26 ئمجا ئەو روح ناپاکه، پیاگه وه تن شەکان و وه هاوار کیشاین وه لێ هاته دەیشت.
روح قیڕەێگ کرد و کوڕەگه خسته ڕکه، له لێ هاته دەیشت. کوڕەگه جور مردگێگ وەپێ هاتوی، جوری که فرەێگ وه مەردمەگه وەتیان: «مردگه.»
جا کوڕەگه هاوردنه ئەڕا لاێ عیسا. روح وەختێ عیسا دی، زویزی کوڕەگه خسته ڕکه و ئەوه کەفته زەوی و پلکیاده ناو خوڵ و کەف وه دەمێ هاتیاد.
وەلێ وەختێ کەسێ وه هێزتر وه ئەوه هویژم بارێده پێ و زور بگرێه ملێ، ئەو چەکەگەیشه که پشت وەپێ بەساس له لێ سێنێدەێ و غەنیمەتەگەێ بەش بەشەو کێ.
هەر ئەو وەخته که کوڕەگه هاتیاد، دێوەگه کوتادی زەویا و گیانێ خسته ڕکه. وەلێ عیسا تەشەرێگ دا ئەو روح ناپاک و کوڕەگه شەفاێ دا و سپاردەێ دەس باوگێ.
روح ناپاکێگ گرێدەێ و لەناکاوه کەێدەێ قاڵ و ڕکه کەفێده گیانێ، جوری که دەمێ کەف کەی. ئی روحه وه زامەت وازه لێ تیەرێ و تا شەلەمەرگێ نەکێ وێلێ نیەکێ.
وەلێ عیسا تەشەری داده لێ و وەت: «بیدەنگ به و له ئەو پیایشه بەوه دەیشت!»
مەردم گشتێ جوری سەریان سڕ مەنوی که له یەکترەکی پرسیان: «ئیه چەس؟ تالیمێگ تازه و دەسڵات دار! ئەوه تەنانەت وه روحیل ناپاکیش فەرمان دەێ، ئەوانیش گوشه لێ تەکنن.»