6 ئەیو که هاوشیوەێ خودا بی، له بەرابەری وەگەرد خودا وه نەف خوەێ باره نەگرد،
وه ئی بونه بی که جویلەکەیل فرەتر وەشون ئیه بین تا عیسا بکوشن، چوینکه نه تەنیا یاساێ شەبات شکانیاد، بەڵکەم تەنانەت خودا وه باوگ خوەێ خوەنریاد و خوەێ وەگەرد خودا کردیا یەکی.
خوداێ ئی جهانه، زەین بی ئیمانیل کور کردێه تا نویر ئینجیل جەڵاڵ مەسیح که وێنەێ خوداێ نادیاریه، نوینن.
ئەیو بریقەێ جەڵاڵ خودا و وێنەێ کامڵ سریشت ئەیوه و گشت چشتێگ وه کەڵام وە قەوەت خوەێ قورس پارێزنێد. ئەیو وەشون پاکەو کردن گونایل، وه دەس ڕاس خوداێ گەوراێ هەربەرز وەناو بانترین شون ئاسمان دانیشت.
ئێرنگەیش باوگه، مه له لاێ خوەد جەڵاڵ بیه، هەر ئەو جەڵاڵه که وەرجه وه دی هاتن جهان له لاێ تو داشتم.
ئەیو وه پێم فەرمایش کرد: «وه دی هات! منم ’ئا‘ و منم ’ی‘، من سەرداڵم و من دەس ئاخرم. مه وه هەر کەسێگ تیەنی بود، له کیەنی ئاو ژیان وه پەتی دەمه پێ.
من و باوگ یەکیگیم.»
عیسا مەسیح دویەکه و ئیمڕو و تا ئەبەد هەر ئەوەسه.
جویلەکەیل جواو دان: «وەبونەێ کار خاس نیه که توایم کوچگواراند بکێم، بەڵکەم وەبونەێ کفر کردنەگەده، چوینکه تو ئنسانید و خوەد کەیده خودا.»
باپیریل هن ئەوانن و مەسیح وه پێ جەسه له نەتەوەێ ئەوانەسه، هەر ئەو مەسیحه که خوداێ بان سەر گشتیەکیگه و تا ئەبەد پڕ بمارکه. ئامین.
بێ گومان که راز خوداپەرەسی فره فره گەوراس: عیسا له جەسه دیار دا، له ڕێ روح خودا ڕاس بوینی مور کریاد، فریشتەیل دینەێ، وه ملەتیل بانگەوازی کریا، مەردم جهان وه ئەیو ئیمان هاوردن، وەگەرد جەڵاڵەو، بەرزەو کریا.
توما وەپێ وەت: «خوداوەند من و خوداێ مه!»
وەلێ ئەگەر کاریل باوگم وه جا تیەرم، تەنانەت ئەگەر باوەڕه پێم نیەکین، وه ئەو کاريله باوەڕ بکەن، تا بزانین و بفامین که باوگ ها ناو من و مه هامه ناو باوگ.»
وه دواره وەختێ که یەکم زگەگه تیەرێده ناو دنیا، فەرمایش کەید: «گشت فریشتەیل خودا ئەیو بپەرەسن.»
چەوەڕێ ئەو ئمید بمارکمانه بویمن یانێ ئاشکرا بوین جەڵاڵ خوداێ گەورامان و نجات دەر ئیمه عیسا مەسیح.
«بنوڕ دویەتئازەوێگ زگێ پڕ بود و کوڕێ تیەرێده دنیا و ناوێ نەنه عمانوئیل،» عمانوئیل یانێ ’خودا ها گەردمان‘.
عیسا وەپێ وەت: «فیلیپوس، قێر فرەێگه هامه گەرددانەو هێمراێ مه نەناسیده؟ کەسێگ که مه دیه، باوگ دیه؛ چوی تویەنێ بویشی ”باوگ وەپێمان نیشان بیه“؟
وەلێ له باوەت کوڕ فەرمایش کەید: «ئێ خودا، تەخت سەڵتەنەت توی تا ئەبەد و تا ئەبەده؛ گوچان پادشایی توی گوچان دادپەروەریه.
تا گشت حرمەت کوڕ بگرن، هەر ئەوجورە که حرمەت باوگ گرن. هەر کەس حرمەت کوڕ نیەگرێ، حرمەت باوگیشێ نیەگرێ که کلی کردێه.
شنەفتین که وەپێدان وەتم، ”مه چم، وەلێ وه دواره تیەمەو ئەڕا لادان.“ ئەگەر دوس مه بیاشتیاین، خوەشاڵەو بویاین که چمه ئەڕا لاێ باوگ، چوینکه باوگ له مه گەوراتره.
هەراێهەر کەسێگ خودا نیه. وەلێ ئەو تەنیا کوڕه که ها لاێ باوگ ئاسمانی، ئەیو ناسانێه.
وه ئەو خوداێگ که یەکێگە، پادشاێ دەورەیله، نەمر و نادیاریه، تا دنیا دنیاس حرمەت و جەڵاڵ بود؛ ئامین!
چوینکه له فیز خوداوەندمان عیسا مەسیح ئاگادارین که هەر چەن دەوڵەمەن بی، وەبونەێ ئیوه دەستەنگێ گردەوەر تا ئیوه وەبونەێ دەستەنگێ ئەیو دەوڵەمەن بوین.