3 ئمجا ئەزمونکەر هات و وەته پێ: «ئەگەر توی کوڕ خودای، وه ئی کوچگیله فەرمان بێه تا بونه نان!»
وه ئی بونه، وەختێ دیتر تویەنا نیاشتم، تیموتاوس کل کردم تا له ئیماندان ئاگادارەو بوم، چوینکه ڕخم چیاد که ئەو خەڵەتنه یانێ ئبلیس وه لەونێ ئیوه بخەڵەتنی و زامەت ئیمه له کیس بچود.
له رەنجێگ که ڕوی کیه پێد، ڕخد نەچود. بنوڕ، ئبلیس تواێ بڕێگ لەلێدان بخێده زندان تا ئەزموندان بکێد و ده ڕوژ بەرد کیشێد. وەلێ تا وه مەرگ وەفادار بمێن که مه تاج زنەیی بەخشمه پێد.
ئمجا دەنگێگ وه ئاسمان هات که: «ئیه کوڕه عەزیزەگەمه که فره له لێ خوەشنودم.»
ئاگادار بوین که هویچکامدان خیز نوین یا هەر جور عیسو وەقف بێندان له دەس نێین هەر ئەو عیسو که وەبونەێ جامێگ ئاش، حەق یەکم زگی خوەێ فروت.
ئەوه زویزی وەناو کەنیسەيل جار دیاد که عیسا کوڕ خوداس.
ئمجا ئبلیس بردێ ئەڕا شار ئورشەلیم و بردێ بەرزترین شون مابەد وەپێ وەت: «ئەگەر کوڕ خودای، خوەد له ئیرەوە بخه خوار.
ئمجا ئبلیس وەته پێ: «ئەگەر کوڕ خوداێ، وه ئی کوچگه فەرمان بیه تا بوده نان.»
ئەوانەێ که وەناو قایقەگه بین سجدەی عیسا کردن و وەتن: «وه ڕاسی تو کوڕ خودای!»
شەمعون پتروس جواو دا: «تو مەسیح وادەدریاید، کوڕ خوداێ زنی!»
وەلێ عیسا هەر بێدەنگ مەن. کاهن گەورا وەپێ وەت: «قەسەمد دەم وه خوداێ زنی ئەگەر تو مەسیح، کوڕ خوداێ، وەپێمان بویش؟»
شرو ئینجیل عیسا مەسیح کوڕ خودا.
هەر وەختیش روحیل ناپاک دوینیانی، وه نوای پاێ، خوێان خستیان زەوی و هاوار کردیان: «تو کوڕ خودای!»
جا وه دەنگ بەرز هاوار کرد: «ئێ عیسا، کوڕ خوداێ هەربەرز، تو چ کارێ وه مه دێرێ؟ قەسەمد دەمه خودا عەزاوم نێد!»
فریشته جواو دا: «روحالقودوس تێیده سەرد و هێز خوداێ هەربەرز بوده ساێەڕ بان سەرد. وه ئی بونه، ئەو مناڵه که تێیده دنیا، موقەدەس و کوڕ خوداوەند وەپێ ئویشن.
دێویلیش له قێر فرەێگێان هاتیانه دەیشت و هاوار کردیان و وەتیان: «تو کوڕ خودای!» وەلێ ئەیو تەشەری دیاده لێان و نەێشتیاد قسیەیگ بکەن، چوینکه زانستیان مەسیحه.
گشتێ وەتن: «جا یانێ تو کوڕ خودای؟» وەت: «ئیوه ئویشین، مه ئەوم.»
مه ئیه دیمه و شاێەتی دەم که ئیەسه کوڕ خودا.»
نەتەنائیل جواوی دا: «ماموستا، تو کوڕ خودای! تو پادشاێ ئێسرائیلی!»
وەختێ عیسا شنەفت که ئەو پیا له کەنیسه دەر کردنه، پەێاێ کرد و له لێ پرسی: وه کوڕ ئنسان ئیمان ديری؟»
وەلێ ئیانه نویسریاس تا ئیمان بارین که عیسا هەر ئەو مەسیح واده دریایه، کوڕ خودا، تا که وه ئی ئیمانه، وه ناو ئەیو زنەیی بیاشتون.
چوینکه کوڕ خودا، عیسا مەسیح، که من و سیلاس و تیموتاوس وەناودان وه ئەیو بانگەوازی کردیم، ’ئەرێ‘ و ’نه‘ نوی، بەڵکەم وەناو ئەیو هەر ’ئەرێه‘.
وەگەرد مەسیحەو وه سەلیب کیشریامه. دیتر مه نیم که زنەیی کەم، بەڵکەم مەسیحه که وەناو منەو زنەیی کەی؛ ئێرنگه زنەیی که له جەسەوه کەم، وەگەرد ئیمان وه کوڕ خوداس که مابەتم کرد و گیان خوەێ ئەڕا مه دا.
جا چوینکه کاهن گەوراێ پایەبەرزێگ دێریم که له ئاسمانیل گوزیشتێه، یانێ عیسا کوڕ خودا، باین تاگه ئێقرارەگەێ خوەمان قورس بپارێزنیم.
ئی ملکیسدقه نه باوگ دێرێ و نه داڵگ و نه بنەچەک، ڕوژیل زنەیی نه سەرەتایی دێرێ و نه ئاخر، بەڵکەم وێنەێ کوڕ خوداس و تا ئەبەد کاهن مینێد.
هەر کەسێگ وەناو گونا زنەیی بکێ له ئبلیسه، چوینکه ئبلیس هەر له سەرەتا گونا کردیاد و گونا کەی. کوڕ خودا وه ئی بونه ئاشکرا بی تا کاریل ئبلیس نابود بکێ.