21 چوینکه ئەڕا من زنەیی کردن مەسیحه و مردنیش سود.
وەگەرد مەسیحەو وه سەلیب کیشریامه. دیتر مه نیم که زنەیی کەم، بەڵکەم مەسیحه که وەناو منەو زنەیی کەی؛ ئێرنگه زنەیی که له جەسەوه کەم، وەگەرد ئیمان وه کوڕ خوداس که مابەتم کرد و گیان خوەێ ئەڕا مه دا.
ئەرێ، ئازایمن و ئیجوره خاس زانیم، که له ئی جەسه دویرەو بکەفیمن و لەلاێ خوداوەند نیشتەجێ بویمن.
ئێرنگه زانیمن هەر وەخت ئی دەواره که ها بان زەوی که وەناوێ نیشتەجێیمن بڕمێد، ماڵێگ له خودا دێریم که ئەبەدیه و ها ناو ئاسمان، ماڵی که دەس درسی نەکردیه.
له ناو ئی دوانه سەخت هامه کیشکاشا: ئاوەختی دێرم له ئی دنیا بچم و وەگەرد مەسیح بوم، چوینکه ئیه فره خاستره؛
وەختێ مەسیح که زنەیی ئیوەس، ئاشکرا بود، ئەو وەخته ئیوەیش وەگەرد ئەیو وەناو جەڵاڵ ئاشکرا بین.
جا ئیمه هەمویشه ئازایم، هەر چەن زانیمن تا وەختێ که هایمنه ناو ئی جەسه، له خوداوەند دویریم،
هەر ئەوجورە که وه تاسەوه چەوەڕێم و ئمیدوارم که وە هویچ چشتێگ شەرمزار نیوم، بەڵکەم وه کەماڵ ئازای، ئێرنگەیش جور هەمویشه، مەسیح وەناو جەسەم جەڵاڵ پەێا کەی، تواێ زنی بوم یا بمرم.
ئمجا دەنگێگ له ئاسمانەو شنەفتم که وەتیا، «بنویس: خوەش وه حاڵ ئەوانه که له ئیەولا وەناو خوداوەند مرن.» جا روح خودا فەرمایش کرد: «وه ڕاسی خوەش وه حاڵ ئەوانه چوینکه له زامەتیل خوێان ئارام گرن، ئەڕا ئیه که کاریلێان وه شونێانەو تێد!»
وەلێ دویر له گیانم که مه وه چشتێ شانازی بکەم بێجگه وه سەلیب خوداوەندمان عیسا مەسیح، که وه وەسلەێ ئەوه، جهان ئەڕا مه وه سەلیب کیشریا و مه ئەڕاێ جهان.
جا وەبونەێ ئەیوه که ئیوه وەناو عیسا مەسیح بینەسه یەکی، که له لاێ خوداوه ئەڕاێ ئیمه بیەسه زانیاری، یانێ سالح بوین، قودوسیەت و ڕزگاریمان.
ئەڕا ئیه که ئەوانه گشتێان هانه شون نەف خوێان، نه نەف عیسا مەسیح.
چ پولوس چ ئاپولوس چ کیفا چ جهان چ زنەیی چ مەرگ چ ئێرنگه و چ زەمان وەرەڕوی، گشت ئیانه هن ئیوەن و
ئەگەر باێه وەناو جەسه زنەیی بکەم، ماناێ ئیەسه که کار پڕ بەر فرەێگ کەم. وه ئی حاڵەو نیەتویەنم بویشم کامێ هەڵوژنم.