1 وەختێ ڕەسینه ئاواییل بەیتفاجی و بەیتعەنیا که نزیک شار ئورشەلیم وه پاێ کویەێ زیتون بین، عیسا دو نەفەر وه شاگردیل خوەێ کل کرد،
وەلێ عیسا چیه ئەڕا کویەێ زیتون.
ئمجا شاگردەگان له کویەێگ که وەپێ وەتیان زیتون هاتنەو ئەڕا شار ئورشەلیم، که له ئەو کویه تا ئورشەلیم ئجازه داشتن بگەردیان.
ئەیو دو نەفەر له شاگردەگانێ کل کرد و وەپێان وەت: «بچنه ئەڕا شار؛ وه ئەوره پیاێگ وەگەرد کویزەێگ ئاو تەقێده پێدان. وەشونیەو بچن.
عیسا ئەو دوانزه شاگرده چڕیه لاێ خوەێ و ئەوانه دو وه دو کلیان کرد و دەسڵات دا پێان تا وه روحیل ناپاک زاڵ بون.
ئمجا وەشون ئیه که بەیتیگ خوەنین، کەفتنه ڕێ وەرەو کویەێ زیتون.
وەختێ وەبان کویەێ زیتون دانیشتوی، شاگردەگانێ وه تەنیایی هاتنه ئەڕا لاێ، وەتن: «وەپێمان بویش ئی هەڵکەفتیله کەی ڕوی دەێد و نیشانەێ هاتند و ئاخر ئی دەوره چەس؟»
ئمجا عیسا ئەوانه هیشتەجێ و له شارەگه دا دەیشت، چیه ئەڕا ئاوایی بەیتعەنیا و شەو وه ئەوره مەن.
وەختێ عیسا وەبان کویەێ زیتون وه ڕوی وه ڕوی مابەدەگه نیشتوی، پتروس و یاقوب و یوحەنا و ئاندریاس وه تەنیایی له لێ پرسین:
وەپێان وەت: «بچنه ئەڕا ئەو ئاواییه که ها نوادان. هەر ئیه که چینه ناو، خەر و خەرکوڕێگ که بەسیاسەو پەێا کین که تا ئێرنگه کەسێگ سوارێ نویه. وازێ بکەن و بارنێ.