42 هەر ئەو وەخته که کوڕەگه هاتیاد، دێوەگه کوتادی زەویا و گیانێ خسته ڕکه. وەلێ عیسا تەشەرێگ دا ئەو روح ناپاک و کوڕەگه شەفاێ دا و سپاردەێ دەس باوگێ.
مردگەگه ڕاسەو بی و شرو کرده قسیه کردن! عیسا کوڕەگه سپارده دەس داڵگێ.
جا خوەشی بکێن ئێ ئاسمانیل و ئێ ئیوه که نیشتەجێیل ئەورەیلینه! وەلێ وی وه توێ ئێ زەوی و وی وه تو ئێ دەریا، چوینکه ئبلیس وەگەرد توڕەێ فرەێگ وه ملدانەو هاتیەسه خوار، چوینکه زانێد وەخت فرەێگ نێرێد.»
روح ناپاکێگ گرێدەێ و لەناکاوه کەێدەێ قاڵ و ڕکه کەفێده گیانێ، جوری که دەمێ کەف کەی. ئی روحه وه زامەت وازه لێ تیەرێ و تا شەلەمەرگێ نەکێ وێلێ نیەکێ.
جا کوڕەگه هاوردنه ئەڕا لاێ عیسا. روح وەختێ عیسا دی، زویزی کوڕەگه خسته ڕکه و ئەوه کەفته زەوی و پلکیاده ناو خوڵ و کەف وه دەمێ هاتیاد.
پتروس دەسێ گرد و هێزێ دا. ئمجا ئیمانداریل وه مەسیح و بێوه ژنيل چڕێ و زنی سپاردەێ دەسێان.
عیسا جواو دا: «ئێ نەتەوەێ بی ئیمان و له ڕێ دەرچی، تا وه کەی وەگەرد ئیوه بمێنم و تاموڵدان بکەم؟ کوڕەگەد باره ئەڕا ئێرا.»
مەردم گشتێ وه گەورایی خودا سەریان سڕ مەنوی. هەر ئەو وەخته که گشت مەردم وه کاریل عیسا تاجو کردیان، عیسا وه شاگردیلی وەت:
وەختێ نزیک پەنج شەش کیلومتر پاڕو داوین، عیسا دین که وه مل دەریاچەگه ڕێ کردیا و نزیک قایقەگەوه بویاد. ئەوانه رخێان چی.