13 هەر کارێگ تویەنم بکەم له ڕێ مەسیح که تویەنایی بەخشیده پێم.
وه گشت هێزێ که له تویەنایی پڕ جەڵاڵ ئەیو سەرچاوه گری وه هێزەو بوین تا وه خوەشی، بەردەوامی و سەور تەمام بیاشتوین و
دەس ئاخر، وەناو خوداوەند و وەناو قەوەتی که له هێز ئەیو تێد، وه هێزەو بوین.
دوعا کەم تا وه پێ دەوڵەمەنی جەڵاڵ خوەێ بوەخشێده پێدان تا له ناخدانەو له ڕێ روح ئەیو وه هێز بوین و قەوەت بگرین،
ئەگەر وەناو مه نیشتەجێ بوین و کەڵامم وەناو ئیوه نیشتەجێ بود، هەر چی تواین، داوا بکێن که درێیده پێدان.
سپاس خوداوەندمان مەسیح عیسا که وه مه تویەناێ داس و شایسەێ دڵنیایی وه حساو هاورد و وه خزمەت خوەێ هەڵوژارد.
عیسا وەت: «بەو!» ئمجا پتروس وه قایقەگه داوەزی و وه مل ئاوەگه چی کەفته ڕێ وەرەو لاێ عیسا.