41 عیسا دڵی ئەڕاێ سزیا و دەس خوەێ دریژەو کرد، دەس ناده قێ پیاگه و وەت: «مه توام، شەفا بگر!»
وەختێ عیسا ئەو هەمگه جەماێەته دی دڵی ئەڕاێان سزیا، چوینکه جور پەسیل بێ شوان پەشێو بین و سەره لێان شێوێاوی.
چوینکه کاهن گەوراێ ئیمه ئەوجورە نیه که نەتویەند وەگەرد بی هازییل ئیمه هاودەردی بکێد، بەڵکەم کەسێگه که له هەر باوەتەو هەر جور ئیمه ئەزمون بیه، وەلێ گونا نەکرد.
وه ئی بونه، واجو بی له هەر باوەتەو بوده جور برایل خوەێ تا بتویەنێ وه جیگەێ کاهن گەوراێگ که وه بەزەیێه و ئەمینە، وه خزمەت خودا بود و ئەڕا گونایل قەومەگه کەفارەت بکێد.
وەختێ عیسا له قایقەگه داوەزی، جەماێەت فرەێگ دی و دڵی وه حاڵیان سزیا، چوینکه جور پەسیل بێ شوان بین. جا خەریک تالیم داینێان بی و چشتیل فرەێگ یاێان دا.
ئەیو بریقەێ جەڵاڵ خودا و وێنەێ کامڵ سریشت ئەیوه و گشت چشتێگ وه کەڵام وە قەوەت خوەێ قورس پارێزنێد. ئەیو وەشون پاکەو کردن گونایل، وه دەس ڕاس خوداێ گەوراێ هەربەرز وەناو بانترین شون ئاسمان دانیشت.
ئمجا دەس دویەتەگه گرد و وەپێ وەت: «تالیتا کوم!» یانێ: «ئێ دویەته بویچگله، وەپێد ئویشم هەڵس!»
عیسا هەڵساد و تەشەری دا واگه، وه دەریاچەگه وەت: «بیدەنگ بو! ئارام به!» ئمجا واگه وساد و گشت جاێ ئاشاسێگ کامڵ گرده وەر.
پیاێگ جوزامی هاته ئەڕا لاێ عیسا، کەفته مل زرانی و لاڵکیاده پێ و وەت: «ئەگەر بتوای، تویەنێد شەفام بێی.»
زویزی، جوزامەگه لا چی و شەفا گرد.