7 چەن گله ماسی بویچگیش داشتن. جا عیسا ئەوانەیش بەەرکەت دا و وەت تا بنەنێ وەر دەس مەردم.
ئمجا دەستور دا جەماێەتەگه وه مل سەوزایەگان دانیشن. جا پەنج نان و دو ماسیەگه گرده دەس و نوڕیه ئاسمان، بەەرکەتی دا. ئمجا نانەگان لەت کرد و دادەێ شاگردەگان و شاگردەگانیش دانه جەماێەتەگه.
عیسا وەپێان وەت: «ڕوڵەیل، ماسی گردینه؟» جواو دان: «نه!»
«ئەڕا پەر کەیێگ وەناو چەو براگەد دوینید، وەلێ هوشده کوته دارێگ که ها ناو چەو خوەد، نیه؟
ئمجا وه مەردمەگه فەرمایش کرد تا بنیشنه زەوی. جا هەفت نانەگه گرد و وەشون شوکر کردن، لەتیان کرد، دادەێ شاگردەگانێ تا بنەنێ وەر دەس مەردم؛ شاگردەگانیش هەر ئی کاره کردن.