویشێد: «دڵنیا به و ئی زویه تیەم.» ئامین. بەو، ئێ خوداوەند عیسا!
بێجگه ئیه ئیوه زانین هاینه ناو چ زەمانێگ. چوینکه ساتێ ڕەسیه که له خەو هەڵسێن، ئەڕا ئیەک ئێرنگه وه بەراورد وەگەرد ئەو وەخته که تازه ئیمان هاوردیم، نجات وه ئیمه نزیکتره.
که وەتیا: «ئەو چشتێ که دوينی له ناو کتاوێگ بنویس و کل بکه ئەڕا هەفت کلیسا یانێ کلیسایل: ئەفسوس، ئسمیرنا، پرگاموم، تیاتیرا، ساردس، فیلادلفیه و لائودیکیه.»
«بنوڕ، وه ئی زویه تیەم! خوەش وه حاڵ کەسێگ که کەڵام نەبوەت ئی کتاوه پارێزنێد.»
وەلێ ئەو وه مه وەت: «نەبایه ئیجوره بکێ! منیش هەر جور توی و برایل توی، یانێ پەێخەمەریل و جور ئەوانه که کەڵام ئی کتاوه پارێزنن، خزمەتکارم. خودا بپەرەس.»
مه وه هەر کەسێگ که کەڵام نەبوەت ئی کتاوه شنەفێد هەڕەشه کەم که ئەگەر کەسێگ چشتێگ وەپێان زیایەو بکێد، خودا بەڵاێیل نویسریای ناو ئی کتاوه وه سەری تیەرێد.