16 جا توبه بکه، ئەگەر نه و ئی زویه تیەمه ئەڕا لاد و وه شمشێر دەمم وەگەردێانەو کەمێ جەنگ.
ئەو وەخته ئەو بی دینه ئاشکرا بود، هەر ئەوه که خوداوەند عیسا وه هەناس دەم خوەێ ئەوه کوشێد و وەگەرد شکوی هاتن خوەێ، ئەوه له بین بید.
له دەس ڕاسی هەفت هەساره داشت و له دەمیەو شمشێر فره تێژ و دو دەمێگ هاتیاده دەیشت و دەمچەوی هەر جور خوەر بی که وه گشت قەوەتێەو دەرەوشیاد.
جا باره هویرد که له کوره کەفتیەسه خوار. توبه بکه و کاریلێگ وه جێ بار که له سەرەتا وه جێ هاوردیاید. ئەگەر نه تیەمه ئەڕا لاد و چراخدانەگەد له ئەوره که هەس، هەڵگرم، مەر ئیه که توبه بکێ.
کەڵاوخود نجات بنەنه سەردان و شمشێر روح خودا که کەڵام خوداس، بگرنه دەسەو.
ئەو باقیان وه شمشێرێگ که له دەم ئەسپ سوارەگه هاتیاده دەیشت، کوشریان و ئەو باڵەندەیله گشتێان خوێان له گوشت ئەوانه تێر پڕ کردن.
جا شمشێر فره تێژێگ له دەمیەو تێده دەیشت، تا وەگەردیەو بێیده ملەتیل. «وەگەرد گوچانێگ ئاسنی وه ملێانەو حوکم کەی.» ئەیو ئەنگویر توڕەیی و خەزەو خوداێ هەر وه تویەنا وەناو کەوەڵ شراو پاوڵا کێ.
«وه فریشتەێ کلیساێ شار پرگاموم بنویس: «ئەیو که شمشێر فره تێژ دو دەمێگ دێرێ، ئیجوره ئویشێد:
«مه کەسیلێگ گرمه گازتاوه و ئەدەو کەم که دوسیان دێرم. جا غیرەت بیاشتوید و توبه بکه.
«بنوڕ، وه ئی زویه تیەم! خوەش وه حاڵ کەسێگ که کەڵام نەبوەت ئی کتاوه پارێزنێد.»
مەردم له تین گەرما سزیان و ناو خودا که هێز ئی بەڵایله ها دەسێ، لانەت کردن، ئەوانه توبه نەکردن و ئەیو جەڵاڵ نیان.
ئەیو که وه ئی چشتیله شاێەتی دێ، ئویشێد: «دڵنیا به و ئی زویه تیەم.» ئامین. بەو، ئێ خوداوەند عیسا!