44 ژنەگه له پشت سەر عیسا نزیکەو بی و دەس دا لیوەێ بەتیەگەێ. زویزی خوینریژیەگەێ بڕیا.
ئەوجورە که مەردم دەسریل و پێشبەنیلی که خواردیانه قێ گیانێ، بردیانه ئەڕا نەخوەشیل و نەخوەشییلیان خاسەو بیاد و روحیل شەڕئاشو له لێان چیانه دەیشت.
پیاگه که شەفا گردوی نیەزانست ئەوه کیه، چوینکه عیسا وەناو جەماێەتێگ که له ئەوره بی، نوقوم بی.
ئمجا دەس ناده ملێ و ژنەگه زویزی ڕاسەو بی و ستایش خودا کرد.
وه گیره کردن له پشت سەر عیسا له لاێ پاێ وساد. وەختێ ئەسر چەوێ ڕشیاده مل پایل عیسا وەگەرد گیسێ وشکێانەو کرد. وەشونێ پایلێ ماچ کرد و روینەگه ماڵیه پایلێەو.
عیسا وه هەر ئاوایی یا شار یا سەر زەویزاری که چیاد، مەردم نەخوەشیل هیشتیانه ناو مەێدانیل و لاڵکیانه پێ بیلێ دەس بێەنه قێ لیوەێ بەتیەگەێ؛ هەر کەیش که دەس دیا قێ، شەفا گردیا.
عیسایش دڵی ئەڕاێان سزیا و دەس هاورده چەویلیان و زویزی بیناییان وه دەس هاوردن و کەفتنه شونێ.
عیسایش دەس خوەێ دریژەو کرد و ناده قێ وەت: «مه توام؛ شەفا بگر!» زویزی، وه جوزام شەفا گرد.
جوری که تەنانەت نەخوەشیل هاوردیانه سەر کویچەیل و له سەر تەختیل و شونیل خەفانیان تا وەختێ پتروس له ڕێەو برەسێ بەڵکەم ساێەڕەگەێ بکەفێه سەر بڕێگیان.
هەر ئەو وەخته، ژنێگ که دوانزه ساڵ خوینریژی داشت و رەنج کیشیا، له پشت سەر عیسا نزیکیەو بی و دەس دا لیوەێ بەتیەگەێ.
وه ئەو ناوه، ژنێگ بی دوانزه ساڵ تویش خوینریژی بی و هەر چەن گشت دارایەگەێ خەرج تەبیبیل کردوی، وەلێ کەسێگ نەتویەنستوی خاسیەو بکێ.
عیسا پرسی: «کی دەس دا قێمەو؟» وەختێ هویچکەس نەچیه ژێرێ، پتروس وەت: «ماموستا، مەردم دەورد گردنه و له هەر لاێگەو زور تیەرنه ملدەو!»