ئمجا شنەفتم هەر درسکریاێگ که ها ناو ئاسمان و ها له بان زەوی و ها له ژێر زەوی و ها له ناو دەریا، وەگەرد هەر چی که ها ناوێانەو، ئیجوره وەتیان: «ستایش و حرمەت و جەڵاڵ و هێز، تا ئەبەد و تا ئەبەد هن تەختنشینەگه و وەرکەگه بود.»
له ناوڕاس تەختەگه و ئەو چوار گیانەوەر زنی و له ناوڕاس پیریل، وەرکێگ دیم وساوی، چمانێگ سەری بڕیاوید، هەفت گله شاخ داشت و هەفت گله چەو که هەفت روح خوەدان که کل کریاسه بان گشت زەوی.
وەحی عیسا مەسیح، که خودا بەخشاسه پێ تا ئەو چشتیله که باێه وه ئی زویه هەڵبکەفێ، وه خوڵامیل خوەێ نیشان بێید و ئەوه وەگەرد کل کردن فریشتەێ خوەێ وه خولامەگەێ خوەێ یوحەنا ئاشکرا کرد.